سهراب مظاهری پژوهشگر اجتماعی در یادداشتی با این پرسش که آیا گشت ارشاد و مهار بی حجابی مکمل افزایش انگیزه مقاومت دربرابر رژیم صهیونیستی است؟ به همزمانی این دو رویداد پرداخته است.
دیدارنیوز ـ سهراب مظاهری*: آیا گشت ارشاد و مهار بی حجابی مکمل افزایش انگیزه مقاومت دربرابر رژیم صهیونیستی است؟
واقع امر آن است که تاکنون مشابهت‌ها و نمونه‌های زیادی وجود داشته که اولویت‌های مشترک و ماموریت‌های متعددی به طور همزمان در دستور کار و اقدام عملی قرار گرفته‌اند؛ البته به فراخور شرایط برای آنها نه منع عقلی مفروض بوده نه ضرورت استدلال ونه محصول و عاقبت کار! وچه بسیار نمونه‌هایی از این دست که مشمول چنین تصمیماتی بوده اند:
-توسعه رشته علوم سیاسی و زیر مجموعه‌های آن در دانشگاه‌ها مثل روابط بین‌الملل، مطالعات خاورمیانه، اندیشه سیاسی، حقوق بین‌الملل، مدیریت استراتژیک، حقوق بشر و... برای شناخت رویکرد‌های سیاسی اقتصادی جهانی و برای نفی تمام مواضع غرب و همزمان تائید مواضع و مشارکت با قدرت‌های شرق؟!
یعنی اشتباه دانستن توسعه و روش‌های توسعه یافتگی غربی و تبعیت از الگو‌ها و برنامه‌های شرقی تا تعهدات و قرارداد‌های سیاسی اقتصادی دراز مدت!
-ضرورت تحقق قسط و مساوات و خصوصا" عدالت از دیدگاه امام علی (ع) و به طور همزمان اغماض و به فراموشی سپردن بزرگترین اختلاس‌ها از سرمایه‌های ملی کشور.
-تاکید بر ضرورت مشاوره به عنوان یک اصل قرآنی و سیره نبوی و پرهیز از فضای چندصدایی و مخالفت باآراء و نظرات مشاوره‌ای صاحب نظران دیگر.
-به نظر می‌رسد، اینگونه تلقی و تشخیص همزمان اولویت‌های عقیدتی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی، به عنوان یک سبک مدیریت جامعه، از رهگذر تجربه‌های پی در پی فراهم آمده که حالا در دهه پنجم انقلاب به عنوان مدیریت راهبردی نهادینه شده است.
یا آنکه این شیوه مدیریت و برنامه‌ریزی، ناشی از الزام در برابر واکنش‌های داخلی و خارجی بوده که درمسیر آزمون و خطا‌های مکرر به ثبت رسیده است.
-به هر حال هر چه هست رابطه مشهود و ملموس و منطبق با شرایط و مناسبات فرهنگی اجتماعی و احوال امروز مردم ایران دارد.
نمود‌های عینی این اولویت بندی‌ها و اقدامات همزمان، معطوف به ظهور عناصری شده که در حوزه فرهنگ و جامعه شناسی فرهنگی قابل تامل‌اند؛ بنابراین باید تاکید کرد هر چه زودتر تدقیق و بررسی در حوزه جامعه شناسی فرهنگی برای بازشناخت تغییرات فرهنگی جامعه و بازشناسی جلوه‌هایی از نگرانی، تشویش، تردید، بلاتکلیفی، متناقض گویی، خودخواهی، منفعت طلبی، احساس مغبون شدگی، بدبینی، نومیدی و ... دربرابر حالات متضاد آنها، خود یکی از اولویت‌ها است؛ از آن دست اولویت‌هایی که نباید با وجه متناقض خود همراه و همزمان شوند.
اینکه چرا به طور همزمان هم ضرورت موکد برای بازشناسی فرهنگ و روابط اجتماعی وجود دارد و هم هیچ تحقیق و تصمیم مهمی برایش صورت نمی‌گیرد، چرا عوارض اجتماعی و اقتصادی رو به افزایش است و همزمان برنامه‌های تشدید مشکلات اقتصادی و امنیتی و افزایش تشنجات هم دستور کار قرارمی‌گیرد، این خود نمود دیگری از اولویت‌های همزمان و همان مدیریت راهبردی است.
آیا در رسالت‌ها و تکالیف دینی، چیزی مقدم‌تر از رعایت حقوق شهروندی، آرامش آنها، استحکام فرهنگ، همدلی و مشارکت مردمی و تقویت بنیه مادی و معنوی مردم وجود دارد؟
*پژوهشگر مسائل اجتماعی