ارتش روسیه در هشتم ژولای به یک بیمارستان کودکان اوکراین که خدمات تخصصی درمان سرطان و دیگر امراض ارائه می‌کند، حمله کرد. من به این بیمارستان رفتم تا ببینم چه اتفاقی رخ داده است.

عباس عبدی، در یادداشتی با عنوان «ضرورت تغییر شهردار» به بحث‌های اخیر درباره برکناری علیرضا زاکانی پرداخت و نوشت: می‌خواهم نکته‌ای را خطاب به اعضای شورای شهر تهران بنویسم. خلاصه‌اش این است که شهردار را تغییر دهید هر چند او باید خودش تاکنون استعفا می‌داد ولی حالا که استعفا نداده است شما باید اقدام کنید.

منیر آرامی، در یادداشتی باعنوان «رزومه‌های زنان را در سطل زباله نیندازید» در روزنامه پیام ما نوشت: امروزه تنگ‌نظری‌ها و رقابت‌ها باعث شده بسیاری از زنان که سابقه مدیریت اجرایی و کلان داشتند، دیده نشوند و از دور خارج شوند. این روز‌ها از نزدیک شاهد هستم که چگونه زنان مانع هم هستند و کمک‌دست آن قانون نانوشته. کاش ما زنان می‌دانستیم که از این فرصت محدود، ناب و غیرقابل‌تکرار چگونه استفاده کنیم.

"لیبرال‌های آمریکایی می‌گویند، امپریالیسم از نوع ترامپ زشت است، در حالی که امپریالیسم بایدن "مهربان‌تر و ملایم‌تر" است و از اقتدار اخلاقی بهره می‌برد. اما در حقیقت هر دوی آنها، دو روی زشت سکه قدرت هستند".

تجربه دولت دوازدهم و تبعات اجتماعی افزایش نرخ بنزین در جامعه باعث شد تا دولت سیزدهم در این خصوص تغییری اعمال نکند.

نامه مهم و سرگشاده رحمت‌اله بیگدلی به دکتر مسعود پزشکیان درباره ضرورت تعیین دقیق و شفاف وضعیتی که تحویل می‌گیرد.

محمد ذاکری در یادداشتی با عنوان «چینش کابینه و جای خالی احزاب» در اعتماد نوشت: یکی از خوش شانسی‌ها یا بدشانسی‌های پزشکیان و البته دیگر روسای جمهور اصلاح‌طلب و میانه‌رو در ایران آن است که آرای مردم و نخبگان به ایشان مشروط و مطالبه‌گرانه است و کسی چک سفید امضا به دست فرد منتخب نمی‌دهد. برخلاف دولت‌های اصولگرا که حامیان‌شان معمولا رویکرد تعبدی و تسلیمی به آن‌ها دارند.

در روزهای اخیر و پس از انتخاب مسعود پزشکیان به عنوان رئیس‌جمهور منتخب کشورمان، بحث‌هایی درباره بانو و یا دختر اول ایران به راه افتاده و با واکنش‌هایی همراه بوده است، احمد حیدری در یادداشت خود برای دیدارنیوز، این موضوع را تحلیل کرده است که در ادامه می‌خوانید.

محمد مهاجری، فعال اصولگرا در یادداشتی کوتاه با عنوان «آقای پزشکیان! بر آن عهد که بستید، هستید؟» نوشت: امید می‌رود پزشکیان بر عهدی که با مردم بسته بماند تا دولتی کارآمد تشکیل دهد و هیچ سهمی به مغازه‌ها و دکه‌های سیاسی واگذار نکند.

غلامرضا کیامهر در یادداشت خود با عنوان «دولت در سایه یا دولت مداخله‌گر» نوشت: جروبحث‌ها و مناظره‌های انتخاباتی دوره چهاردهم ریاست‌جمهوری در ایران که به پیروزی یک چهره سیاسی موجه و بدون حاشیه و مبرا از اتهام مفاسد اقتصادی یعنی مسعود پزشکیان منجر شد بحث‌های مربوط به دولت در سایه و کارشکنی‌هایی که برای دولت‌های منتخب و مستقر انجام می‌دهد سهم قابل ملاحظه‌ای از صحبت‌های پزشکیان و تحلیلگران سیاسی حامی او را به خود اختصاص داده بود.