دیدارنیوز ـ براساس قانون فرماندار وظیفه پیش‌بینی و پیشگیری معضلات امنیتی شهرستان، فراهم آوردن زمینه‌های مناسب برای رشد و پیشرفت و گسترش آموزش و پرورش، بهداشت عمومی، آموزش عالی و تحقیقات و فراهم آوردن زمینه‌های عدالت اجتماعی و فقرزدایی را برعهده دارد، در همین خصوص با عیسی فرهادی (فرماندار تهران) درباره موضوعاتی همچون کمبود کلانتری‌ها در تهران، وضعیت بی‌سامان معتادان متجاهر، کمبود مراکز آموزشی، راهکارهای بهسازی محلات پرآسیب مانند هرندی گفت‌وگو کردیم. فرماندار تهران معتقد است:«برخی از نیازهای تهران از جمله ایجاد کلانتری‌ها، افزایش سرانه آموزشی و ... همزمان با توسعه این شهر پیشرفتی نداشته و در طول چهل سال گذشته به این موارد کمتر توجه شده یا اصلا توجه نشده است.» متن این گفت‌وگو را در زیر می‌خوانید:
براساس مصوبه شورای امنیت که حدود یک دهه پیش به تصویب رسید، تهران نیاز به ۴۰ کلانتری دارد، در حالی که در طول این یک دهه تعداد کلانتری‌ها به این تعداد نرسیده، آیا در حال حاضر برای تامین این ۴۰ کلانتری اقدامی انجام شده است؟
بعضی از نیازهای تهران همزمان با توسعه شهر رشد پیدا نکرده و یا امکانات آن تامین نشده است، به عنوان مثال بیش از ۲۰۰ کیلومتر مترو و نزدیک به ۱۵۰ ایستگاه مترو داریم که تنها ۱۰۶ الی ۱۰۷ ایستگاه آن فعال است و باید شرایط و امکانات جانبی این‌‌ها نیز فراهم می‌شد. درباره تاسیس کلانتری‌ها هم باید بگویم؛ یکی از مهمترین مباحث انضباط عمومی است که باید توسط نیروی انتظامی ایجاد شود، البته امروز نیروی انتظامی ماموریت‌های مختلفی برای حل مشکلات مردم دارد و یکی از آنها مباحث امنیتی و انتظامی است.
در منطقه ۲۲ طی یکی دو سال آینده نزدیک به ۵۰۰ هزار نفر جمعیت ساکن خواهد شد و باید حتما امکانات انتظامی، آموزشی، ورزشی و سرانه بهداشت و درمان برای این منطقه دیده می‌شد، اما بسیاری از این موارد چه در این منطقه و چه در بخش‌های مختلف تهران طی این ۳۰ الی ۴۰ سال یا دیده نشده یا کمتر دیده شده است. افزایش کلانتری‌ها نیز از جمله مواردی است که حدود یک دهه پیش مصوب شده بود. در حال حاضر نیز پیدا کردن زمین در تهران برای ایجاد کلانتری کار بسیار سختی است، چرا که زمین در تهران یا ساخته شده یا شخصی است و زمین دولتی هم که بتوانیم در کمترین زمان آن را برای کلانتری‌ها اختصاص دهیم، وجود ندارد.
به گفته رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر تهران بزرگ حدود ۲۰ هزار معتاد متجاهر در سطح شهر تهران زندگی می‌کنند، اما ظرفیت نگهداری از این معتادان در مراکز بازپروری و کمپ‌های ترک اعتیاد حدود ۷ هزار نفر است و پس از طی گذراندن ۹ ماه دوباره به خیابان و پاتوق‌های سابق باز می‌گردند و این چرخه معیوب همچنان ادامه دارد، نظر شما در این خصوص چیست و چه اقداماتی قرار است؛ برای درمان قطعی و ساماندهی این افراد صورت بگیرد؟
معتقدم معتادان متجاهر به طور دقیق سرشماری نشده‌اند، اما تخمین زده می‌شود که تعداد آنها در تهران بین ۱۰ الی ۱۵ هزار نفر باشد، از این تعداد ۱۰ هزار نفر در کمپ‌ها هستند. طی ۴ سال گذشته ظرفیت این کمپ‌ها از ۳ هزار به ۱۰ هزار افزایش پیدا کرده، یعنی ۷ هزار ظرفیت جدید طی این سال‌ها ایجاد شده است و این افراد ۹ ماه در این کمپ‌ها و مراکز نگهداری می‌شوند، پس از این ۹ ماه خانواده‌ها باید بیایند و در درمان این افراد مشارکت داشته باشند. امروز باید بحث اعتیاد را موضوعی اجتماعی تلقی کرد و با مشارکت مردم و خانواده‌ها این مشکل را برطرف کنیم.
