حزب همت در چهارمین بیانیه خود پس از نگاهی گذرا به اتفاقات سالهای 96، 98، حوادثی چون سقوط هواپیمای اوکراینی و اعتراضات آب، ریشه اعتراضات سال 1401 را در چنین اتفاقاتی عنوان میکند و سه راه پیش روی خود ترسیم می کند.
دیدارنیوز: این چهارمین مطلب حزب همت در خصوص وقایع اخیر کشور است، حزب همت از میان ۱۱۶ حزب رسمی کشور جزو ۴ الی ۵ حزب کشور است که مطالبات مردم را در چند ده روز گذشته در قالب بیانیه و اطلاعیه و ... پیگیری نموده است.
حزب همت از زمان پیدایش خود یعنی سال ۱۳۹۶ تاکنون با صدها مقاله و بیانیه و پیشنهاد و انذار و تذکر این روزها را پیش بینی میکرد. مقالاتی با عناوین، مبارزه با فساد راه نجات کشور، آقای رئیسجمهور (روحانی) استعفای فوری شما را خواستاریم، تحلیل وقایع روز (آبان ۹۸)، برادر دهه شصت و ژنرال دهه نود، ایران آب اعتراض، سه مطالبه بزرگ حزب همت از دولت، انتخابات و ریزش آرا مردم، مزدبگیران زیر خط فقر، جان ۱۷۶ مسافر هواپیمای اوکراینی برنمیگردد، استیضاح وزرای ضعیف، ریشه بی اعتمادی را بخشکانید، اجاره خانه اژدهایی هفت سر، راه سعادت راه مردم است، افراطی گری شمشیری دو دّم، سونامی دهه نودی ها، اخلاق منافع ملی قانون اساسی و ...
تمامی این مقالات و بیانیهها مورد استقبال مردم قرار میگرفت و متاسفانه دریغ از یک نگاه، یک صدا و یا یک دعوت از سوی دولت، حاکمیت، قوه قضاییه و مجلس و دستگاههای امنیتی که بالاخره حرف شما و استدلال حزب همت از این مطالب چیست.
امروز دیگر فرصت گله گذاری نیست و باید وقایع اخیر را در چند بخش تحلیل کرد، بخش اول مردم به تنگ آمده و خسته از فشارهای اقتصادی شدید که هر لحظه از زندگی خود را در استرس بیکاری، فرزندان بدون آتیه، اجاره خانه، مرغ و برنج و شهریه مدرسه و لباس و قسط و وام و بدهی دستی و هزینههای فاحش روزمره میگذرانند این قشر مهمترین بخش این تحلیل هستند، بخش دوم دولتی بشدت ضعیف که با تغییرات اخیر (جابجایی نفرات) نشان داد که ضعیفترین دولت تاریخ انقلاب اسلامی است، مجلس شورای اسلامی بی خاصیت (به جز چند نفر) که نمایندگی مردم را فراموش کرده و وکیل الدوله شده اند اینان میتوانستند صدای مردم باشند، بخش سوم تندروهای سیاسی ایران که خود را نماینده خدا و مردم میدانند و حاضرند برای تثبیت موقعیت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خود خون هر کسی را مباح اعلام کنند و بخش آخر این تحلیل که از طریق رسانهها توانسته توانایی خود را به رخ بکشد نیروهای خارجیای هستند که به جز نابودی جغرافیای ایران، مردم ایران و مذهب شیعه هیچ هدف دیگری ندارند و متاسفانه خودمان با گسترش کلمه دشمن این قد بلند را بلندتر نمایش داده ایم، بمباران رسانهای با پولهای عربی، اطلاعات دروغ در میان برخی اخبار درست، فیلمهای خارجی خشونت به جای ایرانی، تهمت، افترا، تفرقه، تجزیه طلبی، به جان هم انداختن مردم، و صدها ترفند جهانی از جمله اقدامات این گروه است.
اما چرا برخی افراد، این دشمن آب و خاک را بی اندازه بزرگتر میکنند، آنان میگویند دشمنان و تروریستها همه جا هستند؟! در میان ورزشکاران، پزشکان، وکلا، دهه هشتادی ها، دانشجویان، دانش آموزان، کارگران، بازنشستگان، احزاب، اصلاح طلبان، اصولگرایان، معترضان کف خیابان، خانه داران کودک، بزرگ، مرد، زن، و ...
آیا لحظهای پیش خود فکر نمیکنند که اتفاقا اینان مردمند و دشمن نادان، خودشانند.
بخشی از مردم میگویند چه زود دیر شد این یعنی راه برگشت و تحولی وجود ندارد، اما به باور ما هنوز برای جلوگیری از خشونت و خونریزی، دستگیری و زندان، دشمن سازی اقشار مختلف فرصتی وجود دارد، بشرط آنکه ارادهای بر تحول و تغییر در شاکله حاکمیت و نظام وجود داشته باشد.
جلوگیری از خودسریهای لباس شخصی ها، مدیریت صحیح و مردمی نیروهای امنیتی و انتظامی، برخورد روشن و شناسایی دقیق اغتشاشگران تروریست خارجی و عوامل حقوق بگیر آنان در داخل، تحرک نمایندگان مجلس برای قرار گرفتن در کنار مردم، آزادی فوری مردم عادی معترض دستگیر شده، ملاقات استانداران و فرمانداران با اقشار مختلف مردم در سراسر کشور، محاکمه عاملان قتلهای خودسرانه مردم، تغییرات دولت با اخراج عناصر اختلاس گر و ضعیف و غیر مردمی، حمایت از تفکر تحزب و. میتواند آبی بر روی آتش فعلی باشد.
حزب همت با ۲۴۰۰۰ عضو رسمی در سراسر کشور تاکنون دوبار از وزارت کشور درخواست تجمع اعتراضی در شهرهایی که مجوز حزب دارد را داشته است، ولی پاسخی نشنیده است و اما در پایان چند راه پیش روی حزب ماست:
اول: ادامه تحرک و پویایی حزب و ناامید نشدن از احتمال تغییرات به نفع مردم و ارائه راهکارهایی برای برون رفت از وضعیت فعلی علیرغم مقاومت دولت از فهم مردم ایران.
دوم: تشکیل جلسهای با حضور شورای مرکزی، ارکان، مسئولان استانی و شهرستانی و اعلام انحلال حزب همت بدلیل عدم شنیده شدن صدای آنان توسط مسئولین.
سوم: اتخاذ رویکرد سکوت منفعلانه همانند بیشتر احزاب و تن دادن به هرگونه اتفاقات ناخوشایند در کشور.