آزاده موسوی، مستندساز با انتقاد از سانسور در سینمای ایران و توقیف فیلم «علت مرگ: نامعلوم» در سه سال گذشته، نوشت: آیا فیلم‌های اجتماعی سوال‌های جدی‌ای مطرح می‌کنند که به مذاق مسئولان خوش نمی‌آید؟ آیا فیلم‌های جدی، جریان‌سازند و بهتر است مسکوت بمانند؟ آیا باید از کنار کسانی‌که فکر را در قفس سانسور نگه می‌دارند و عمر و خلاقیت را در کشوی میزهایشان حبس می‌کنند به راحتی گذشت؟!
دیدارنیوز _ *آزاده موسوی:
تقریبا برای تمام کسانی که با هم به تماشای فیلم «علت مرگ: نامعلوم» نشستیم، یک پرسش واحد وجود داشت: «چرا این فیلم سه سال توقیف شد؟»
آیا فیلم‌های اجتماعی سوال‌های جدی‌ای مطرح می‌کنند که به مذاق مسئولان خوش نمی‌آید؟ آیا فیلم‌های جدی، جریان‌سازند و بهتر است مسکوت بمانند؟ آیا باید از کنار کسانی‌که فکر را در قفس سانسور نگه می‌دارند و عمر و خلاقیت را در کشوی میزهایشان حبس می‌کنند به راحتی گذشت؟!
فیلم «علت مرگ: نامعلوم» یک فیلم جاده‌ای جسور است که پرسش اخلاقی جدی‌ای دارد. وقتی تمام زنگ‌های خطر بحرانی یک جامعه به صدا درمی‌آید و شرایط از مرز بحران می‌گذرد، آیا تعاریف اخلاقی جامعه دستخوش تغییرات جدی قرار نمی‌گیرد؟ آیا رفتار جامعه بحران‌زده قابل پیش‌بینی است؟
برای ما که سینما در متن اصلی زندگی‌مان است و فیلم خوراک روح‌مان، حمایت از سینمای دغدغه‌مند یک اصل است. فیلم «علت مرگ: نامعلوم» از همین جنس سینماست.
*مستندساز