برنامه جامعه پلاس در یکی دیگر از برنامه‌های خود یک مهمان، از طیف جامعه شناسان داشت، حامد طاهری کیا. او معتقد است: مردم دیگر امیدی به صندوق‌های رای ندارند.
دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: برنامه جامعه پلاس که قرار است نگاه جامع تری به همه موضوعات اجتماعی داشته باشد، این بار به دلیل برگزاری انتخابات زودهنگام و واکنش‌های جامعه به حادثه ابراهیم رئیسی به سراغ حامد طاهری کیا، جامعه شناس رفت.
این گفت‌وگو را می‌توانید اینجا، یوتیوب و آپارات ببیند.
او در ابتدای این گفت‌وگو در پاسخ به این پرسش که ارزیابی تان از واکنش جامعه نسبت به حادثه‌ای که برای ابراهیم رئیسی افتاد، چه بود می‌گوید: ابعاد اتفاقی که برای رئیس جمهور خیلی زیاد بود و نمی‌شود پاسخ روشنی به آن داد. اما می‌توانیم گمانه‌زنی کنیم و در یک چارچوب نظری دیدگاه‌ها را قرار دهیم. می‌توان اینطور گفت که جامعه ایران در سال‌هایی که دولت آقای رییسی را داشتیم با یک موج تغییرات سریع اقتصادی مواجه شد که این تغییرات حرکتی به سمت بهبود نبود به سمت افزایش نرخ تورم و ارز پیچیده شدن مدیریت روزمرگی مردم بود.
طاهری کیا می‌گوید: اگر دولت سیزدهم، چهار سال خود را به پایان می‌رساند، شاید با حضور رئیس جمهور، می‌توانست از عملکرد خود دفاع کند و در مناظره‌ها شرایط انتخاب رئیس جمهور به سمت و سوی می‌رفت.
این جامعه شناس این را هم اضافه می‌کند که مردم یک سری خواسته‌ها یا به تعبیری تخیلاتی دارند که برای محقق شدن آن‌ها نگاهشان به دولت است از این رو در زمان انتخابات برای اینکه تخیلاتشان به واقعیت تبدیل شود، پای صندوق رای می‌روند و سال‌های متمادی این روند اتفاق می‌افتاد، اما هر بار امید مردم ناامید می‌شد، زیرا به این نتیجه می‌رسیدند که این هیچ کدام از خواسته هایشان برآورده نشده است.
طاهری کیا معتقد است اگر خواسته‌ها و تخیل‌های مردم جدی گرفته شود، یعنی آن‌ها متوجه شوند بخشی از نیاز‌های آن‌ها دیده و شنیده شده و به آن اهمیت داده شده آن وقت است که انتخابات برایش جدی می‌شود و می‌گوید: رای می‌دهم تا بقیه خواسته هایم محقق شود.
به گفته این جامعه شناس با رای مردم دولت سرمایه‌های اجتماعی را به دست آورده مانند همان اتفاقی که در سال ۷۶ و ریاست جمهوری سید محمد خاتمی افتاد، با اینکه در آن زمان شبکه‌های اجتماعی نبود، اما می‌دیدید که روزنامه‌های آن زمان در دستان جوانان به ویژه رای اولی‌هایی بود که به امید رسیدن به خواسته‌ها و تخیل هایشان پای صندوق رای رفتند و رای دادند.
او تاکید می‌کند که، اما چه اتفاقی افتاد، تصورات مردم و نیازهایشان مورد توجه قرار نگرفت در سال ۸۴ و بعد ۸۸ بعد مسیر جامعه به کدام سمت رفت به آن سمتی که منجر به گسست اجتماعی شد هر چند که این گسست یکباره اتفاق نیفتاد و حوادث مختلف باعث شد، شرایط جامعه تغییر کند، سفره‌های مردم کوچک و کوچک‌تر شد و جامعه به یک ناتوانی رسید.
طاهری کیا به این موضوع هم اشاره دارد که بعد از ۸۸ تصور همگان این بود که به خاطر آن جریانات مردم دیگر پای صندوق رای نمی‌آیند، اما سال ۹۲ مردم تصمیم گرفتند که باز هم برای محقق شدن تخیل هایشان یک آزمون دیگری را پشت سر بگذارند به امید اینکه هم شاهد گشایش‌های اقتصادی باشند هم فرهنگی، اما بعد از سال ۹۶ و محقق نشدن شعار "به عقب برنمی گردیم" اتفاق ۱۴۰۰ افتاد و بعد از رای اول برای ابراهیم رئیسی، آرای باطله در جایگاه دوم قرار گرفت.
این جامعه شناس معتقد است: حضور نماینده هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب مردم را پای صندوق رای نمی‌کشاند چرا که این دو جناح از کارکرد تهی شده اند.