هفته بیست و یکم لیگ برتر فوتبال ایران در شرایط بسیار عجیبی برگزار شد. علاوه بر انتشار ویروس کرونا که تاکنون باعث مرگ و میر و ابتلای تعدادی از هموطنان مان شده و اعتراض‌هایی را نیز به برگزاری مسابقات فوتبال ایجاد کرده، امروز خبر‌هایی مبنی بر لغو شدن مجمع انتخاباتی فدراسیون فوتبال به گوش رسید و همچنین لغو شدن بازی‌های باشگاه‌های ایران در لیگ قهرمانان آسیا. در چنین جو سنگینی هفته بیست و یکم لیگ برتر فوتبال ایران با انجام ۵ بازی و در شهر‌های مختلف برگزار شد و در همه بازی‌ها خبری از تماشاگر نبود.

جذاب‌ترین ماجرای امشب این است که لیونل مسی به ناپل می‌رود، شهری که حدود ۳۰ سال قبل جولانگاه دیگو آرماندو مارادونا دیگر اعجوبه فوتبال آرژانتین و از بهترین‌های فوتبال تاریخ بود. مسی در شرایطی با بارسلونا به ایتالیا سفر کرده که در چند بار حضور در این کشور توفیق چندانی نداشته است. بارسا البته همچنان متکی به مسی است و به نظر می‌آید لئو باید بر روح تسلیم ناپذیر و افسانه‌ای مارادونایی در این شهر غلبه کند.

بازی‌های پرسپولیس و سپاهان در چند سال اخیر همواره با حواشی عجیب و ناراحت کننده همراه بوده و درگیری‌های متعددی بین هواداران این دو تیم رخ داده که خسارت‌های مالی و جسمی بسیاری را سبب شده است. دیروز البته می‌شد تصور کرد که به دلیل برگزاری مسابقه بدون حضور تماشاگران، دست کم اتفاقات مربوط به درگیری هواداران رخ نخواهد داد و هر چه هست در زمین فوتبال رخ می‌دهد، اما بازی دیروز خود تبدیل به یکی از عجیب‌ترین ماجرا‌های تاریخ فوتبال ایران شد. از دیشب تا به حال مجادلات بسیاری بین مدیران دو باشگاه صورت گرفته و کار دارد به جا‌های باریک می‌کشد. آنچه مسلم است در این شرایط باید کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به سرعت وارد معرکه شده و اجازه ندهند وضعیت بحرانی‌تر از این شود.

با توجه به این که در هر سه بازی باقی مانده لیگ برتر می‌توان حضور انبوهی از تماشاگران را در ورزشگاه پیش بینی کرد، باید دید که اساسا برگزاری این مسابقات ممکن است به شیوع بیشتر بیماری کرونا منجر شود یا نه؟ طبیعتا قصد ترساندن مردم را نداریم، اما بررسی رفتار چینی‌ها در مواجهه با ویروس کرونا نشان می‌دهد که به دلیل مرگ آفرین بودن این ویروس، بسیاری از فعالیت‌های جمعی در این کشور محدود و حتی ممنوع شده است.

جایزه لاوریوس از سال ۲۰۰۰ تاکنون وارد صحنه جهانی ورزش شده و برگزارکنندگان آن در تلاش اند که این جایزه را چیزی معادل جایزه اسکار سینما برای ورزش جلوه دهند. در مراسم فرش قرمز این رویداد، ورزشکاران و هنرمندان زیادی حضور پیدا کردند. از رود گولیت و کافو تا بوریس بکر تنیسور مشهور آلمانی و هیو گرانت بازیگر نامدار آمریکایی وارد سالن شدند. برگزارکننده این مراسم اعلام کردند که شیوه انتخاب ورزشکاران و تیم‌های ورزشی سال بر مبنای رای گیری از ژورنالیست‌های مختلف در سراسر جهان بوده است و اتفاقا برخی از انتقاد‌ها درباره این مراسم همین است که شیوه انتخاب بهترین‌ها چندان شفاف و آشکار نیست. با همه این اوصاف مراسم لاوریوس که از سوی برخی «لاروس» هم خوانده می‌شود در میان زرق و برق و درخشش لباس‌های مدعوین برگزار شد. مسی نخستین فوتبالیستی است که در این مراسم توانسته جایزه بگیرد، چون بیشتر ورزشکاران برنده جایزه لاوریوس از رشته‌های ورزشی انفرادی بوده اند.

