پرسپولیس بیش از ۵ دهه در رقابت‌های آسیایی شرکت داشته و در سه دوره شاخص به موفقیت‌هایی دست یافته است. سه دوره‌ای که با نام‌های علی پروین، برانکو ایوانکوویچ و یحیی گل‌محمدی گره خورده است. اردلان بزرگ‌نیا خبرنگار باسابقه فوتبال به تفاوت‌های این سه دوره نگاهی انداخته که در ادامه می‌خوانید.
دیدارنیوز ـ اردلان بزرگ‌نیا: معجزه‌ای به تمام معناست قهرمانی در آسیا! اتفاقی نیست که به راحتی برای فوتبال ایران رقم بخورد. چه شود و چقدر خدا دوستمان داشته باشد تا بتوانیم با اندک داشته‌هایمان بر برنامه‌ریزی‌های طولانی‌مدت باشگاه‌های آسیایی غلبه کنیم و آن‌ها را کنار بزنیم. ما که هیچ وقت حریف منطق نشده‌ایم، ولی اهرم احساس همیشه به کمک فوتبال‌مان آمده و چرخ زندگی را بر وفق مرادمان چرخانده‌ایم.
پرسپولیس در فاصله‌ای کم برای دومین بار خودش را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسانده است. دفعه اول همه تلاشش را به کار گرفت تا مقابل حریف ژاپنی اش به پیروزی برسد، اما در دو بازی رفت و برگشت و البته در تهران آرزوهایش را بر باد رفته دید و به نایب قهرمانی اکتفا کرد.
حالا شرایط فرق کرده است. فقط یک بازی در فینال پیش رو دارد و احساسات، چاشنی امیدواری طرفداران سرخ شده تا بلکه این بار اتفاقی دیگر بیافتد. بد نیست گذری داشته باشیم بر سال‌های حضور پرسپولیس در آسیا، سال‌هایی که نتایجش بر خلاف همه پیش‌بینی‌ها بد نبوده و البته این سوال را هم از خودمان بپرسیم چرا سهم پرسپولیس از این نتایج نه چندان بد، فقط یک قهرمانی بوده است!
رکورد و میراث پروین پیش روی یحیی!
وقتی از قهرمانی پرسپولیس حرف می‌زنیم باید حتما نامی از علی پروین ببریم و هیچ گریزی نداریم. اسطوره سرخ‌ها نقش بسیاری در قهرمانی‌های این باشگاه از دهه ۶۰ تا اوایل دهه ۸۰ داشته است. بماند که او در کسوت بازیکن هم در دهه ۵۰ سهم زیادی در قهرمانی‌های پرسپولیس افسانه‌ای داشت. او توانست پرسپولیس را در هر جامی به قهرمانی برساند، از لیگ تهران و ایران تا جام حذفی و البته آسیا. پرسپولیس پروین ۳۰ سال قبل جام قهرمانی آسیا را این بار در جام برندگان آسیا یا همان جام در جام بالای سر برد. تیمی با میانگین سنی بالای ۳۰ سال پروین و با استفاده از چهره‌های باتجربه‌ای همچون محمد پنجعلی، ناصر محمد خانی، حمید درخشان، محمد حسن انصاری فرد و مرتضی فنونی‌زاده خودش را تا فینال رساند و توانست تیم المحرق را با ضربه ایستگاهی انصاری فرد شکست دهد و برای نخستین بار جام قهرمانی را بالای سر برد. آن تیم در آن مسیر با تیم‌های پنجاب پاکستان، الهلال عربستان و المحرق بحرین روبرو شد و با ۴ برد و ۲ مساوی و زدن ۱۵ گل و دریافت ۲ گل به قهرمانی رسید و رکورد قهرمانی‌های پروین را کامل کرد.
شاید اگر پروین خوش شانس بود دو فینال دور بعد نیز تیمش برنده می‌شد و دومین قهرمانی هم به نام او و تیمش به ثبت می‌رسید. حالا آن میراث برای هواداران پرسپولیس باقی مانده و یحیی این شانس را دارد که دومین مربی قهرمان پرسپولیس در آسیا لقب بگیرد.
کابوس ژاپنی!
