جدای از اینکه نامه دولتی‌ها به شورای نگهبان از سوی خودی‌ها منتشر شده یا از سوی افرادی غیر از دولت افشا شده است باید دید که در این کار چه هدفی نهفته بوده و به دنبال چه چیزی بوده‌اند.
دیدارنیوز: مشخص بود که برگزاری انتخابات زود هنگام جدای از جریان‌های سیاسی خود دولتی‌ها را نیز برای حضور در انتخابات به تکاپو خواهد انداخت. موید همین مساله نیز خیلی زودتر از آنچه انتظارش را می‌کشیدیم آمد و پس از خودداری مخبر از کاندیداتوری و با آغاز ثبت نام کاندیدا‌ها شاهد حضور ۵ نفره اعضای دولت سیزدهم در ثبت‌نام‌ها بودیم. امری که انتقادات بسیاری را به همراه داشت.
اما ماجرا جایی جالب شد که روز جمعه نامه‌ای در رسانه‌ها منتشر شد با این محتوا که ۱۵ تن از اعضای کابینه دولت از جمله محسن منصوری (معاون اجرایی رئیس‌جمهور)، علی اکبر محرابیان (وزیر نیرو)، علی باقری (سرپرست وزارت خارجه)، جواد اوجی (وزیر نفت)، عباس علی‌آبادی (وزیر صمت)، محمدعلی نیکبخت (وزیر جهاد کشاورزی)، میثم لطیفی (رئیس سازمان اداری و استخدامی)، عیسی زارع‌پور (وزیر ارتباطات)، علی سلاجقه (رئیس سازمان محیط زیست)، انسیه خزعلی (معاون امور زنان رئیس‌جمهور) و... طی نامه‌ای به اعضای شورای نگهبان، حمایت خود را از کاندیداتوری «محمدمهدی اسماعیلی» وزیر فعلی فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کردند.
در بخشی از این نامه که تصویر آن در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود، آمده است: «با عنایت به نامزدی آقای محمدمهدی اسماعیلی نسبت به توانایی و صلاحیت‌های فکری، سیاسی و مدیریتی وی در این شرایط دشوار، اطمینان خاطر داشته و ایشان را دارای تدبیر کافی برای اداره دولت آینده در امتداد مسیر خدمت‌رسانی دولت انقلابی شهید آیت‌ا... رئیسی، در صورت تایید و انتخاب مردم ایران می‌دانیم.»
هر چند که ساعاتی بعد خبرگزاری دولت (ایرنا) به نقل از یک منبع آگاه این نامه را یک شهادت نامه شرعی برای اعضای شورای نگهبان مبنی بر تایید صلاحیت‌های یکی از نامزد‌های انتخاباتی خواند و از پیگیری قضائی موضوع خبر داد. اما این موضوع نیز باعث نشد تا انگاره‌ها و تحلیل‌ها بر این حرکت از سوی دولت مسکوت بماند و این اقدام نیز واکنش‌های مختلفی را در پی داشت. چنانکه عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «برای شناخت میزان درک سیاسی اعضای هیات دولت، همین نامه حمایتی از وزیر ارشاد کافی است. اگر خودشان منتشر نکرده‌اند، باید می‌دانستند که صد درصد افشا می‌شود. اگر خودشان نشر داده‌اند، باید متوجه معنا و اثرات منفی آن می‌بودند. این تاییدیه‌ای برای رجل سیاسی بودن است؟!»
*اسماعیلی یا بذرپاش
جدای از اینکه نامه دولتی‌ها از سوی خودی‌ها منتشر شده یا از سوی افرادی غیر از دولت افشا شده است باید دید که در این کار چه هدفی نهفته بوده و به دنبال چه چیزی بوده‌اند. آیا این عمل برای دولتی‌ها نوعی راهبرد محسوب می‌شود یا تاکتیک عملیاتی آن‌ها بوده است.
نکته اینجاست که به نظر می‌رسد از میان همه کاندیدا‌ها صرفا یک نفر برای حضور در انتخابات باقی خواهد ماند و بقیه نفرات به نفع او کناره گیری خواهند کرد. چنانکه نفر اول دولتی‌ها یعنی داوود منظور؛ رئیس سازمان برنامه و بودجه بامداد روز گذشته کناره گیری خود را اعلام کرد تا مشخص شود این روند ادامه خواهد داشت.
او در شبکه ایکس نوشت: «با عنایت به حضور گسترده نامزد‌های جبهه انقلاب در انتخابات ریاست‌جمهوری و وجود گزینه‌های اصلح در جمع ایشان، بدین‌وسیله ضمن فراخوان مردم شریف ایران به مشارکت حداکثری، مراتب انصراف خود را از ادامه کاندیداتوری اعلام می‌نمایم.» نکته اینجاست که شاید دولتی‌ها با نگارش این نامه راهبرد اصلی خود یعنی اجماع بر روی اسماعیلی را پیش ببرند یا در یک تاکتیک عملیاتی این نامه را به شورای نگهبان نوشته‌اند تا نشان دهند که حتی با وجود توصیه آن‌ها برای تایید صلاحیت اسماعیلی شورای نگهبان حتی توصیه آن‌ها را هم نمی‌پذیرد تا بر روی موج این قضیه گزینه دیگری مثل مهرداد بذرپاش را جلو بفرستند با این همه مشخص نیست که دولت با چه رویکردی پیش می‌رود و شورای نگهبان چه واکنشی خواهد داشت.