کاش یک نفر به مربیان فوتبال ایران مخصوصا تیم‌های اول و دوم که از قضا مثل فوتبال انگلیس آبی و قرمز هستند بگوید می‌توان ادب را از مودب‌ها هم آموخت. می‌توان همان‌طور که فوتبال این مربیان را آنالیز می‌کنند تا چیزی یاد بگیرند، شخصیت آن‌ها را هم واکاوی کنند.
دیدارنیوز: این دیگر یکی از کلاسیک‌ترین روایت‌های تاریخی در مورد اخلاقیات است که «از لقمان پرسیدند ادب از که آموختی و او جواب داد از بی‌ادبان» گویا برخی‌ها این را خیلی جدی گرفته‌اند و چشم دوخته‌اند به آدم‌های بی‌ادب، اما عوض یادگیری ادب دارند شبیه به همان‌ها می‌شوند.
از این جمله می‌توان به تعدادی از مربیان فوتبال ایران اشاره کرد که عوض تاثیرگذاری روی قشر جوان که بیشتر در فضای مجازی فعالیت می‌کنند، در حال تاثیرپذیری از آن‌ها هستند. این‌ها روایت تاریخی لقمان را به «بی‌ادبی از که آموختی؟ از بی‌ادبان» تغییر داده‌اند.
کیلومتر‌ها دورتر از اینجا، اما آنچه در حال تکثیر شدن است احترام متقابل و مودب بودن است. دو روز پیش کنفرانس خبری مربیان لیورپول و منچسترسیتی قبل از جدال مرگ و زندگی دو تیم برگزار شد و یورگن کلوپ به همراه گواردیولا نمایش منحصربه‌فردی از ادب و شخصیت ارایه دادند. درحالی که دو تیم رقیب سرسخت هم برای رسیدن به جام قهرمانی باارزش‌ترین لیگ فوتبال دنیا هستند یورگن کلوپ در مورد پپ گفت: «پپ بهترین مربی دنیاست و همه ما در این مورد توافق داریم. اگر کسی به او شک دارد من نمی‌دانم که چگونه این اتفاق افتاده است. این به خاطر چیز‌هایی است که او برده و فوتبالی است که بازی می‌کند.» او در مورد رقیب هم به نکات مثبتی اشاره کرد و گفت: «من نمی‌توانم از سیتی به خاطر اینکه تا این حد خوب است تشکر کنم، اما نمی‌توانیم انکار کنیم که در پیشرفت ما نیز تاثیرگذار بوده‌اند. شما باید احترام بگذارید. سیتی هیچ نقطه ضعفی ندارد. آن‌ها واقعا در همه زمینه‌ها خوب هستند.»
در سمت مقابل پپ هم به حد کمال برای رقیب مایه گذاشت و پاسخ داد: «من سرمربی نشدم تا بهترین باشم و بهترین هم نیستم. از کلوپ بسیار ممنونم، اما من بهترین نیستم. دوست دارم که بگویم اینطور است، اما واقعا نیستم. من کار لیورپول را تحسین می‌کنم. آن‌ها بسیار خوب هستند و من از چالشی که با این تیم دارم لذت می‌برم. کلوپ زندگی در دنیای فوتبال را بهتر کرده است. او مرد خوبی است و من رابطه خیلی خوبی با او دارم.»
این از آن نان به هم قرض دادن‌های حال به‌هم زن نیست. از آن دست تعارفاتی که این روز‌ها بیشتر رواج پیدا کرده و آدم‌ها را وا می‌دارد یکدیگر را بی‌دلیل سلطان و ستون و این چیز‌ها صدا بزنند. این در مورد دو تن از بهترین مربیان تاریخ فوتبال دنیاست. این در مورد کسانی است که علم فوتبال را یک قدم به جلو برده‌اند و کاملا مشخص است شخصیت‌شان هم به همان اندازه رشد کرده است. امکان دارد این دو مربی در کنار زمین با یکدیگر درگیر شوند. بحث کلامی پیدا کنند یا صدای‌شان را روی هم بالا ببرند، اما می‌دانند که احترام گذاشتن به رقیب احترام گذاشتن به خودشان است و همیشه خطوط قرمز را رعایت می‌کنند.
کاش یک نفر به مربیان فوتبال ایران مخصوصا تیم‌های اول و دوم که از قضا مثل فوتبال انگلیس آبی و قرمز هستند بگوید می‌توان ادب را از مودب‌ها هم آموخت. می‌توان همان‌طور که فوتبال این مربیان را آنالیز می‌کنند تا چیزی یاد بگیرند، شخصیت آن‌ها را هم واکاوی کنند. شاید آن وقت تصویری که از خودشان ارایه می‌دهند همین‌قدر جذاب و قابل قبول باشد. شاید آن وقت حتی آن هوادار بی‌ادب که اولین واکنشش به هر خبری در مورد تیم رقیب فحاشی ناموسی است هم یاد بگیرد. شاید اگر خود لقمان حکیم هم امروز زنده بود و کنفرانس خبری پپ و یوگی را می‌دید، می‌گفت «ادب را از افراد باادب بیاموزید!»
بهرام سرگوسرایی