پرسپولیس پروین در دومین دور حضورش در رقابت‌های جام در جام باشگاه‌های آسیا باز هم به فینال رسید. این بار در فینال به یک تیم ژاپنی به نام نیسان اف سی (یوکوهاما مارینوس امروز) برخورد کرد. بازی رفت در ژاپن با نتیجه یک بر یک خاتمه یافت و پرسپولیس در بازی برگشت فقط به یک تساوی بدون گل نیاز داشت. تک گل حسن شیرمحمدی در بازی رفت یک جور‌هایی دو گل برای پرسپولیس حساب می‌شد. اما این تیم در روز‌های نوروز آن تمرین لازم را نداشت و با نفرات جدید به مصاف حریف رفت و در تهران یک گل دریافت کرد و جام را از دست داد.
اما چه کسی فکر می‌کرد ۲۶ سال بعد پرسولیس باز هم فینال را در تهران و مقابل یک تیم دیگر ژاپنی از دست بدهد؟ این بار در تهران مغلوب کاشیما آنتلرز ژاپن شدیم تا بفهمیم چه با پروین و چه با برانکو هم هنوز حریف تیم‌های ژاپنی نیستیم!
نقش خاطره برانکو!
برانکو ایوانکوویچ یک نام دوست داشتنی برای هواداران پرسپولیس است. سرمربی اسبق تیم ملی کشورمان اگر در هر تیم ناکام باشد، اما حضورش در پرسپولیس انقلابی را در این تیم به وجود آورد. برانکو توانست تیم تضعیف شده پرسپولیس را دوباره احیا کند و از اولین فصلی که به طور کامل هدایت این تیم را بر عهده داشت اثرات حضورش را بر این تیم نشان دهد. هواداران پرسپولیس چطور می‌توانند پوکر قهرمانی تیم محبوبشان را در یاد داشته باشند، اما حرفی از برانکو به زبان نیاورند؟ برانکو فقط در جام حذفی بدشانس بود و در بقیه رقابت‌ها توانست پرسپولیس را به اوج موفقیت برساند. او در سالی که تیمش امکان یارگیری نداشت با پرسپولیس به فینال رسید. در پایان هم وقتی تیمش قهرمان نشد به چشم دید که هواداران پرسپولیس چطور او و تیمش را تشویق می‌کنند و قدردان زحماتش هستند. او با جوانانی به فینال رسید که هر کدام‌شان مهره‌های قابل توجهی شده بودند.
شاید برانکو مثل پروین خوش شانس نبود که به جام آسیایی دست پیدا کند، اما یاد و خاطره او به همان اندازه یاد و خاطره پروین در ذهن هواداران این تیم حک شد. به خصوص اگر بدانیم او در بین ۱۶ مربی خارجی پرسپولیس در طول تاریخ تنها مربی خارجی بوده که به این همه موفقیت رسیده است. حتی راجرز و استانکو هم نتوانستند به خوبی او باشند.
معجزه کن یحیی!
یحیی گل محمدی در موقعیتی عالی قرار دارد. اما او چطور می‌تواند از این موقعیت عالی استفاده کند؟ تیمش بر خلاف تیم پروین که هیچ محروم و مصدومی نداشت حالا ۳ محروم دارد. میانگین سنی تیم یحیی با یک نگاه گذرا قطعا از متوسط سنی تیم‌های پروین و برانکو پایین‌تر است و این را می‌توان تیغ دودم در نظر گرفت، ترکیب نشاط و تجربه کم! یحیی حتی نمی‌تواند از یارانی استفاده کند که بعد از مسجل شدن حضور تیمش در فینال جذب کرده. از دوستان نیمه راه هم نمی‌تواند گله کند! او حالا همه شانس‌اش را در حمایت خدا، دعای هواداران، شناخت نسبی‌اش از حریفان شرقی و غیرت بازیکنانی می‌داند که در اختیار دارد. آیا او می‌تواند دومین مربی تاریخ پرسپولیس باشد که پس از انقلاب تیمش را در آسیا به قهرمانی رسانده است؟! آیا او با دست خالی معجزه خواهد کرد؟
باید منتظر باشیم و ببینیم.