سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که وضعیت اضطراری کرونا در کل دنیا پایان یافته و طبیعتا این خبر برای محمد مخبر خوشایندتر است چون دیگر نیازی به تحویل ۵۰ میلیون دز واکسنی که وعده داده بود، نیست!
دیدارنیوز ـ نسرین نیکنام: سال ۲۰۲۳ یا ۱۴۰۲ در تاریخ ثبت خواهد شد، سالی که سازمان بهداشت جهانی پایان وضعیت اضطراری کرونا را اعلام کرد و این برای مردمی که بیش از چهار سال با این پاندمی درگیر بودند و طبق آخرین آمار بیش از پنج میلیون نفر به دلیل ابتلا به کووید ۱۹ جان خود را از دست دادند، خبر مسرت بخشی بود.
اینطور که سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده این بیماری دیگر به عنوان یک وضعیت اضطراری جهانی واجد شرایط نیست؛ تدروس آدهانوم، مدیرکل سازمان جهانی بهداشت، می‌گوید: با افزایش واکسیناسیون و مصونیت جمعیت در برابر عفونت، بیش از یک سال است که این بیماری همه‌گیر روند نزولی داشته و این به اکثر کشور‌ها اجازه داده به زندگی عادی بازگردند، به این معنی که بدترین بخش بیماری همه‌گیر به پایان رسیده است.
آدهانوم این را هم اضافه کرده که در سال گذشته، این سازمان و کارشناسان کمیته اضطراری آن در حال تجزیه و تحلیل داده‌های بیماری برای تصمیم‌گیری زمان مناسب برای کاهش سطح هشدار آن بودند و کارشناسان توصیه کردند که کووید-۱۹ دیگر واجد شرایط اضطراری جهانی نیست و او این توصیه را پذیرفته است.
اما دو روز بعد از صحبت‌های مدیرکل سازمان بهداشت جهانی، دکتر سعید کریمی معاون درمان وزارت بهداشت گفت که اعلام پایان وضعیت اضطراری کرونا به هیچ عنوان به معنای پایان وجود کرونا نیست؛ سازمان بهداشت جهانی تنها "شرایط اضطراری" را پایان یافته اعلام کرده است.
او تاکید می‌کند که سازمان بهداشت جهانی بر اساس دستورالعمل‌های خود چنین نتیجه‌‌ای گرفته و خیلی هم زود این اتفاق نیفتاده است؛ بیش از سه سال از آغاز همه‌گیری کووید۱۹ گذشته است و ویروس‌ها هم معمولا به همین شیوه عمل می‌کنند که پس از مدتی سرایت پذیری آن‌ها افزایش یافته، اما کشندگی آن‌ها کاهش می‌یابد و به این ترتیب به بیماری‌هایی تبدیل می‌شوند که دیگر حالت پاندمی و جهانی ندارند و ممکن است فقط در برخی محل‌ها وجود داشته باشند.
همانطور که آدهانوم گفته بود یکی از عواملی که می‌توان به ضرس قاطع از آن به عنوان نجات دهنده انسان‌ها در پاندمی کرونا اشاره کرد "واکسن" بود، هر چند که تولید این واکسن‌ها مستلزم زمان و هزینه بود، اما در یک رقابت تناتنگ، شرکت‌های بزرگ تولید کننده دارو موفق شدند واکسن‌ها را تولید و روانه بازار کنند.
در ایران هم وضعیت ابتلا به کرونا از آغاز سال ۹۹ تا پایان ۱۴۰۰ فراز و فرود‌های زیادی داشت تا جایی که آمار فوتی‌ها تا مرز ۸۰۰ نفر در روز بالا رفت و مبتلایان روزانه به بیش از ۲۰ هزار نفر هم رسید و تنها راه نجات واکسن وارداتی بود.
اما در کشور شرایط آنطور که مردم انتظار داشتند پیش نرفت. ورود واکسن‌های اروپایی و آمریکایی ممنوع شد و تولیدکنندگان داخلی تشویق شدند که خود اقدام به تولید واکسن کنند. تا اینجا هیچ مشکلی وجود نداشت و ورود مراکز شناخته شده مانند انستیتو رازی و پاستور توجیه داشت تا اینکه کم کم پای شرکت‌هایی مانند "برکت" به میان آمد که تا دیروز حوزه فعالیتشان هر چه بود تولید واکسن نبود، اما مدیران وقت این شرکت که همان محمد مخبر باشد و اکنون سمت پرطمطراق معاون اولی رئیس جمهوری را یدک می‌کشد تصمیم گرفتند با دریافت هزینه‌های گزاف و میلیون دلاری دست به تولید واکسنی بزنند که در آن تخصصی نداشتند و اعتراض سایر تولید کنندگان هم در کوتاه آمدن مدیران ستاد اجرایی فرمان امام نداشت.
زمان گذشت و مخبر که در روز‌های پایانی ۹۹ و آغاز سال ۱۴۰۰ خود را به صندلی معاون اولی نزدیک و نزدیک‌تر می‌دید وعده‌های خود مبنی بر تولید واکسن آن هم میلیونی را آغاز کرد و اولین وعده او تحویل ۱۰ میلیون دز واکسن در اردیبهشت ماه، ۲۰ میلیون در تیرماه و ۵۰ میلیون در شهریور ماه بود، اما در اردیبهشت ۱۴۰۲ تنها چیزی که محقق شد رسیدن محمد مخبر به پست معاون اولی بود و بس و وعده واکسن تولید شده برکت فقط در فهرست کار‌های انجام نشده دولت ابراهیم رئیسی ثبت شد.
البته بهتر است این را هم گوشه ذهن داشته باشید که از مرداد ۱۴۰۰ در‌های کشور به روی واردات واکسن از کشور‌های مختلف باز شد یعنی کاری که باید دو سال قبل‌تر انجام می‌شد، ولی همه عوامل دست به دست هم داد که این واردات به نام حسن روحانی ثبت نشود و دولت سیزدهم برنده این میدان سراسر باخت باشد.
حالا و با اعلام سازمان بهداشت جهانی نیز دیگر تولید واکسن و تحویل میلیونی آن از دستور کار خارج می‌شود و طبیعتا دنبال کردن پول‌هایی که به این نیت جابجا شد نیز دیگر ضرورتی نخواهد داشت...