سیدکمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی به رسانه دولت گفته «در حال حاضر، چاره‌ای جز صبر حداکثری نیست. مگر اینکه شرایطی فراهم شود که طرف مقابل نیز تمایلی به مذاکره واقعی و نه تحکمی نشان دهد، که در حال حاضر اینطور نیست و فضا کاملا یک‌طرفه است.» سوال این است که چه کسانی باید صبر حداکثری و تحمل بیشتر در این بحران و فاجعه اقتصادی کشور داشته باشند؛ مردم یا شما مسوولان؟
دیدارنیوز _ سرویس سیاسی: برخی از مسوولان کشور ظاهرا نمی‌دانند در چه شرایطی زندگی می‌کنیم و خستگی و نارضایتی شدید مردم از وضعیت بد اقتصادی و گرانی‌های شدید دارو، مسکن، خودرو، اقلام اساسی و .. را فراموش کرده و نادیده می‌گیرند.
احمد بیگدلی، نماینده مجلس همین امروز گفته: «چند روز پیش یک کارگر ساختمانی با بنده تماس گرفته و گریه می‌کرد که چهار فرزند دارم و هر چهارتای آن‌ها محصل هستند؛ مانده‌ام که آن‌ها را به مدرسه و دانشگاه نفرستم؟ چون نمی‌توانم با حقوق کارگری، زندگی‌مان را پیش ببرم. من هم مانده بودم که به این مرد چه پیشنهادی بدهم؟ اما به نظرم تنها راه‌حل برای اینکه خدای نکرده این کارگران را از خودمان و نظام و مملکت ناراضی‌تر نکنیم، این است که حقوقشان را هم‌تراز و همسان با تورم افزایش دهند.»
مطلب مرتبط:
با این حال، توپ مشکلات و تحمل و مقاومت و امثال این کلمات، همیشه در زمین مردم است، نه مسوولان! کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی که چندی پیش با گفتن تغییر دکترین هسته‌ای در صورت تهدید ایران خبرساز شده بود، حالا می‌گوید برای مقابله با تحریم‌ها و فشار حداکثری ترامپ علیه جمهوری اسلامی، باید «صبر حداکثری» داشته باشیم!
چه کسی صبر و تحمل و مقاومت می‌کند؟ مردمی که چند دهه است زیر فشار سنگین تحریم و تصمیمات اشتباه شما مسوولان زندگی‌شان در خطر است و دغدغه مرغ و سیب‌زمینی و گرانی آن‌ها را دارند؟ آیا مسوولانی مثل شما هر روز خبرهای مربوط به قسطی‌شدن زندگی و سفر و خرید اقلام خوراکی را می‌بینند؟ تا کی باید تحمل کرد؟ چرا با تصمیمات درست برای مردم رفاه و اقتصاد خوب نمی‌آورید؟ مگر همین روسیه پس از سه سال تجاوز نظامی به اوکراین، با آمریکا مستقیما گفتگو نکرد؟ مگر مسکو شدیدا تحریم نبود؟ پس چه شد که آن‌ها سر میز مذاکره رفتند و ایران نمی‌رود؟ همین دیروز هم ولادیمیر پوتین که رابطه خوبی با او دارید، از آمادگی برای همکاری با آمریکا خبر داد، اما کشور ما همچنان زیر فشار تحریم‌ها و کاسبان تحریم له می‌شود. چرا نارضایتی و اعتراض پرستاران، کارگران، کارمندان و بازنشستگان کشور را نمی‌بینید، فکر می‌کنید تحمل و صبر مردم تا کجا ادامه دارد؟