پروفسور حسن امین، فیلسوف و استاد دانشگاه در یادداشت اختصاصی که برای دیدار ارسال کرده، با اشاره به ماجرای محاکمه دونالد ترامپ، آن ماجرا را با اخراج خود و شاپور بختیار از حزب ایران مقایسه کرده است.
دیدارنیوز ـ حسن امین: اخبار محاکمه دونالد ترامپ و اعتبار و انسجام قانون و عدالت در نظام سیاسی آمریکا را در تلویزیون به انگلیسی می دیدم و امروز متن کیفرخواست علیه دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا را به انگلیسی می خواندم. یادم آمد که چند سال پیش، من به عنوان دبیرکل حزب ایران و عضو هیئت رهبری و اجرایی جبهه ملی پنجم همراه شادروان سرلشکر ناصر فربد به عنوان سخنگوی حزب ایران و عضو هیئت رهبری جبهه ملی، بیانیه ای دو نفره علیه مواضع ترامپ نسبت به ایران منتشر کردیم و او را محکوم کردیم. آنوقت جمعی از اعضای این دو نهاد سیاسی، در جمع بسیار کوچک خود، نشستند و با عناد و لجاج رای به لغو عضویت شاخص ترین چهره های حزب در دهه های اخیر دادند و با نوعی غرور و افتخار، ضمن طرد و تکذیب ما امید به دونالد ترامپ بستند که با وارد کردن فشار هرچه بیشتر به جمهوری اسلامی، آن رئیس جمهور زورگوی قانون شکن آمریکا، ما شهروندان ایرانی را در ایران به آزادی و دموکراسی و حاکمیت قانون برساند!!!.
زهی خیال باطل. ترامپ از قوانین آمریکا تمکین نمی کند. چه برسد به این که برای قانونمند بودن نظام سیاسی کشورهای دیگر جهان احساس مسئولیت کند.
حالا به ایران خودمان برگردیم. آیا عدم رشد احزاب سیاسی در ایران. جای تامل ندارد؟؟ تمام روسای جمهور سابق ایران، چون پایگاه حزبی ندارند. منزوی و خانه نشین اند. با احزاب کوچکی که در هر دو طیف اصولگرا و اصلاح طلب ریشه ای در بین مردم ندارند، کاری ندارم؛ اما احزاب اپوزسیون قدیمی مانند حزب ایران و جبهه ملی چه طور؟
حزب ایران ستون فقرات جبهه ملی بود. حالا دچار انشعاب است. جبهه ملی سه نخست وزیر ( مصدق. بختیار و بازرگان) به ایران داد، ولی اکنون به دو سامان پنجم و ششم تقسیم شده و همان طور که مثلا جمهوری اسلامی، مجوز مجله حافظ را لغو و مدیر آن رارد صلاحیت کرده بود، گروه انشعابی حزب ایران و جبهه ملی سامان پنجم هم عضویت او را لغو کردند، در حالی که هم رد صلاحیت مقامات جمهوری اسلامی غیرقانونی و ناعادلانه بود و هم بیانیه اخراج گروه انشعابی حزب ایران و سامان پنجم جبهه ملی.
درست مثل این که در مقطع ۱۳۵۷ هم دیدیم که دکتر شاپور بختیار را که برای دفاع از آزادی و حاکمیت قانون عمری در فرانسه و اسپانیا و ایران جنگیده بود، از حزب ایران و جبهه ملی اخراج کردند. چرا؟ آیا بختیار به آرمان های جبهه ملی و روشنفکران سکولار نزدیک تر از بازرگان (چه رسد به احمدی نژاد!) نبود؟ جبهه ملی در ۱۳۵۷ به ریاست دکتر کریم سنجابی، شاپور بختیار را بایکوت کرد و در دولت بازرگان حضور یافت. چرا؟؟
اصلا و ابدا عقلانیتی و حساب و کتابی در کار نبود و نیست. بلکه ریشه اغلب این حرکت ها در نخبه کشی معهود و مرسوم است ، از عهد حسنک وزیر تا امیرکبیر. و این که بعضی جاه طلبان تصور می کنند که با تخریب و حذف شخصیت های شاخص و تاثیرگذار، به شخصیت آنها چیزی افزوده می شود! یا میدان برای آنها بازتر می شود.
راستی را آیا کدام ایرانی وطن دوست می تواند به این اعتقاد برسد که ترامپ رئیس جمهور قانون شکن آمریکا بیش از یک فیلسوف و حقوقدان ایرانی (حسن امین) و بیش از رئیس ستاد ارتش کشورش (ناصر فربد)، ایران را دوست دارد؟؟ و پای بند به برقراری آزادی، حاکمیت قانون و عدالت در ایران است؟؟؟
سرلشکر فربد با نیکنامی اما با نارضایتی از دنیا رفت و من همچنان بار این امانت را در حزب ایران افتان و خیزان به دوش می کشم. کسانی که با بی شرمی، اعلام اخراج و طرد بهترین رهبران حزب را کردند در این فاصله، هیچ اقدام موثری نکردند. کاش بر کار حذفی و دفعی اخراج رهبران حزب، یک دستاورد مثبت مترتب بود.
من اخراج و طرد سران یک حزب همچون دکتر شاپور بختیار، سرلشکر فربد و خودم از حزب ایران را نشانه رشد مدنیت و عقلانیت در احزاب سیاسی نمی بینم.
این یادداشت را با شعری از ادیب الممالک فراهانی البته با کمی تلطیف به پایان می برم:
چنان کردند احزاب سیاسی
به اصل و فرع قانون اساسی
که دیگر هیچ نتوان پاک کردن
مگر جز با زبان دیپلماسی