به نظر می‌رسد بازی‌های این هفته لیگ برتر همچنان تحت تاثیر انتخاب اسکوچیچ به عنوان سرمربی تیم ملی باشد و اینطور که پیداست روز‌های سختی در انتظار مربی کروات است. گر چه اسکوچیچ در فاصله کوتاهی که به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شده، نشان داده که قصد دارد تعامل محترمانه و مناسبی با باشگاه‌های داخلی و مربیان آن‌ها داشته باشد، اما هنوز همقطاران ایرانی اش روی خوشی به او نشان نداده اند در حالی که پیش از این همواره یکی از انتقادات مربیان باشگاهی نسبت به کیروش این بود که مرد پرتغالی عموما آن‌ها را تحویل نمی‌گیرد!

با توجه به اینکه هر چهار تیم ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا در هفته نخست، خارج از خانه بازی کردند و از حمایت تماشاگران و انگیزه‌های بازی در وطن برخوردار نبودند به نظر می‌آید نتایج به دست آمده چندان ناامیدکننده نیست، اما برای قضاوت دقیق‌تر در مورد میزان موفقیت فوتبال کشور‌های حوزه غرب آسیا بد نیست نگاهی به عملکرد ۱۶ تیم باختری در این مسابقات بیندازیم.

با نگاهی به فهرست ثبت نام کنندگان فدراسیون فوتبال چنین به نظر می‌رسد که تقابل آشکاری بین نسل‌های گذشته مدیریتی در فوتبال و نیرو‌های تازه نفس رخ خواهد داد. بخش مهم و پر سر و صدایی از کاندیدا‌ها شامل مدیران نام آشنا و قدیمی فوتبال ایران هستند که بعضا نزدیک به سه دهه است که در جایگاه‌های مختلف در حوزه فوتبال حضور داشته اند. ماجرا‌های اخیر فوتبال ایران نشان می‌دهد که مدیران پا به سن گذاشته فوتبال ایران در مواجهه با مسائل امروز فوتبال، تصمیم گیری و عملکرد مناسب و به موقعی نداشته اند و احتیاط بیش از حد یا تصمیم‌های خنثی لطمه‌هایی به فوتبال ایران وارد کرده است. کسانی که نرم افزار و سیستم عامل قدیمی و غیر قابل آپدیت دارند چگونه می‌توانند با فضای ذهنی استارتاپی امروز مواجهه و مقابله داشته باشند؟ ماجرا‌های مربوط به استراماچونی و ویلموتس را یک بار دیگر مرور کنید...

تا قبل از موضوع انتخاب سرمربی داخلی برای تیم ملی ایران، زمزمه‌های قدرتمندی درباره احتمال حضور برانکو ایوانکوویچ در تیم ملی بود و حالا به نظر می‌آید در نهایت یک مربی دیگر از کرواسی، این میراث را به دست آورده است و بیش از همه شایستگی این کار را دارد. طبیعتا اسکوچیچ جایگاه جهانی کسانی مثل کیروش و ویلموتس را ندارد، اما محاسبات اقتصادی در این بزنگاه تاریخی نیز می‌تواند راه را برای حضور فردی مثل اسکوچیچ باز کند.

مسئله پنالتی زدن بازیکنان بزرگ در بازی‌های مهم همواره یکی از دغدغه‌های مربیان فوتبال بوده و برای برخی این موضوع به کابوسی ناتمام نیز تبدیل شده است. گاهی اوقات بزرگترین بازیکنان فوتبال در حساس‌ترین لحظات و به دلیل فشار بیش از حد ذهنی، توپ را خراب کرده اند و موجب باخت تیم خود شده اند از روبرتو باجو در فینال ۱۹۹۴ بگیرید تا پنالتی خراب کردن ترزگه، آساموا ژیان، جان تری و آرین روبن در رقابت‌های ملی و باشگاهی و حتی کریس رونالدو در برابر ایران! امسال در لیگ برتر جزیره، تیم منچستر یونایتد با از دست دادن ۷ ضربه پنالتی و من سیتی با از دست دادن ۶ ضربه پنالتی، تاوان سختی بابت بازیکنان پنالتی نزن خود داده اند و چه بسا اگر این ضربات به گل تبدیل شده بودند الان فاصله دو تیم با لیورپول صدرنشین اینقدر زیاد نمی‌شد. در بازی اخیر احتمالا گواردیولا به این موضوع فکر کرده که‌ای کاش یک سوپرمن در تیم خود داشت تا همه این ضربه‌ها را گل می‌کرد در حالی که چنین سوپرمن‌هایی بسیار کم هستند.