روزنامه جهان صنعت در مطلبی با عنوان «زاکانی هرچه بخواهد می‌گوید» درباره شهردار تهران نوشت: زاکانی در این مدت که شهردار تهران بوده حرفهای عجیب پرشماری بر زبان آورده که هیچ‌کدام شاید از نظر اعجاب‌آفرینی به تازه‌ترین ادعای او نرسد.
دیدارنیوز: علیرضا زاکانی شهردار تهران است. او در مبارزه انتخاباتی برای ریاست‌جمهوری سیزدهم یار کمکی سید‌ابراهیم رییسی بود که در آخرین روز‌های انتخابات کنار کشید. او در حالی که شاید انتظار داشت مقام و منصب بالایی برای خود در دولت سیزدهم دست‌وپا کند، سرانجام به شهرداری پایتخت رسید که البته جای کمی نیست.
زاکانی یک سیاست‌ورز حرفهای است و بدون چون‌وچرا آرزو‌های بلندی در سر دارد و این را با توجه به سن و سالش تشخیص داده که می‌تواند در صورت وجود فضای کلی حکمرانی به جا‌های بالاتر برسد. زاکانی در این مدت که شهردار تهران بوده حرفهای عجیب پرشماری بر زبان آورده که هیچ‌کدام شاید از نظر اعجاب‌آفرینی به تازه‌ترین ادعای او نرسد.
او در دفاع از دولت سیزدهم و کارنامه همراهانش در دولت مستقر گفته است: اگر این دولت نبود قیمت هر دلار به ۱۵۰ هزار تومان می‌رسید و این دولت توانست جلوی رسیدن دلار به ۱۵۰ هزار تومان را بگیرد. حالا چه کسی می‌خواهد اثبات کند این سیاست‌ورز حرفهای راست می‌گوید یا نادرست. باید از او پرسید آیا برای این ادعای گزاف خود سندی دارد؟ آیا قیمت هر دلار ۱۵۰ هزار تومان در غیاب دولت سیزدهم بر پایه پژوهش کارشناسانه‌ای ارائه شده است؟ اگر چنین پژوهشی وجود دارد، چرا جزئیات آن ارائه نمی‌شود. با توجه به اینکه جز عبدالناصر همتی که ریاست بانک مرکزی را در دولت روحانی برعهده داشت و دیگر رقبای رییسی از جناح اصولگرا بودند باید دید زاکانی منظورش کدام دولت احتمالی است؟
حقیقت تلخ این است که در سپهر بی‌درو‌پیکر سیاست در ایران و در هنگامه درهم‌آمیزی درست و نادرست در سیاست‌ورزی و در غیاب مردان و زنان اقتصاددان باشهامت و کسانی که حوصله دارند از کنار این حرف‌ها به سادگی عبور نکنند، فردی مثل زاکانی هر چه بخواهد می‌گوید. او یکی از سیاست‌ورزانی است که در وضعیت‌های ناشناس امکان رشد یافته و به جایی رسیده که باید در صورت وجود شرایط فعلی منتظر ماند و دید که برای به دست آوردن مقام‌های بالاتر چه چیز‌ها که نخواهد گفت. وضعیت سیاست‌ورزی در ایران بیمارگونه شده و هیچ نیروی بازدارنده‌ای برای جلوگیری از عرضه سخنان وهم‌آلود در سطح بالاتر وجود ندارد. رسانه‌های ایرانی نیز در شرایطی قرار دارند که به لحاظ کارشناسی نمی‌توانند با پدیده‌ای مثل زاکانی مقابله به مثل کنند و از او بخواهند یا حرف خود را بر اساس پژوهش‌های کارشناسی اثبات کند یا اینکه اعتراف کند همین جوری یک چیزی گفته است.