روزنامه‌نگاران زير يك سقف (گزارشی از شب افطاری انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران)

ماشاءالله شمس‌الواعظين، از روزنامه‌نگاران قديمي که اين سال‌ها با بي‌مهري برخي نهادها مواجه شده نيز درباره وضعيت انجمن صنفي روزنامه‌نگاران ايران سخن گفت؛ اينکه «تقاضاي نزديک به چهار هزار عضو اين انجمن برگزاري مجامع عمومي اين صنف بوده که براي سال‌ها با آن موافقت نشد. حالا در همين زمينه هيئت‌مديره انجمن صنفي روزنامه‌نگاران ايران خواسته صميمانه‌اي دارد؛ بگذاريد انتخابات برگزار شود، ما نامزد نمي‌شويم، بگذاريد يک عده ديگر سر کار بيايند. ما نمي‌خواهيم مادام‌العمر در پي اداره انجمن باشيم، اما يادمان باشد که هنوز سايه مطالبات روزنامه‌نگاران قبل از من درباره امور سنديکايي بر سر من يکي سنگيني مي‌کند. مطالبه صنفي که مورد توجه قرار نگيرد، از نسلي به نسل ديگر منتقل مي‌شود، اما حذف نخواهد شد. مي‌خواستيم مجمع عمومي انجمن صنفي روزنامه‌نگاران را با چهار هزار عضو برگزار کنيم و برخي مسئولان با اين خواسته به‌حق موافقت نکردند. البته بماند که بستن درِ انجمن صنفي روزنامه‌نگاران از سال 88 به بعد اقدام نادرستي بود».

او همچنين تأکيد کرده: «نگران انباشته‌شدن مسائل صنفي و حرفه‌اي هستم. براي کشور خطرناک است. نسل به نسل اين مطالبات سينه‌به‌سينه مي‌رود و بالاخره بايد فردي و نهادي پيدا شود تا خود را در قبال اين مطالبات پاسخ‌گو بداند. بايد توجه کنيد که انباشت مطالبات و تعليق امور، خطرناک است. متأسفانه هر جاي کشور که نگاه کنيم، يک موضوع معلق هست که هنوز تکليفش مشخص نشده است. اميدوارم از يک جايي اين موضوع خاتمه پيدا کند. يکي از بهترين مسيرها، رشد و توسعه نهادهاي مدني و حضور انجمن‌هاي صنفي و سنديکايي است».

قدمت سنديکاي روزنامه‌نگاران مصر؛ 1864

شمس‌الواعظين، از روزنامه‌نگاران پيش‌كسوت، با اشاره به ديداري كه از كشور مصر داشته است، گفت: «در ابتداي درِ ورودي سنديکاي روزنامه‌نگاري مصر نوشته تأسيس 1864. هيچ‌وقت يادم نمي‌رود وقتي وارد ساختمان سنديكاي روزنامه‌نگاران مصر و وقتي وارد نهادهاي مدني مي‌شديم، در واقع وارد تاريخي مي‌شديم كه به صورت بتن‌آرمه كشور را محكم نگه داشته بود. همان‌طور كه مي‌دانيد مصر هم چندان كشور پيشرويي از نظر آزادي بيان و آزادي مطبوعات نبود، به‌ویژه بعد از كودتاي ژنرال سي‌سي. مكتب روزنامه‌نگاري مصر هنوز در سراسر خاورميانه و جهان عرب پيشرو است و اكثر مجريان شبكه‌هاي معتبر جهان و روزنامه‌نگاران موفق، در مدرسه و كلاس‌هاي روزنامه مصر تحصيل كرده‌اند».

او اشاره كرد تمام اين مقدمه براي يادآوري اين نكته است: «پيش از انقلاب ايران، سنديكاي روزنامه‌نگاران ايران و دو روزنامه اگرچه رقيب كيهان و اطلاعات، هم‌سطح روزنامه‌نگاري مدرن منطقه و خاورميانه نظير الاهرام حركت مي‌كردند و روزنامه‌نگاري مدرن را در كشور مديريت مي‌كردند. پس از گذشت 40 سال ما نبايد خواهان بازگشت به نقطه ماقبل 40 سال شويم و نبايد به عقب بازگرديم و براي كشور خوب نيست و درست نيست. همه‌چيز را نبايد موقتي كرد. وقتي شما يك نهاد حرفه‌اي و صنفي را سياسي و نظير احزاب سياسي جلوه مي‌دهيد، آرام‌آرام اين موقتي‌بودن و موقتي‌نگاه‌كردن به خود دولتمردان نيز بازمي‌گردد. بگذاريد اين مسائل تمام شود. بگذاريد نقطه پاياني بر حل اين مسائل گذاشته شود».