معتاد متجاهری که سال‌هاست در خیابان به صورت کارتن‌خوابی زندگی می‌کند؛ چطور ممکن است، درمانش با حمایت خانواده انجام شود، چرا که عمده خانواده‌هایشان، آنها را طرد کرده‌اند، بنابراین نمی‌توان از خانواده‌ها انتظار داشت که در روند درمان کمکی کنند، نظر شما در این باره چیست؟
۵ درصد معتادان متجاهر خانواده ندارند و در حدود ۹۵ درصد آنها دارای خانواده هستند و خانواده‌ها باید به سراغ این افراد بیایند، ما آنها را ۹ ماه در مراکز و کمپ‌های ترک اعتیاد به دور از مواد نگه داشته و ترک‌شان داده‌ایم، حالا لازم است که خانواده‌ها برای کمک به این افراد اقدام کنند، اما متاسفانه یکی از مشکلات این معتادان این است که خانواده‌ها این افراد را رها کرده‌اند و حتی بعد از ترک اعتیاد نیز به سراغ آنها نمی‌آیند، در حالی که خانواده‌ها باید مشارکت جدی در ادامه روند درمان این افراد داشته باشند. وقتی معتاد ۹ ماه دوری از مواد را تحمل می‌کند، بنابراین قطعا می‌تواند باز هم بدون مواد تحمل کرده و از این بحران نجات پیدا کند، اما برای اینکه دوباره به زندگی گذشته‌اش برنگردد باید به او محبت کرد و با ایجاد شغل مقدماتی را برای فرد معتاد فراهم کرد تا بتواند ازدواج کند و جامعه نیز او را به عنوان یک فرد عادی بپذیرد.
حدود هزار و ۵۰۰ زن معتاد متجاهر در تهران زندگی می‌کنند که فقط ظرفیت نگهداری ۱۵۰ نفر از آنان وجود دارد، با این وجود چه اقداماتی قرار است؛ برای نگهداری این زنان انجام شود؟
تعداد زنان معتاد متجاهر از این آماری که اعلام شده خوشبختانه بسیار کمتر است، ظرفیت هم به تازگی برای این افراد ایجاد شده است، در لویزان مرکزی جدیدی احداث کردیم که برای ۲۰۰ الی ۳۰۰ معتاد متجاهر زن ظرفیت دارد. همچنین بسیاری از این زنان تحت پوشش بهزیستی هستند و البته کمپ‌های خصوصی در این زمینه همکاری‌های لازم را دارند.
۲۵ درصد مدارس تهران فرسوده‌اند و احتیاج به مقاوم‌سازی دارند، شما در اظهارنظری پیشنهاد داده بودید؛ پادگان‌های نظامی بخشی از زمین‌های خود را به مدارس اختصاص دهند، آیا اتفاقی در این خصوص صورت گرفته است؟
پادگان‌ها باید فضای آموزشی مورد نیاز خود را ایجاد کنند، این کار به نوعی کمک به آموزش و پرورش است و در مقابل یک پادگان، یک مدرسه فضای چندانی نمی‌گیرد، می‌توان در درون پادگان‌ها یک مدرسه ایجاد کرد و استفاده‌کنندگان نیز از افراد همان پادگان‌ها باشند و این باری را از روی دوش آموزش و پرورش بر می‌دارد. این یک پیشنهاد عملی است و می‌توان آن را اجرایی کرد، اما متاسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده است.
در خصوص مدارس فرسوده تهران چه اقدامی قرار است انجام شود؟
۴ هزار مدرسه در تهران است که ۵۰۰ مورد آن نیاز به بازسازی دارد، از این ۵۰۰ مدرسه که نیاز به نوسازی دارند، ۲۴۰ مدرسه سابقه بیش از ۶۰ سال دارند و قطعا یک مدرسه فرسوده هم برای ما زیاد است، چراکه فرزندان مردم در این مدارس تحصیل می‌کنند.در خصوص بازسازی و نوسازی مدارس نیز خیرین باید پیشقدم شوند، متاسفانه خیرین در تهران کمتر کمک می‌کنند، چراکه معتقدند تهران پایتخت است و ۵۲ درصد از درآمد کشور را تامین می‌کند. از همین‌رو رغبتی برای ایجاد مدرسه در تهران ندارند.
برای ساماندهی کودکان کار و متکدیانی که در سطح شهر فعالیت می‌کنند، چه برنامه‌هایی در دستور کار دارید؟
بحث ساماندهی متکدیان یک کار اجتماعی است. بخشی از این افراد به صورت باندی فعالیت می‌کنند و بخشی از آنها برای حرص و طمع تکدی‌گری می‌کنند و عده بسیار کمی از آنها نیازمند هستند. ما به عنوان مسئول می‌گوییم که هم دلمان برای این افراد می‌سوزد، چرا که ما هم مسلمانیم و دوست داریم فقر ریشه‌کن شود، اما صدها بار هم گفتیم راه آن تکدی‌گری نیست، مگر هر کسی فقیر است؛ تکدی‌گری می‌کند؟! آیا در این جامعه فقیر دیگری وجود ندارد و همه فقرا همین افرادی هستند که اقدام به تکدی‌گری می‌کنند، نه مسلما باز هم فقیر داریم، اما کمک به فقرا راه‌های دیگری هم دارد و نباید اجازه دهیم که تکدی‌گری باب و نهادینه شود. در حال حاضر با کمک‌های مردم این کار در اینجا باب شده است. وقتی کسی در این وادی بیفتد و مزه تنبلی را چشید، دیگر آن را رها نمی‌کند. در این راستا دو نکته وجود دارد؛ نخست شناسایی افراد فقیر و کمک از طریق دستگاه‌های حمایتی مانند کمیته امداد امام خمینی و بهزیستی است و نکته دیگر بحث عدم کمک توسط مردم است. البته در حال حاضر وضعیت بهتر شده و افراد کمتر به متکدیان کمک می‌کنند.
