محمود میران، پیشکسوت جودوی کشورمان با انتقاد از آرش میراسماعیلی، رئیس فدراسیون جودو گفت: او از دوستان من است و یک عمر هم با یکدیگر هم اتاقی بودیم و با هم زندگی کردیم. متاسفانه او دچار فراموشی مفرط شده است چرا که یادش رفته من چه کمک‌هایی به او کردم.
دیدارنیوز: پیشکسوت شاخص جودوی کشور ضمن انتقاد از عملکرد رئیس فدراسیون جودو، در مورد استعفایش از مدیریت تیم ملی جودو و همچنین اظهارات اخیر میراسماعیلی صحبت کرد.
سید محمود میران، با عذرخواهی از مردم به دلیل نحوه استعفایش از تیم ملی جودو و پاره کردن حکم دان هشت که از رییس فدراسیون جودو دریافت کرده بود، اظهار کرد: به هر حال من هم انسانم و ظرفیت و تحملم حدی دارد. دوست نداشتم این اتفاق بیفتد و حکم را پاره کنم چرا که هر حکمی ارزشمند است و برای آن زحمت کشیده شده است.
دارنده مدال برنز جهان، ۴ نقره و یک برنز بازی‌های آسیایی و مدال‌های طلا، نقره و برنز آسیا، افزود: من با علم به اینکه هر کسی را که بخواهند در ورزش ایران سرکار بگذارند به او می‌گویند بیا مدیر فنی بشو، سمت مدیریت فنی تیم ملی جودو را قبول کردم چرا که نیتم کمک به جودو و انتقال سال‌ها تجربه ام در تیم ملی و مسابقات متعدد بین المللی بود. من در دوران قهرمانی ۸۳ کشور خارجی رفتم و در بیش از یکصد سفر خارجی در قالب مسابقات و اردو حضور داشته ام؛ بنابراین برای من از بیت المال و پول کشور هزینه شده و موظفم تجربیات ۱۸ سال حضور در تیم ملی جودو را به نوجوانان و جوانان کشورم انتقال بدهم.
مطلب مرتبط:
در اعتراض به فدراسیون جودو؛ «میران» حکم آرش میراسماعیلی را پاره کرد +عکس
وی خاطرنشان کرد: هدف من کمک به جودوی ایران بود، اما دوستان ممانعت کردند و نخواستند و احترام‌ها رعایت نشد. اصل فلسفه جودو ادب، احترام و تلاش و کوشش است، اما متاسفانه برخی افراد در جودوی ایران به این اصول مهم پایبند نیستند. هر روز جودوی ایران درگیر حاشیه و جدل است. یک روز کوراش را با جودو قاطی می‌کنند، یک روز کوراش می‌رود و دفاع شخصی را وارد جودو می‌کنند. بروید هیات جودوی تهران ببینید اصلا تاتامی دارد یا تشک کشتی؟ هیات جودوی ما شده دفاع شخصی! واقعا نمی‌دانم این جماعت دنبال چه هستند و چه می‌خواهند؟ ۴۰ سال است در ورزش ایران هستم و همه را به خوبی می‌شناسم. باید بگویم ما اگر تعلیق هم نمی‌شدیم به هیچ موفقیتی نمی‌رسیدیم. با این دعوا و درگیری‌ها و تجمع جلوی فدراسیون و هزار اتفاق تلخ دیگر واقعا قرار بود جودو را به کجا برسانیم؟
میران درباره اظهارات میراسماعیلی مبنی بر اینکه او بر سر مبلغ قرارداد از مدیریت تیم ملی جودو استعفا داده است، گفت: بنده اصلا قراردادی داشتم به ارزش یک ریال. آیا باید عنوان می‌شد؟ آیا این کار درست است؟ آیا باید تمامی قرارداد‌ها و مبلغ آن به رسانه‌ها گفته شود؟ بنده برای ورزش کشور چه کاری باید می‌کردم که نکردم؟ چند مدال باید می‌گرفتم که نگرفتم؟ آن حمایتی که در فرانسه از یکی مثل تدی رینر می‌شد اگر از من هم حمایت می‌شد من شاید بیشتر از او هم مدال جهانی و المپیک می‌گرفتم، آن هم در شرایط فعلی که سنگین وزن جهان خالی است. ما با دست خالی برای کشور جنگیدیم. آیا کسی می‌تواند ادعا کند کاری برای من کرده یا یک لیوان آب به من داده است که بگویند بخور تا تشنگی ات برطرف شود؟
چهره پرافتخار جودوی ایران، افزود: آقای محمد بنا مرد دوست داشتنی و زحمت کش کشتی و ورزش ایران است و به اعتقاد من باید حقوقش ماهی ۴۰۰ میلیون تومان باشد. کسب ۵ یا ۶ مدال المپیک شوخی نیست، اما با گفتن این حرف‌ها دنبال چه چیزی هستیم؟ آقایان از من الان چه انتظاری دارند؟ زندگی من از ابتدا متفاوت بود چرا که شخصیت متفاوتی دارم. من در کنار ورزش اهل هنر بودم و هستم. نقاشی، عکاسی و خطاطی می‌کنم و زیورآلات مثل دستبند و گردنبند درست می‌کنم. در جودو، کشتی آزاد و کشتی پهلوانی هم موفق بودم و تا پای جان زحمت کشیدم. دیگر چه کار باید می‌کردم و نکردم؟
