محسن هاشمی‌رفسنجانی در روزنامه سازندگی نوشت: وقتی می‌گویند با تهاتر نفت مشکل را حل کردیم یا با واگن ملی حل شد قول‌های غیرواقعی می‌دهند و این‌ها خبرسازی‌های مثبتی است که پس از دو سه ماه مردم می‌فهمند دروغ است. نباید این کار‌ها را بکنند و باید شفاف به مردم بگویند برای اینکه حملونقل عمومی تهران را درست کنیم ۱۰۰ هزار میلیارد تومان پول می‌خواهیم.
دیدارنیوز: «شهرداری تهران در دوره زاکانی تاکنون در حوزه حملونقل عمومی موفق عمل نکرده است.»
محسن هاشمی‌رفسنجانی، رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی ایران نوشت: «تهران یک طرح جامع حملونقل عمومی دارد که مصوب وزارت کشور است و باید در تهران اجرا شود. ۲۰ تا ۲۲ میلیون سفر در تهران انجام می‌گیرد و براساس آیین‌نامه‌های موجود باید حداقل ۱۵ میلیون سفر توسط حملونقل عمومی انجام شود تا مصرف سوخت، آلودگی هوا و ترافیک پایین کاهش یابد. از این ۱۵ میلیون سفر باید ۱۰۰ میلیون با مترو و ۵ میلیون با اتوبوسرانی انجام شود. در دنیا تاکسیرانی را جزو حملونقل عمومی حساب نمی‌کنند؛ اما در ایران، چون تاکسی‌ها مشارکتی است گاهی ون را جزو حملونقل عمومی حساب می‌کنند. برای اینکه ۱۰ میلیون سفر با مترو انجام دهیم باید حدود ۱۲ خط مترو، ۲۵۶ ایستگاه مترو و ۵ تا ۷ هزار قطار و واگن داشته باشیم. در حال حاضر ۷ خط مترو و حدود ۱۴۰ ایستگاه داریم در نتیجه در حد نصف هم نیستیم. البته که با همین شرایط نیز به دلیل کمبود واگن باید حداقل ۵ میلیون سفر انجام دهیم که تنها حدود دوونیم میلیون سفر انجام می‌شود.
در شورای شهر و شهرداری سابق هم موفق نشدیم واگن بیاوریم و این یک معضل کشوری شده است. به رغم اینکه چهار واگن‌سازی در کشور احداث کردیم، اما چون باید دولت پول مترو را بدهد و نمی‌دهد و تحریم هم هست و فاینانس هم نمی‌تواند انجام شود، تحریم اثر زیادی بر مترو به خصوص در بخش تجهیزات گذاشته است. در دو سال شورا و شهرداری جدید هم نتوانستند این موضوع را راهبری کنند. حجم پول برای پرداخت واگن زیاد و حدود ۶۰ تا ۷۰ هزار میلیارد تومان یعنی به اندازه کل بودجه شهرداری است و اگر دولت بودجه نگذارد، نمی‌تواند کاری انجام دهد و شهرداری واقعی نمی‌گوید که دولت می‌دهد و ما می‌گیریم، زیرا ابتدا باید در قانون بودجه بیاید و اگر نباشد، نمی‌شود.
در حوزه اتوبوسرانی هم تهران ۹ هزار اتوبوس می‌خواهد و در خطوط بی‌آرتی اتوبوس‌ها باید برقی یا گازی باشد و توصیه من این است که برقی باشد. در حال حاضر تعداد اتوبوس سالم تهران زیر ۲ هزار و ۵۰۰ عدد است. در شورا و شهرداری سابق ۳۰۰ اتوبوس اضافه شد و در این دوره هم حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ اتوبوس اضافه شد که زمینه‌سازی ورود آن‌ها هم مربوط به دوره قبل است. در نتیجه می‌شود گفت که شهرداری در دوران آقای زاکانی در حوزه حملونقل عمومی تا به حال موفق عمل نکرده به جز اینکه توانسته تعدادی از ایستگاه‌های موجود که ساخت آن از دوره آقای قالیباف، مدیریت بنده و شورا و شهرداری سابق است را افتتاح کند. در واقع پروژه‌هایی که شهرداری زاکانی افتتاح می‌کند مربوط به سال ۸۶ است و اکثر ایستگاه‌ها پیشرفت ۸۰ تا ۹۰ درصدی دارند. اما این ایستگاه‌ها، چون واگن ندارند، کارایی هم ندارند و کارآمدی‌شان به شدت پایین است. باید به شهرداری تهران کمک کرد و از دولت خواست که به وظیفه‌اش در حملونقل عمومی عمل کند؛ چون بیشترین سود را دولت می‌برد؛ در بعد عدالت محوری، کم کردن مصرف سوخت، صرفه‌جویی در وقت مردم و بعد هم در کم کردن بیماری‌ها در سطح شهر به خاطر کاهش آلودگی هوا. بر اساس قوانین موجود دولت باید به حملونقل عمومی تهران کاملا یارانه بدهد. در دنیا کشور‌های پیشرفته به هیچ چیزی یارانه نمی‌دهند، اما به حملونقل عمومی یارانه می‌دهند و در کشور ما ماجرا برعکس است و به سوخت یارانه می‌دهیم. البته که این موضوع را به گردن شهرداری تهران نمی‌اندازم و مشکل اصلی این است که دولت این کمک را نمی‌کند. تا زمانی که تحریم‌ها نبود از طریق فاینانس‌های بین‌المللی ۱۱ ساله توسعه خوبی در مترو ایجاد شد، اما بعد از تحریم‌ها یک دفعه دچار مشکل تامین اعتبار شدیم. در دوران ما ۱۵۰۰ واگن خریده شد و ۱۴۰ کیلومتر خط مترو ساخته شد. در حال حاضر خط مترو ۲۰۰ کیلومتر است، ولی ۱۵۰۰ واگن داریم و اتوبوس بین ۶ هزار تا ۷ هزار دستگاه بوده که در حال حاضر ۲ هزار و ۵۰۰ دستگاه است در واقع مرتب شرایط پسرفت کرده است.
تنها کسی که باید پاسخگو باشد دولت است و شهرداری و شورای شهر به دلیل عدم پیگیری و عدم گفتن و چون مدیریت شهری و دولت به لحاظ سیاسی یکدست هستند نمی‌گویند که نمی‌دهند و شاید سیاست می‌کنند و از دولت تعریف می‌کنند که دلشان رحم بیاید. در واقع کسانی که این طرف نشستند تخصص پیگیری دریافت وام و پول از دولت را ندارند و وقتی می‌گویند با تهاتر نفت مشکل را حل کردیم یا با واگن ملی حل شد قول‌های غیرواقعی می‌دهند و این‌ها خبرسازی‌های مثبتی است که پس از دو سه ماه مردم می‌فهمند دروغ است. نباید این کار‌ها را بکنند و باید شفاف به مردم بگویند برای اینکه حملونقل عمومی تهران را درست کنیم ۱۰۰ هزار میلیارد تومان پول می‌خواهیم و این پول باید در بودجه و از طریق دولت در طول سه چهار پنج سال به ما داده شود و دولت بایستی سالانه ۲۰ هزار میلیارد تومان برای حملونقل عمومی تهران به ما پول بدهد.»