دیدارنیوز - خبرآنلاین نوشت: به رفتارهای رسانه‌ای مجید تخت روانچی در یک ماهه اخیر دقت کنید. سفیر ایران در سازمان ملل تقریباً بیشترین انرژی‌اش را بر این گذاشته تا حضور پررنگ رسانه‌ای در شفاف‌سازی مستند علیه دروغ‌های آمریکا داشته باشد.
«دشمن در پی زور و تزویر است، صبح ناوگان جنگی‌اش را می‌فرستد و شب می‌گوید شماره تلفن فرستاده..» این بخش از گفته‌های رئیس‌جمهور حسن روحانی و گفته‌های او در ادامه: «شماره تلفن از آمریکایی‌ها در ایران زیاد داریم ولی روزی تماس برقرار خواهد شد که دشمن دست از جنایت علیه ایران برداشته باشد.» نشان از استراتژی جدید ایران برای مقابله با ترامپ و تیم «ب» او دارد.
آنها فشار صددرصدی سیاست‌شان است. ایران‌هراسی پروژه دیربازشان در تمام این ۴۰ سال اتهام زنی. رئیس‌جمهور ترامپ اما در شرایطی که ناو جنگی به منطقه گسیل می‌کند و مدام سعی دارد در خاورمیانه التهاب‌زایی کند، نمایش جهانی‌اش چیست: «رو به دوربین‌ها زل می‌زند و می‌گوید: «ما فقط از ایران می‌خواهیم دست از فعالیت هسته‌ای بردارد.»
در این شرایط اما ایران چه سیاستی در پیش گرفته است؟ یک ماه قبل بود که ایران سفیر جدیدش در سازمان ملل را برگزید. کسی که معاون سیاسی رئیس جمهور بود. مجید تخت روانچی. دیپلمات سرشناس که از تیم مذاکره کننده ایران در برجام بوده است. در لحظه انتخاب او، گروهی از دلواپسان از این بیم می‌دادند که مأموریت تخت روانچی در نیویورک مذاکرات محرمانه است. ادعایی که خیلی زود مشخص شد نه خواست نظام است و نه دولت و نه مردان دیپلماسی ایران.
از همان زمان که محمدجواد ظریف در سفر به نیویورک دیپلماسی جدید ایران یعنی دیپلماسی روشنگری را رونمایی کرد، او با فاکس نیوز به گفت‌وگو نشست. با رسانه مورد علاقه دونالد ترامپ. آنجا از B_Team اسم برد. از بولتون، بنیامین نتانیاهو ، برایان هوک، بن سلمان و دیگر جنگ افروزانی که مدام بر طلب جنگ در خاورمیانه می‌کوبند. این اما فاز اول در پلتیک ایران به گروه جنگ طلب آمریکایی بود.
ترامپ بعد از خروج از برجام و پایبندی ایران به تعهداتش در چارچوب این تعهد بین‌المللی باید با تکیه بر پروژه دروغ، ایران هراسی و ایران تهدیدپنداری را ابتدا در کشورش و سپس در دنیا به یک باور بدل کند. تصویری که به رغم تلاش‌های سه دهه گذشته دولت‌های قبلی آمریکا، با امضای برجام، حبابش ترکیده است.
برای همین خودش و مشاوران تندرویی که دارد، مدام در حال طراحی سناریوهای دروغ هستند. از تهدید ایران برای منطقه و جهان می‌گویند و تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای. استراتژی اعزام تخت روانچی به نیویورک دقیقاً حالاست که خود را نشان داده است.
دونالد ترامپ رو به خبرنگاران گفت: «منتظر تماس ایرانی‌ها هستم، نمی‌دانم چرا آنها به من زنگ نمی‌زنند. این قطعاً توصیه جان کری به آنهاست.»
ساعتی طول نکشید که دیپلمات ایرانی در استودیوی سی‌ان‌بی‌سی حاضر بود و گفت: «ترامپ مذاکره می‌خواهد؟ چرا از برجام خارج شد؟ اگر حرف او ترس از سلاح هسته‌ای است که ۱۴ بار در دو سال آژانس اعلام کرده ما تخلفی نداشتیم. به برجام پایبند بودیم. فتوای دینی رهبرمان این بوده که سلاح هسته‌ای حرام است. ترامپ دروغ می‌گوید.» او با ادبیاتی قابل درک، بدون نیاز به ترجمه و با اطلاع از جزئیات توافقات پیشین و برنامه‌های آینده ایران، در همان زمینی که ترامپ به دنبال برداشت از آن بود، پاسخش را داد. درست مثل روزی که ماجرای شماره تلفن ویژه ترامپ مطرح شد و او باز در صحنه حاضر بود. یا چند باری که جواب بولتون و پمپئو را در معتبرترین رسانه‌های تصویری جهان داده است.
مثل همین امروز که در ازای تهدیدهای جدید آمریکا در رادیو ملی آمریکا تبیین کرده که کوبیدن بر طبل جنگ، بازی باخت باخت برای همه است. همه کشورهای حاشیه خلیج فارس که این روزها در دام تیم بولتون التهاب‌زایی می‌کنند.
نگاهی به عملکرد تخت روانچی در این مأموریت جدید که هنوز ماه نخستش به پایان نرسیده نشان می‌دهد او باید درست در وسط زمین حریف بایستد و پاسخگوی اتهامات دروغ به ایران باشد. اتهاماتی که قرار است افکار عمومی جهان را علیه ایران کند و از ضعف دیپلماسی گفتمانی ایران بهره بگیرد اما درست همان جایی که ترامپ و اطرافیانش رویش حساب ویژه باز کرده بودند، تخت روانچی قرار گرفته که به هر ادعای دروغشان در همان رسانه و با همان اثر پاسخ مناسب می‌دهد.
مسئولیتی که اگر موفق به انجامش شود، نقشی مهم در دیپلماسی مقاومت دارد که نقشه راه ایران برای عبور از تحریم‌های ظالمانه و جنگ تحمیلی اقتصادی با چاشنی رجزخوانی جنگ‌طلبانه اطرافیان ترامپ است.
ادعاهایی واهی که سبب شده به رغم همه تلاش‌های این گروه، به شعارها و هشتگ‌هایضدجنگ در خود آمریکا آن هم از سوی نخبگان دیپلماسی این کشور بینجامد. مسیری که باعث شده حتی دونالد ترامپ وسط راهی که آمده بنا به گفته رسانه‌های معتبر دنیا به شدت از بولتون و تیمش ناراضی باشد. این یعنی آنها حتی خودشان را هم با استدلال‌های بی پشتوانه‌شان نتوانستند قانع کنند.