دیدارنیوز ـ حسین جعفری*:
۱-آیه ۲۰۰سوره بقره تکان دهنده است: "فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا ۗ"معنای ایجابی این آیه روشن است، ای مردم، خدا را به اندازه پدران تان یاد کنید و چون نقش خدا در خلقت و حیات شما بیش از نقش پدر است،[ای کاش] کمی بیشتر خدا را یاد کنید! اما به نظر مفهوم سلبی آیه مهم‌تر است بدین معنا که از آنچه که در مورد پدران/مادران خود شرم دارید بگوئید و نسبت شان دهید؛ به خدا نسبت ندهید! و حق اش را رعایت کنید!(اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ) بر این مبنا باور دارم که ما مدعیان شیعه بودن متاسفانه در مورد حضرات معصومین و حضرت فاطمه (س) چیزهایی می گوییم که از نسبت دادن شان به والدین خود شرم داریم و توهین تلقی می کنیم!
بگذارید حرف آخر، اول زده شود؛ آهای ما مردمی که مدعی حب زهرای اطهریم، حضرت زهرا جلوه جمال حضرت حق است، لااقل به اندازه مادرانمان در مورد فاطمه(س) حریم نگه داریم!
قصد ورود ندارم که گفته شود سند بسیاری از این احادیث باصطلاح مناقب اهل بیت جعلی و نادرست است که حتی اگر صحیح هم باشد بدلیل مخالفت با قران، عقل و سیره معمولی عقلاء مردود و غیر قابل پذیرش است و باید بر دیوارش بکوبید، فاضربوه علی الجدار! (که جاعلان متدین! چنان جعل می کنند که سند حدیث هم بی‌نقص باشد. به تعبیر دکتر شهیدی جعل نه فقط در کلمات و مفاهیم حدیث که در سلسله سند حدیث هم اتفاق می افتد. و صد البته این جاعلان بارها و بادها حتی با ذکر اسم مورد لعن و نفرین ائمه واقع شده اند.)
در برخی از این به اصطلاح احادیث نکاتی از روابط میان حضرت زهرا و امام علی نقل می شود که اگر کسی واقعه را بدون دانستن نام زن و شوهر این داستان‌ها گوش کند، از وجود چنین رابطه‌ای تعجب کرده و برای هیچکدام از آنها مبنای عقلی، شرعی و اخلاقی پیدا نمی کند. حتی تردید ندارم اگر کسی این توصیفات را به پدر و مادر ما نسبت دهد، نه تنها افتخار نمی کنیم که چنین پدر و مادر مومن و ایثارگری داریم! که آن داستان را تکذیب هم کرده و آن را توهین به والدین خود تلقی می کنیم!
بلی؛ "یوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا"بی کم و کاست در حق خانواده نورانی علی و زهراست و بی تردید؛ درست و عقلایی و در اندازه قابل انتظار برای خانواده اهل بیتی است که آیه تطهیر در شان آنها نازل شده، اما در همان حدی که در آیات آمده نه با اضافاتِ دروغین که اصل واقعه را زیر ظلمت خود مدفون می کند.
آنچه که در سوره دهر/ انسان آمده یک امر معقولِ ایثارگرانه از سوی انسانی کامل (و الگو برای انسانها)است اما وقتی در اطراف این واقعه، حواشی نادرست قرار داده و پیاز داغ اش زیاد می شود؛ نه تنها بی طعم و مزه می شود؛ که غیر قابل استفاده بلکه توهین آمیز هم می گردد!
سربسته عرض می شود که اساس مفهوم ایثار نسبت به محتاجان و این معنا که بانوی خانه باید رعایت توان مالی شوهر را مد نظر قرار دهد، توصیه ای اخلاقی و عقلایی است (و از قضا بدلیل انسانی بودن است که توسط اهل بیت عمل شده) اما با اضافات دروغین (همانند بی اطلاعی شویِ خانه از اینکه در دو روز گذشته غذای زن و بچه های بیمار خود را می خورده در حالی که از بیماری شان و نبود غذا اطلاعی نداشته و ...) این معانی اخلاقی بلند دفن می گردد. و بماند که چون در عمل نمی توانیم به این رفتار غیر معقول عمل کنیم؛ باب توجیه باز شده که این کارها فقط مختص به آنان است و نباید کار پاکان را با خود قیاس کرد! و چنین می شود، در واقع با دست خودمان و بخاطر حواشیِ دروغی که خودمان به اهل بیت نسبت داده ایم عملاً آنان را از الگو بودن خارج می کنیم! با این کار هم به ائمه اطهار ظلم کرده‌ایم و هم به توصیه‌های درست اخلاقی و عقلی، زیرا به ناحق، عمل به آن را ناشدنی معرفی می کنیم. (فهم نادرستی این خرافات، هوش زیاد نمی‌خواهد فقط کافی است کمی از عقل سلیم بی بهره نباشیم!)
بگذارید حرف اول را آخر هم تکرار کنیم: آهای مردمی که مدعی حب فاطمه و اولاد مطهرش هستید، زهرای اطهر مظهر صفات جمالیه حق است، لااقل به اندازه مادران تان در مورد فاطمه(س) حریم نگه دارید! چرا چیزی را که مورد پدر و مادر خود توهین می دانید به بنت الرسول و علی مرتضی نسبت می دهید؟ کدام دشمن چنین می کند که ما محبین می کنیم؟ چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم!
۲- ارج و قرب و جایگاه فاطمه (س) نه در میان شیعیان که محبین حضرت شامل همه ی فرق اسلامی است، همه ی مسلمین ایمان دارند که رضایت فاطمه رضایت رسول و خداست و بغض او بغض نبی و خداست. از جناب عایشه نقل شده که:" ما رایت احدا اشبه حدیثا و کلاما برسول الله من فاطمه.... من ندیدم احدی اشبه به رسول الله در کلام و حدیث از فاطمه،..." پس ای مسلمانان اگر بدنبال عمل به دستورات واقعی زهرا اطهر (س) هستیم به این دو حدیث توجه کنیم:
الف- "کسی از حضرت زهرا پرسید: آيا من از شيعيان اهل بيت هستم؟ فرمود: "اگر به آنچه ترا فرمان داده ايم عمل مى‌كنى و از آنچه نهى كرده‌ايم پرهيز نموده‌اى از شيعيان هستی و در غير اين صورت از شيعيان نيستى."
ب- در روزگاری که دین و دستوراتش در سایه مصالح من‌درآوردی قدرتمداران متروک شده و کسب قدرت و حفظ آن با انجام هر فعل غیرشرعی؛ توجیه و تمامِ مقدسات فدای حفظ قدرت و اشخاص می شود؛ این فرمایش حضرت در خطبه مشهورش می درخشد:
"به جان خودم سوگند؛ نطفه فساد و تباهی بسته شد، اندکی منتظر باشید تا به نتیجه برسد آنگاه بجای شیر، کاسه های پر از خون تازه و زهر کشنده بدوشید و در آن هنگام گمراهان، زیان کجروی خود را خواهند دید."
خلاصه آنکه شیعه بودن به حرافی و جعل افسانه سرایی نیست؛ عمل به دستورات قران و اخلاق انسانی است. امام صادق (ع) فرمود: "كونوا لنا زینا ولا تكونوا علینا شیناً، زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما!" آیا واقعاً با این همه دروغ ها و رفتارهای خلاف سیره ائمه از سوی مردم و مدیران جامعه آبرویی هم باقی می ماند؟
*پژوهشگر دینی