پرداختن به مقوله اسباب‌بازی ممکن است به نظر، مساله‌ای جدی نباشد؛ اما صنعت اسباب‌بازی، سومین تجارت پرسود جهان است. بسیاری از کشور‌ها سرمایه‌گذاری‌های وسیعی دراین حوزه انجام داده‌اند، اما ما فاصله شگرفی با این صنعت داریم.
دیدارنیوزـ پرستو بهرامی‌راد: دست‌های مادرش را به سمت غرفه لگوها می‌کشد تا لگوهایی که فروشنده اصرار دارد بگوید از آلمان آمده است و رنگ بندی و جنس عالی دارد را نشان دهد. این قصه، کوتاه و تاسف‌بار است که ما اسباب‌بازی خوب و زیبا در کشور تولید نمی‌کنیم و نداریم.
با چرخی کوتاه در فروشگاه‌های اسباب‌بازی فروشی به وضوح می‌توان متوجه عدم کیفیت و تنوع اسباب‌بازی‌های ایرانی شد. همچنین کافی است پشت ویترین مغازه اسباب‌بازی فروشی بایستید تا انواع و اقسام اسباب‌بازی‌های وارداتی را که با رنگ و رویی شاد و زیبا کودکان را مشتاق به خرید می کند، ببینید. اسباب بازی‌ها بدون تردید، ابزاری فرهنگی بوده و یکی از لوازم آموزش و یادگیری هستند و می‌توانند در شکل‌گیری شخصیت کودکان، نقش مهمی ایفا کنند اما به نظر می رسد بر واردات بی رویه این محصول فرهنگی به کشور، نظارت و حساسیتی وجود ندارد و تولید آنها در حد بسیار مبتدیانه صورت می‌گیرد.
طراحی اسباب بازی یکی از شاخه‌های طراحی است که اهمیت بسیاری داشته و نقش مهمی در کمپانی‌های بزرگ دنیا دارد. یک طراح اسباب‌بازی، یک اندیشمند و هنرمند است؛ نه صرفاً طراح پوسته و مسائل بصری. اما متاسفانه در کشور، شاهد این نوع از خلاقیت در تولید چنین وسایل مهمی که نقش خاصی در تربیت کودکان ایفا می کنند نیستیم.
فرآیند پخش و فروش اسباب بازی هم به شدت دارای مشکل است و کالای ایرانی، به خوبی کالاهای خارجی (به‌دلیل سود کلان واسطه‌های فروش) معرفی نمی‌شود و فروشگاه‌ها ترجیح می‌دهند اسباب‌بازی‌های خارجی را معرفی کنند. سیستم پخش مناسبی در بخش دولتی وجود ندارد که حمایت‌های لازم را انجام داده و یارانه کافی اختصاص دهد و سیستم پخش خصوصی نیز به‌دلایل اقتصادی، فشار مضاعفی بر دوش تولیدکننده در جهت پایین آوردن قیمت، وارد می کند و لذا پخش گسترده‌ای هم نمی‌تواند انجام دهد.
اسباب‌بازی سازی، صنعتی بسیار مهم است که به طرز عجیبی، بدون سرپرست و متولی مشخص، به دست مدیران مراکز خصوصی اداره می شود. صنعت اسباب بازی حتی یک اتحادیه هم برای بررسی معضلات و مشکلات طیف فعال خود ندارد و زیر نظر اصناف مختلفی مجوز فعالیت خود را کسب می کند. همه این مشکلات باعث نابودی این صنعت در کشور شده است.
خبرنگار دیدارنیوز با حضور در تعدادی از اسباب‌بازی فروشی‌های شهر تهران، با چند تن از مادران و پدران در این خصوص به گفت‌وگو پرداخته است که در زیر می‌خوانید:
اسباب‌بازی ایرانی با نیاز جامعه هماهنگ نیست
اسباب‌بازی ایرانی بی‌کیفیت است
چندین سال است که مغازه اسباب‌بازی فروشی دارد و از کارش لذت می‌برد. او می‌گوید:«مشکل اصلی در کیفیت است. تا زمانی که فکری به حال کیفیت اسباب‌بازی ایرانی نکنند، وضع به همین صورت باقی خواهد ماند». او بارها با خانواده‌هایی روبرو بوده است که حتی در اسباب‌بازی‌های شبیه‌سازی شده نیز ترجیح دادند نسخه غربی را به دلیل کیفیت تهیه کنند.
کودکان اسباب بازی خارجی را دوست دارند
خرس پشمالویی برمی‌دارد و می‌گوید: «کودکان اسباب‌بازی‌های خارجی را بیشتر دوست دارند؛ چون هم خوشگل‌تر هستند، هم رنگ‌بندی و ابتکارشان بهتر است». خرس را می‌خرد و می‌گوید: «خود شما هم اگر بخواهید اسباب‌بازی بخرید ترجیح می‌دهید خارجی بخرید چون هم کیفیت دارد هم زیباتر است».
دارا و سارا خوب بودند باید ادامه پیدا می‌کرد
«دارا و سارا که آمد همه فکر کردند قرار است اتفاقی در صنعت اسباب‌بازی سازی کشور بیفتد؛ اما ادامه نداشت». مرضیه خانم دو تا دختر دارد و برای خرید اسباب‌بازی برای نوه‌اش آمده است. او در ادامه می‌گوید: «اسباب‌‌بازی‌ها در تربیت و آموزش کودکان و نوجوانان نقش مهمی دارند، اما متاسفانه در کشور فکری به حال این موضوع نمی‌کنند».
پرداختن به مقوله اسباب‌بازی ممکن است به نظر، مساله‌ای جدی نباشد؛ اما صنعت اسباب‌بازی، سومین تجارت پرسود جهان است. بسیاری از کشور‌ها سرمایه‌گذاری‌های وسیعی دراین حوزه انجام داده‌اند، اما ما فاصله شگرفی با این صنعت داریم و در واردات آن نیز دقت درستی صورت نمی‌گیرد. اسباب‌بازی قسمتی از تربیت کودکان این سرزمین است که به فراموشی سپرده شده است.