اگرچه محدوده حاشیه‌نشینی شهر افزایش پیدا نکرده، اما بر جمعیت حاشیه‌نشین افزوده شده، چه راهکاری برای کاهش آسیب در این مناطق در دستور کار دارید؟
در حال حاضر حاشیه‌نشینی در قالب شهرستان در اطراف تهران ایجاد شده است و متاسفانه حاشیه‌نشینی در حال رشد است. پیش‌بینی ما این بود که جمعیت تهران تا سال ۱۴۰۰ در حدود ۱۰ میلیون شود، در حال حاضر هم تقریبا همین عدد است، اما جمعیت شهرک‌های اطراف و اقماری به دو برابر افزایش پیدا کرده است و این وضعیت نگران‌کننده است، چراکه مردم در این مناطق به آب، برق و گاز و سایر زیرساخت‌ها احتیاج دارند. متاسفانه بخشی از زمین‌های کشاورزی تبدیل به زمین مسکونی شده‌اند و باید موضوعاتی مانند اشتغال، مسکن، امنیت و سایر زیرساخت‌ها برای ساکنان این مناطق فراهم شود. همچنین باید امکانات جانبی مانند مدرسه، فضای سبز و بیمارستان و فضای ورزشی را نیز در این مناطق مهیا کرد، لذا باید تدابیری برای این مناطق داشت.
محله هرندی یکی از محلاتی است که بیشترین آسیب‌ها را در خود جای داده است، از همین رو قرار است طرح‌های بهسازی در این محله و سایر محلات پرآسیب اجرا شود، ارزیابی شما از این طرح‌های بهسازی چیست؟
برای بهسازی محله دروازه غار هشت جلسه با محوریت شهرداری منطقه ۱۲ و شهرداری ناحیه ۴ برگزار کردیم، و در حدود ۳۵۰۰ نفر از محله هرندی جمع‌آوری و غربالگری شدند که در نهایت حدود ۷۰۰ نفر به کمپ‌ها و مراکز ترک اعتیاد معرفی شدند. دروازه غار محلی نیست که گرفتار تعدادی آسیب باشد، در حقیقت دروازه‌غار محلی است که سایر جرائم و آسیب‌ها در آن آموزش داده می‌شود و سرمنشاء آسیب‌های دیگر محلات تهران در دروازه‌غار است. از همین‌رو معتقدم بهسازی این محله تاثیر مثبتی روی همه محلات تهران دارد، اما یک نکته حائز اهمیت است و باید توجه داشت که اگر در طرح بهسازی این محله همه دستگاه‌ها همراه نباشند، بی‌شک وارد مردابی می‌شویم که غرق شدن در آن حتمی است، لذا معتقدم باید همه دستگاه‌های متولی با هم در خصوص بهسازی این منطقه اقدام کنند.
۹۰ خانه پلاک قرمز در این منطقه وجود دارد که باید با حکم قاضی تخریب شوند، این خانه‌ها از لحاظ ایمنی نیز مشکل دارند و ممکن است با یک زلزله با قدرت بسیار کم هم تخریب شوند. افرادی نیازمندی نیز در این منطقه زندگی می‌کنند که لازم است؛ دستگاه‌های حمایتی مانند کمیته امداد آنها را تحت پوشش قرار دهند.
با توجه به وضعیت اقتصادی و اعتراضاتی که گهگاه به این وضعیت می‌شود، برخی سعی دارند از این فضا سوءاستفاده کنند، نظر شما در این خصوص چیست؟
در حال حاضر در یک جنگ اقتصادی قرار داریم و در جنگ پیاده‌نظام توده مردم هستند، بی‌شک باید مسائل و مشکلات این توده به بهترین شکل حل شود، طبیعتا باید با افرادی که قصد دارند از این قضیه سوءاستفاده کنند و از آب گل‌آلود ماهی بگیرند به شدت برخورد کرد. انصافا برخورد هم می‌شود، اما انتظار مردم این است که برخورد قاطع‌تری صورت گیرد، دستگاه قضایی، نظارتی و سیتسم اجرایی دست به دست هم داده‌اند تا با افراد متخلفی که حتی ممکن است وابسته به جایی هم باشد به شدت برخورد کنند و اگر نیاز به مجازاتی هم باشد، قطعا چشم‌پوشی نمی‌شود. همانطور که تاکنون نیز این اتفاق نیفتاده است.
منبع: ایلنا/ نجمه رحمتی/۲۹ مرداد ۹۷