میران درباره ادعای میراسماعیلی مبنی بر اینکه او خواهان دستمزد ۳۰ میلیونی بوده و به همین دلیل استعفا داده است، گفت: من اصلا متوجه نشدم او چه می‌گوید؟ او از دوستان من است و یک عمر هم با یکدیگر هم اتاقی بودیم و با هم زندگی کردیم. متاسفانه او دچار فراموشی مفرط شده است چرا که یادش رفته من چه کمک‌هایی به او کردم. یادش رفته من پیشکسوت او بودم و اجازه دادم ۱۰ سال هم اتاقی من باشد. آدم باید در هر حال جایگاه خود و پیشکسوتش را بداند و یادش نرود. همه پیشکسوتان ورزش از نظر سلامتی دچار مشکل هستند، اما من هزار مشکل جسمی دارم.
مطلب مرتبط:
تجمع علیه آرش میراسماعیلی؛ استعفا بده! +عکس
میران تصریح کرد: به هیچ وجه قصد توهین و بی ادبی به هیچ کس را ندارم، اما این فضا را نمی‌توانستم تحمل کنم. قصدم این است به شکلی دیگر به جودو خدمت کنم. جودو زندگی و حرفه من است، اما آنچه دیدم به این نتیجه رسیدم که چیزی جز شکست حاصل آن نیست. جودوی ایران روزگاری مطرح بود و عناوین سوم و چهارم تیمی جهان را کسب کردیم، اما الان کجای جودوی جهان هستیم؟ این همه شعار و ادعا و القاب به چه درد جودوی ما خورد؟ من ۱۶ سالم بود که کمربند قهوه‌ای گرفتم و قهرمان نوجوانان ایران شدم. در ۱۷ سالگی به ژاپن رفتم و وقتی جودوی روز دنیا و آن شرایط و امکانات، نظم و احترام را دیدم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم. ابتدا در کشتی آزاد و سپس در کشتی پهلوانی عناوینی را بدست آوردم. ورزش‌های مکمل دیگر مثل اسکی، قایقرانی، سوارکاری و شنا هم دنبال کردم. چیزی که اخیرا اتفاق افتاد را خودم هم دوست نداشتم چرا که من اصلا اهل هیاهو و درگیری نیستم و مدل زندگی من چیز دیگریست. من از کودکی در کنار ورزش در هنر و نقاشی فعالیت داشتم و روحیه من با این بحث و جدل‌ها سازگار نیست. آنچه را که دیدم این بود که این وضعیت در جودو اصلا قابل تحمل نیست و به همین خاطر کنار کشیدم و از مدیریت تیم ملی استعفا کردم.
پیشکسوت جودوی ایران ادامه داد: شرایط به شکلی است که دیگر نمی‌توانم در خدمت جودوی ایران باشم و سعی می‌کنم به شکلی جدید و به شیوه ژاپنی‌ها و چیز‌هایی که از آن‌ها فرا گرفتم به جودو خدمت کنم. من در دوران قهرمانی بار‌ها مغلوب رقبای ژاپنی ام شدم، اما آنقدر تلاش کردم و سختی کشیدم که در آخر ۲ مرتبه حریفان ژاپنی ام را یکبار در نیمه نهایی بازی‌های آسیایی ۲۰۰۶ و یک بار هم نیمه نهایی قهرمانی آسیا ۲۰۰۸ شکست دادم. طوری به آن‌ها فن زدم که یکی از من خوردند و ۳ تا از تاتامی. اما یک نفر نیامد به من یک خسته نباشید بگوید. این همه به ژاپن باختم و در خیابان و پمپ بنزین تحقیر شدم که چطور با این هیکل به یک‌کوتوله ژاپنی باختی، اما کسی نمی‌دانست همان ژاپنی چه حمایت و امکاناتی دارد و چه مربیانی بالای سرش هستند. کسی نمی‌دانست که من با غذای تن ماهی به جنگ یک لشگر مسلح می‌رفتم. در همه این سال‌ها هر بار افراد زیادی را به عنوان برترین‌های ورزش ایران انتخاب کردند، آیا این حق من نبود که یکبار هم من را ببینند و تقدیر کنند و بگویند آقای میران بابت این همه سال تلاش دم شما گرم. آیا به جز خانواده ام و مخصوصا پدرم کسی از من حمایت کرد؟ به غیر از جایزه‌های نصفه و نیمه، کسی یک ریال به من داد؟
دارنده ۴ بازوبند پهلوانی کشور، تصریح کرد: ۴ سال پهلوان ایران شدم، اما ۲۸ سال است ۳ بازوبند پهلوانی من و حق سفره من را نداده اند. آقایانی که دم از مرام و پهلوانی می‌زنید و مدام از بزرگی و منش تختی می‌گویید، آیا اصلا معنای پهلوانی و این واژه بزرگ و پرمعنا را می‌فهمید؟ اینکه فقط حرف بزنید وشعار بدهید، اما عمل نکنید که خیلی راحت است.