قصد نامزدشدن نداريم

او به‌عنوان رئيس هيئت‌مديره انجمن صنفي ايران به يكي از سخنان حجت‌الاسلام اژه‌اي اشاره كرد و خواستار اين شد كه اجازه برگزاري مجمع عمومي اين نهاد صنفي داده شود و تأكيد كرد كه «اعضاي هيئت‌مديره قصد ادامه حضور در اين هيئت‌مديره و نامزدشدن براي هيئت‌مديره را ندارند. خود من به‌عنوان يك عضو شايد بخواهم بازنشسته شوم. هرچند قلم و نويسندگي بازنشستگي ندارد، اما به‌دلیل دوره‌اي‌كردن مديريت انجمن‌هاي حرفه‌اي و صنفي مطمئن باشند از اين هفت نفر حتي يك نفر هم قصد تجديد حضور خود را ندارد. ما مي‌خواهيم نسل بعدي بيايد انجمن جديد را مديريت كند و پيش ببرد. او همچنين ابراز اميدواري كرد: «اين پيام سازنده به گوش مسئولان برسد و ما را از اين رسالت سنگيني كه بر دوش داريم برهانند تا مديريت نسل بعدي را خود نسل بعد بر عهده داشته باشند». او ادامه داد: «البته روزنامه‌نگاري روزنامه‌نگار است كه آزادي‌خواه باشد، ضد سانسور،  طرفدار آزادي بيان و... باشد. اميدوارم اين وضعيت به شكل عادي استمرار پيدا كند و شاهد اراده روزنامه‌نگاران براي ادامه مسير انجمن صنفي روزنامه‌نگاران ايران باشيم. اميدوارم با توجه به اين خواسته نه روزنامه‌نگاران آزار ببينند نه مسئولان».

ما بي‌شماريم

فريدون صديقي سخنران پاياني اين مراسم بود كه با مطايبه سخن خود را شروع كرد: «آن موقع كه جوان بوديم، پرپشت بوديم، سيگار مي‌كشيديم، باسواد بوديم، كم بوديم، اما انبوه شديم، اضافه شديم تا شما آمديد. خرسندم و پر از شعف و احترامم كه هر روز داريد متكثر مي‌شويد، بي‌شمار مي‌شويد و هر صدايي را بايد فرياد بزنيد، گروهي از ما هستند تا فرياد بزنند». او يادي كرد از چند اسم بزرگ عرصه قلم و فرهنگ كه در چند سال گذشته به خاك تن سپردند: «مهدي سحابي ارجمندم، استادم عليرضا فرهمند، حسين قندي عزيزم، محمد حيدري و... و بسياري از كساني كه در اين مدت رفتند. آرزو دارم كه بي‌شمارتر از قبل باشيد و باشيم». از ديگر افراد درگذشته در يكي، دو سال گذشته نظير محمدرضا رستمي، مردوخي، عطارپور، مهدي نعمت‌زاده، عليرضا تلياني، مريم زنگنه و.... نيز ياد شد، همچنين استادان و بزرگان روزنامه‌نگاري شركت‌كننده در مراسم بارها مورد تشويق قرار گرفتند و عكسي يادگاري با حضور وزير کار در پايان مراسم گرفته شد. 

انجمن صنفي روزنامه‌نگاران استان تهران فعاليت خود را از پنجم دي 96 آغاز كرد. پس از سال 88 كه انجمن صنفي روزنامه‌نگاران ايران بسته شد، فعاليت‌هاي صنفي روزنامه‌نگاران محدود شد. در اين ميان براي شكل‌گيري انجمن روزنامه‌نگاري استان تهران تلاش‌هاي متعددي شد. مجمع انجمن صنفي روزنامه‌نگاران استان تهران، دوم دي‌ 1395 برگزار شد و اساسنامه‌اش به تصويب رسيد و هيئت‌مديره انتخاب شدند، اما متأسفانه در مرحله‌ بعدي، احراز شرايط گروهي از هيئت‌مديره از سوي مراجع ذي‌صلاح نيامد. بعد از پيگيري‌هاي متعدد، اعضاي هيئت‌مديره انجمن با هدف رفع مشکل و تشکيل انجمن صنفي آبان‌ماه 96، به‌طور دسته‌جمعي استعفا دادند و در حقیقت راهي باز شد تا انجمن دوباره تشکيل شود. بعد از آن هيئت مؤسس، دوباره آگهي برگزاري مجمع را داد. سرانجام مجمع عمومي انجمن صنفي روزنامه‌نگاران استان تهران پنجشنبه 23 آذر96 برگزار شد و عباس عبدي (رئيس هيئت‌مديره)، کامبيز نوروزي (نايب‌رئيس)، آزاده محمدحسين، مژگان جمشيدي، پژمان موسوي، شبنم رحمتي و اميرعباس نخعي به‌عنوان اعضاي اصلي هيئت‌مديره انجمن صنفي روزنامه‌نگاران استان تهران برگزيده شدند. از پنجم دي و پس از صدور گواهي‌نامه ثبت انجمن صنفي فعاليت اجرائی خود را آغاز کرد.