تیم ملی ایران بدون حمایت هواداران در استادیوم آزادی، نتوانست به نتیجه ای بهتر از مساوی مقابل کره جنوبی دست یابد
دیدارنیوز - در چارچوب هفته چهارم مرحله دوم مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ در قاره آسیا، تیم‌های ملی ایران و کره جنوبی در استادیوم آزادی به مصاف یکدیگر رفتند که این دیدار با نتیجه تساوی ۱-۱ خاتمه یافت. ایران با این نتیجه، ۱۰ امتیازی شد و بالاتر از کره جنوبی ۸ امتیازی، صدرنشین گروه باقی ماند.
نتیجه تساوی خانگی مقابل کره جنوبی را نمی‌توان بد و فاجعه بار تلقی کرد، اما این نتیجه، حسرت‌هایی را هم برای تیم ملی دارد. تک گلی که سون هیونگ مین، ستاره تاتنهام وارد دروازه بیرانوند کرد، چند رکورد منفی را برای تیم ملی به همراه داشت؛ نوار تعداد پیروزی‌های متوالی تیم ملی پس از ده بازی و ده برد متوالی پاره شد، دروازه ایران پس از ۵۹۳ دقیقه باز شد و البته کره جنوبی پس از ۱۳ سال و گل پارک جی سونگ، توانست در استادیوم آزادی موفق به گلزنی شود. این‌ها در حالی است که جلوگیری از ثبت این نکات آماری منفی، کاملا ممکن به نظر می‌رسید، با این حال تیم ملی همچنان حدود دوازده سال است مقابل کره جنوبی شکست نخورده و این رکورد تا بازی بعدی دو تیم، از ۴۰۰۰ روز فراتر خواهد رفت
ایران از زمان سرمربیگری کارلوس کی روش تاکنون، با پیروزی‌های متعدد مقابل کره جنوبی، یک برتری روانی خاص مقابل این تیم داشت و به لطف همین برتری روانی، ایران به کره جنوبی موقعیت‌های جدی نمی‌داد و بازی را هم می‌برد. این اتفاق، می‌توانست در بازی امشب مقابل کره جنوبی هم رخ دهد چرا که کره پائولو بنتو، تیمی نفوذناپذیر نیست و در بازی‌های گذشته، ضعف‌های مهمی از خود نشان داده بود، اما در استادیومی خالی از تماشاگر، مشخصا کره جنوبی با شرایط روانی آرام‌تر و بهتر در استادیوم آزادی مقابل ایران بازی کرد و به آن چه که می‌خواست، رسید.
مطمئننا اگر هواداران حتی به تعداد محدود در استادیوم آزادی حضور داشتند، شرایط می‌توانست به شکل متفاوتی برای تیم ملی ایران رقم بخورد. امروز کره جنوبی در آزادیِ خالی، با آرامش کامل و پخش موزیک، زودتر از تیم ملی ما تمرینات گرم کردن قبل از بازی را انجام داد، اما این در حالی است که در استادیوم پر از تماشاگر آزادی، آن‌ها برای گرم کردن دیرتر از تیم ایران به زمین می‌آمدند. در جریان بازی، حمایت و تشویق هواداران تیم ملی علاوه بر روحیه دادن به تیم خودی، می‌توانست کره ای‌ها را هم دست‌پاچه کند. در اواسط نیمه دوم و پس از دریافت گل از کره جنوبی، ایران بر بازی مسلط شد و غیر از زدن گل تساوی، چند موقعیت جدی از جمله دو ضربه به تیر دروازه حریف داشت. اگر هواداران در استادیوم حاضر بودند، مطمئننا کره جنوبی تحت فشار بیشتری قرار می‌گرفت و زدن گل برتری به کره ای‌ها دور از دسترس نبود.
مقصر این ضرر قابل توجه را می‌توان ناهماهنگی‌های فدراسیون فوتبال دانست. با توجه به قوانین جدید فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا در برگزاری مسابقات همراه با تماشاگران، ابتدا قرار بود بازی ایران و کره جنوبی در آزادی با حضور ده هزار تماشاگر واجد شرایط و بدون محدودیت برای زنان، برگزار شود، اما در نهایت اهمال فدراسیون فوتبال و ارسال کردن دیرِ مدارک باعث شد نه تنها زنان نتوانند در این بازی مهم در استادیوم حاضر شوند، بلکه به طور کلی بازی بدون تماشاگر باشد. البته فدراسیون اعلام کرده بود مدارک برگزاری بازی با حضور تماشاگران را به موقع برای کنفدراسیون فوتبال آسیا فرستاده، اما نه تنها هرگز شواهدی از این مسئله از سوی فدراسیون فوتبال منتشر نشد، بلکه حرف‌های اولیه مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال در این خصوص هم از خروجی وب سایت فدراسیون حذف شد تا چنین صحبت‌هایی باعث عصبانیت کنفدراسیون فوتبال آسیا نشود. این اتفاق را نمی‌توان کوچک شمرد؛ الان وضعیت تیم ملی به لطف سه پیروزی قبلی و تساوی مقابل کره جنوبی خوب است و شانس اول صعود از گروه هستیم، اما اگر فرض کنیم شرایط پیچیده‌تر بود، این خودزنی می‌توانست عواقب غیرقابل جبرانی برای تیم ملی ایران داشته باشد.
ایران در حالی در این بازی مهم حمایت هوادارانش، به خصوص زنان در آزادی را از دست داد که در صورت حضور آن ها، می‌توانستیم شاهد یک پیروزی دیگر مقابل کره جنوبی و ادامه سلطه مان در بازی‌های رو در روی رسمی مقابل این تیم باشیم. در شبی که شاهد یک بازی متعادل بودیم و دو بار به تیر دروازه حریف ضربه زدیم، می‌توانیم بگوییم؛ کره ای‌ها آمدند، نبودیم و قسر در رفتند...