دارنده ۴ بازوبند پهلوانی ایران، خاطرنشان کرد: در این دوره و زمانه به هر کس می‌گویند پهلوان. من در عمرم فقط یک مرتبه بر سر مزار آقا تختی مشرف شدم. ۴ بار پهلوان کشور شدم، اما یک بار هم پایم را در زورخانه نگذاشته ام چرا که از طرف فدراسیون ورزش زورخانه‌ای طرد شدم. ۲۸ سال است ۳ بازوبند پهلوانی من را نداده اند. اگر الان هم بخواهند بدهند دیگر قبول نمی‌کنم، چون فقط حرف زدند و شعار دادند.
پیشکسوت جودوی ایران در ادامه با بیان اینکه محمد درخشان برترین رییس فدراسیون تاریخ جودوی ایران بوده است، گفت: عصر طلایی جودوی ایران مرهون آقای درخشان است چرا که تمامی موفقیت‌های ما در دوره مدیریت او اتفاق افتاد.
میران ادامه داد: جودوی ما از سال ۱۹۹۶ وارد المپیک شد. ما در المپیک ۲۰۰۰ یک عنوان پنجمی، ۲۰۰۴ دو عنوان پنجمی و ۲۰۰۸ نیز دو عنوان پنجمی داشتیم. اگر محمد درخشان برای المپیک ۲۰۰۸ می‌ماند جودوی ایران مدال المپیکش را می‌گرفت. در سال ۲۰۰۴ به خاطر مسائل حاشیه‌ای تمرکزم به هم خورد و مدالم دزدیده شد چرا که همه آن‌هایی که روی سکوی المپیک رفتند به غیر از جودوکار ژاپن را شکست داده بودم، مخصوصا جودوکار هلندی را ۵ بار شکست داده بودم. برای المپیک ۲۰۰۸ نیز برای من و رودکی که از بچگی زیر دست من بود و خودم جودو را به او یاد دادم انتخابی گذاشتند. زمان برگزاری انتخابی در تایمی بود که دست من شدیدا آسیب دیده بود، اما سراسیمه برای من انتخابی گذاشتند. قرار بود انتخابی بدون حضور تماشاگر باشد، اما زمان مسابقه یک دفعه دیدم ۳ مینی بوس از طرفداران رودکی به سالن آمدند و در طول مبارزه هر کاری کردند تا تمرکزم را به هم بزنند. مگر من طرفدار نداشتم که به سالن بیاورم؟ ۳ داور را گذاشتند که حق من را خوردند، مخصوصا یکی از آن‌ها که ادعا دارد دان ۸ کودوکان دارد و به آن می‌نازد، اما چرا حاضر نیستی به کشور خودت بیایی و به جوانان کشورت خدمت کنی به جای اینکه به ۴ تا بچه در خارج از کشور آموزش بدهی؟
وی ادامه داد: تنها کسی که می‌توانست تدی رینر را بزند رودکی بود، اما او قدر خودش را ندانست و نمی‌دانم چرا از سال ۲۰۱۰ به بعد به یکباره محو شد؟ من انقدر تجربه داشتم که می‌توانستم کاری کنم رودکی حداقل ۵ بار قهرمان جهان شود، اما او را روبروی من گذاشتند. حق من را در کشور خودم خوردند و مدال‌های المپیک ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ من دزدیده شد. من مرد سانسور شده ورزش ایران هستم و هیچوقت دیده نشدم و کسی قدر تلاش و زحماتم را ندانست. من مدرک مربی گری A آسیا داشتم که ظاهرا این مدرک در فدراسیون گم شده است.