دیدارنیوز ـ آرش راهبر: گفت و گوی کوتاه سعید معروف در پایان بازی تیم ملی والیبال ایران مقابل لهستان خیلی واضح و ساده نشان می‌دهد که چرا بازیکنان ما در آخرین بازی جام جهانی این قدر بی انگیزه و بی رمق بودند. صبح امروز در هیروشیما تیم والیبال ایران جوری بازی کرد که انگار می‌خواست هر چه زودتر این تورنمنت پرماجرا تمام شود برود پی کارش...
میرسعید معروف کاپیتان ایران در یکی دو جمله پس از بازی گفت: «فکر می‌کنم ما نتوانستیم بهترین عملکردمان را در این مسابقات به نمایش بگذاریم. این یک تابستان طولانی برای ما بود که نتوانستیم خوب تمامش کنیم، اما سه ماه بعد باید خودمان را برای بازی‌های انتخابی المپیک آماده کنیم؛ بنابراین باید این تورنمنت را فراموش کنیم و روی آینده متمرکز باشیم.»
قرار گرفتن در رتبه هشتم یا نهم جام جهانی والیبال اگر چه برای هواداران والیبال خوشایند نیست، اما باید توجه داشت که هر یک از تیم‌های ۱۲ گانه حاضر در این جام با استراتژی خاصی وارد مسابقات شدند. برخی از تیم‌ها به قصد میدان دادن به جوان‌ها به ژاپن رفتند، برخی دنبال جایزه نقدی و رفتن روی سکو بودند و برخی هم سعی داشتند فاصله شان را با تیم‌های سطح اول جهان کمتر کنند و با تمام وجود بازی کردند. تیم ملی ایران، اما با خستگی و انگیزه نه چندان قوی وارد جام جهانی شد و انگار که تنها می‌خواستند به دعوت فدراسیون جهانی پاسخ گفته باشد، به ژاپن رفت؛ در حالی که برای برخی تیم‌ها این فرصت طلایی برای مهیا کردن تیمی بهتر برای آینده بود.
در وهله اول باید به شگفتی ساز این مسابقات اشاره کرد که تیمی نبود جز ژاپن. ژاپنی‌ها در پایان جام جهانی به رتبه چهارم دست پیدا کردند در حالی که از نظر انگیزشی شرایط کاملا متفاوتی با بقیه تیم‌ها داشتند. با توجه به این که ژاپن میزبان المپیک در سال آینده است و این کشور می‌تواند در همه رشته‌ها ورزشکار به میدان بفرستد، جالب بود که ژاپنی‌ها جوری بازی کردند که انگار در مسابقات انتخابی المپیک حضور یافته اند. تیمی باانگیزه و بسیار سختکوش که در برابر همه غول‌های دنیا با تمام توان ظاهر شد و نتایج خیره کننده‌ای به دست آورد. ژاپن اگر چه در رنکینگ جهانی پایین‌تر از ایران است و تیم دوم آسیا محسوب می‌شود، اما در جام جهانی در قواره پنج تیم برتر دنیا ظاهر شد.
در مقابل، تیم ایران با خستگی آشکاری وارد مسابقات شد و اگر حضور چند بازیکن جوان مثل یلی، اسفندیار و موذن نبود شاید رتبه ایران به قهقرا می‌رفت. شاید تنها حسن این مسابقات برای تیم ایران همین حضور جوان‌ها در میدان جهانی و روبرو شدن با غول‌های والیبال دنیا بود، تجربه‌ای که می‌تواند برای بازی‌های آتی تیم ملی خصوصا در رقابت‌های انتخابی المپیک در قاره آسیا ثمربخش باشد.
اما در شرایط فعلی به نظر می‌آید دو چیز برای تیم ملی والیبال ایران حتی از نان شب هم واجب‌تر باشد. بهتر است پس از بازگشت از راه طولانی ژاپن، همه بازیکنان و کادر فنی برای چند روزی به استراحت مطلق بروند بلکه رمق از دست رفته به تن و جان آن‌ها بازگردد. در گام دوم هم بهتر است خیلی زود انتخابات ریاست فدراسیون والیبال برگزار شود تا بهانه‌ای برای بازیکن، مربی، منتقد، تماشاگر و علاقمندان به تیم ملی باقی نماند. اینکه رئیس فدراسیون در عرض سه ماه چه شق القمری می‌تواند انجام دهد بماند برای بعد از مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۲۰ توکیو...!