اختلال شخصیت ضداجتماعی به افرادی گفته می‌شود که بدون عذاب وجدان حقوق دیگران را نادیده می‌گیرند. هیچ داروی خاصی برای درمان این بیماری توصیه نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که تشخیص و درمان این اختلال در اوایل دوران کودکی به طور موثری خطر ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی را در بزرگسالی کاهش می‌دهد.
دیدارنیوز: اختلال شخصیت ضداجتماعی همانطور که توسط راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تعریف شده است، به افرادی گفته می‌شود که بدون عذاب وجدان حقوق دیگران را نادیده می‌گیرند.
به نقل از سیناپرس، این اختلال در درجه اول با خشونت و جنایت همراه است و در خطرناک‌ترین و ضد اجتماعی‌ترین جنایتکاران بسیار شایع است. به این ترتیب، این اختلال بار سنگینی را بر دوش جامعه ما می‌گذارد، دارای چندین عامل خطر بیولوژیکی و محیطی از جمله وراثت پذیری، تجربیات نامطلوب دوران کودکی است.
در حال حاضر، هیچ داروی خاصی برای درمان این بیماری توصیه نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که تشخیص و درمان این اختلال در اوایل دوران کودکی به طور موثری خطر ابتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی را در بزرگسالی کاهش می‌دهد.
علت اختلال شخصیت ضد اجتماعی ناشناخته است، با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل خطر ژنتیکی و محیطی ممکن است نقش زیادی در این امر داشته باشند. اگر والدینی مبتلا به اختلال شخصبت ضد اجتماعی باشند یا با تجربیات نامطلوب دوران کودکی بزرگ شده باشند، به عنوان مثال تجربه آزار، بی توجهی و/یا اعتیاد به الکل؛ اینگونه افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به شخصیت ضد اجتماعی هستند. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که عدم تعادل در انتقال سروتونین ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد.
چندین مطالعه نشان داده اند که تجارب نامطلوب دوران کودکی یک عامل خطر اصلی برای این اختلال است. آسیب شناسی روانی دوران کودکی نیز ممکن است در رشد اختلال شخصیت ضد اجتماعی نقش داشته باشد، مانند اختلال سلوک. اختلال سلوک در کودکان با تمایل نادیده گرفتن قوانین و استاندارد‌های اجتماعی مشخص می‌شود. کودکان مبتلا به اختلال سلوک اغلب علائم پرخاشگری و بیش فعالی را نشان می‌دهند.
تحقیقات نشان می‌دهد که بزرگسالانی که مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند، به احتمال زیاد در دوران کودکی خود مشکلات شدید رفتاری را نشان می‌دهند. همچنین کودکان مبتلا به اختلال سلوک که بعداً در بزرگسالی به شخصیت ضد اجتماعی مبتلا می‌شوند و در معرض خطر بالای درگیر شدن فعالیت‌های مجرمانه هستند.
این اختلال در حال حاضر چگونه مدیریت و درمان می‌شود؟
تحقیقات نشان می‌دهد که اختلال شخصیت ضد اجتماعی یکی از دشوارترین اختلالات شخصیتی برای درمان است. این به دلیل عدم وجود درمان‌های دارویی و بی میلی بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال نسبت به راهکار‌های درمانی است.
دارو‌هایی که معمولاً برای این افراد تجویز می‌شوند، پرخاشگری مرتبط با اختلال شخصیت ضد اجتماعی را کنترل می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان به کاربامازپین که برای درمان صرع استفاده می‌شود و لیتیوم، یک تثبیت کننده خلق و خوی اشاره کرد. دارو‌های ضدافسردگی، یعنی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین، ممکن است برای بهبود سایر علائم عمومی این اختلال و عصبانیت نیز تجویز شوند.
تحقیقات نشان می‌دهد که شناسایی و درمان زودهنگام اختلال سلوک در کودکان موثرترین راه برای درمان شخصیت ضد اجتماعی در دوران بزرگسالی است.
منبع:medical news
مترجم: پریناز نصرتی