پس از کشته شدن یک افسر پلیس در حوالی منطقه‌ای واقع در مرز صربستان، آلبین کورتی، نخست وزیر کوزوو انگشت اتهام را به سوی بلگراد نشانه رفت.
دیدارنیوز: آلبین کورتی، نخست وزیر کوزوو با انتشار مطلبی در شبکه‌های اجتماعی حمله به ماموران پلیس کشورش را که به گفته او توسط افراد «حرفه‌ای، نقاب‌دار و مجهز به سلاح‌های سنگین» انجام شده است، محکوم کرد و انگشت اتهام را به سوی بلگراد نشانه رفت.
یک افسر پلیس کوزوو بامداد روز یکشنبه ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۳ در حوالی منطقه‌ای واقع در مرز صربستان به دست مهاجمان مسلح کشته شد.
در بیانیه پلیس کوزوو که به همین مناسبت منتشر شده آمده است که در جریان این حمله یک افسر دیگر نیز زخمی شده است.
در این بیانیه آمده است: دو قربانی این حمله (یک کشته و یک مجروح) در نزدیکی جاده‌ای که گمان می‌رفت مسدود است مشغول گشت زنی بودند که «واحد پلیس از جهات مختلف با سلاح‌های سنگین از جمله نارنجک مورد هدف قرار گرفت.»
آلبین کورتی، نخست وزیر کوزوو با انتشار مطلبی در شبکه‌های اجتماعی بلافاصله این حمله را که به گفته او توسط افراد «حرفه‌ای، نقاب‌دار و مجهز به سلاح‌های سنگین» انجام شده است، محکوم کرد.
وی سپس حمله را «جنایتکارانه و تروریستی» خواند و تصریح کرد: «این جنایت سازمان یافته با حمایت مالی و لجستیکی مقامات بلگراد در حمله به کشور ما صورت گرفته است.»
شمال کوزوو مدت‌ها است که به صحنه ناآرامی‌های مکرر تبدیل شده است؛ این تنش‌ها ماه مه گذشته، زمانی که مقامات کوزوو تصمیم گرفتند در پی انتخاباتی بحث برانگیز، شهردارانی آلبانیایی‌تبار را در چهار منطقه اغلب صرب‌نشین منصوب کنند، به شدت بالا گرفت.
انتخابات محلی برای تعیین شهرداران در حالی برگزار شد که اکثریت صرب ساکن در این منطقه صندوق‌های رای را تحریم کردند و نرخ مشارکت در آن ۳.۴ درصد اعلام شد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، بیش از ۳۰ سرباز نیروی حافظ صلح ناتو در کوزوو موسوم به کفور پایان ماه مه در درگیری با تظاهرکنندگان صرب مجروح شدند.
بیش از ۵۰ هزار صرب‌تبار که در بخش شمالی کوزوو زندگی می‌کنند دولت پریشتینا را غیرقانونی و بلگراد را پایتخت خود می‌دانند.
کوزوو با جمعیتی ۱ میلیون و هشتصد هزار نفری که اغلب آن‌ها را آلبانیایی‌تبار‌ها تشکیل می‌دهند در سال ۲۰۰۸ پس از اعلام استقلال توانست مشروعیت جامعه بین‌المللی را به دست آورد هر چند که صربستان این استان سابق خود را به عنوان کشوری مستقل به رسمیت نمی‌شناسد و آن را بخشی از خاک خود می‌داند.