خشکسالی، نبود ابتدایی ترین امکانات زندگی، دور بودن از شهر و قرار گرفتن در پشت کوه ها، جوانها را از روستاهای واقع در دهستان پشت کوه، از توابع بخش چهاردانگه شهرستان ساری رانده و راهی شهرهای اطراف کرده است تا " مهاجرت " تلخ ترین کابوسی شود که بر روستاهای تفتیده شهر کیاسر سایه انداخته است.
جوان ها رفتن و سالمندان ماندن را ترجیح داده اند. آنها برای پیشرفت، زندگی در شهرهای دور و دور ماندن از اصل و ریشه خود را انتخاب کرده اند و اینها تن به تنهایی داده اند و محروم بودن از ابتدایی ترین امکانات زندگی از قبیل آب آشامیدنی، گاز، جاده مناسب، خدمات بهداشتی و درمانی و صدها مشکل ریز و درشت دیگر را که هر روز بر تعداشان افزوده می شود تاب می آورند چراکه به زادگاه شان دلبستگی دارند. البته در این بین تعدادی از زنان و مردان میانسال هم باقی مانده اند که دورنمایی از یک زندگی خوب و انگیزه ای برای تغییر ندارند؛ مردها فرصت امرار معاش را از دست رفته می پندارند و زن ها از ترس آنکه توسط مردشان طرد یا ترک شوند، گاه بیشتر از مردهای روستا کار می کنند و خود را محکوم به تحمل این زندگی می دانند. زندگی پر از فراز و نشیبی که محصول مهاجرت و خشکسالی های ویران کننده روستاهای کم برخوردار شهر کیاسر است.