میانکاله دوباره برای مهمانانی که از فرسنگ‌های دور برای پاییز و زمستان گذرانی آمده اند، آغوش گشوده و بر زیبایی های طبیعی مازندران افزوده است.
دیدارنیوز: با آنکه چند روزی از پاییز برگ ریزان و هزاررنگ مازندران می‌گذرد، اولین گروه مسافران تالاب‌های استان پس از سفری دور و دراز به مقصد رسیدند و آوای آنان در پهنه تالاب طنین انداز شده است.
هرسال پرندگان مهاجر طی رسمی نانوشته اوایل پاییز به تالاب و زیستگاه‌های مازندران سفر می‌کنند و ماه پایانی سال نیز به سرزمین‌های دور برمی گردند و برخی از آنان نیز در مدت اقامت در مازندران، طعمه صیادان و شکارچیانی می‌شوند که برایشان نقشه کشیدند.
گذر گله‌ها و دسته‌های پرنده از آسمان مناطق مختلف مازندران، حس خوبی را دست می‌دهد و نوای این پرندگان، زندگی و طراوت را به پرنده نگران هدیه می‌دهد.
پیشتازها رسیدند
تالاب میانکاله چند روزی است که برای پرندگان مهاجر آغوش گشوده و پیشتر از دیگر گونه‌ها، حواصیل‌ها، خودتکا چنگرها از راه رسیدند. طی سال‌های اخیر تخریب زیستگاه‌ها و شکار بی رویه سبب شده تا پرندگان مهاجر مازندران، فقط میانکاله و بخشی از تالاب از باران در سرخ رود را برای پاییز و زمستان گذرانی برگزینند و در دیگر مناطق، آوای این پرندگان شنیده نمی‌شود.
رئیس اداره حیات وحش محیط زیست مازندران با بیان اینکه هر ساله بیش از ۱۰۰ گونه پرنده مهاجر زمستان گذران به استان سفر می‌کنند، افزود: زیستگاه بسیاری از این گونه‌های نادر تالاب میانکاله است.
کوروس ربیعی در گفتگو با خبرنگار مهر با اظهار اینکه پرندگان مهاجر زیستگاهی جز میانکاله ندارند، خواستار تلاش و عزم همگانی برای صیانت از این گونه‌های حیات وحش شد و افزود: شاهد مهاجرت کنار آبزی‌ها، خوتکاها، حواصیل‌ها، اگرت ها، فلامینگو و ... به میانکاله هستیم.
وی با اظهار اینکه فصل مهاجرت پرندگان تا پایان سال ادامه دارد، اظهار داشت: هر سال حدود یک میلیون بال پرونده زمستان گذر به استان سفر می‌کنند و عمده آن‌ها در میانکاله زیست می‌کنند.
لایروبی انهار برای انتقال آب به میانکاله
ربیعی با اشاره به اقدامات صورت گرفته برای میزبانی مطلوب از مسافران مهاجر، لایروبی انهار برای انتقال آب به تالاب را از جمله اقدامات بیان کرد.
پاییزگذرانی پرندگان در میانکاله در حالی شروع شد که طی دو سال قبل حدود ۱۰۰ هزار پرنده براثر بیماری موسوم به بوتولیسم جان خود را از دست دادند و شمار زیادی نیز از مطبخ خانه‌های رستوران‌ها و خانه‌ها سر درآوردند و شکار تیشه به ریشه این گونه‌ها زده است.
هر روز دسته‌های زیادی از پرندگان مهاجر به مازندران سفر می‌کنند و مهمانی این گونه‌های حیات وحش با سفر درنای سپید سیبری که اواسط آبان ماه به تالاب‌های استان کوچ می‌کند، گرم‌تر می‌شود.
درنای سفید سیبری تنها بازمانده از گله درنا‌ها است که ۱۳ سال گذشته را به تنهایی و بدون جفتش آرزو از اواسط آبان ماه به مازندران سفر کرده است و تا نیمه اسفند در تالاب ازباران سرخ رود زیست می‌کند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینک که کوچ گله‌های متراکم پرندگان مهاجر از آبان ماه شروع می‌شود، افزود: پاییز و زمستان گذرانی پرندگان در تالاب‌های استان از جمله میانکاله و سرخ رود انجام می‌شود.
شکار گونه‌های مهاجر ممنوع است
حسینعلی ابراهیمی با تاکید بر پرهیز از شکار و صید پرندگان اظهار داشت: ساماندهی شکار و صید و محدودیت و ممنوعیت صید برخی گونه‌ها و برچیدن دامگاه‌ها از جمله تلاش‌هایی است که هر ساله انجام می‌شود.
وی با بیان اینکه برای جلوگیری از تکرار تلفات پروندگان که در دو سال قبل رخ داد، تالاب میانکله پایش می‌شود، به پایش تصویری میانکاله اشاره کرد و گفت: پایش تصویری این تالاب با نصب دوربین‌های تله‌ای در مناطق حساس انجام می‌شود.
ابراهیمی هدف پایش را جلوگیری از تکرار تلفات احتمالی پرندگان بیان کرد و از مردم خواست تا از صید و شکار گونه‌های حیات وحش پرهیز کنند.
زمستان دو سال گذشته، تلخ‌ترین روز‌ها برای تالاب میانکاله رقم خورد و هر روز شاهد تلفات دسته جمعی صد‌ها بال پرنده بودیم که با هزار امید و آرزو خود را از سرزمین‌های سرد سیبری به شمال ایران رسانده بودند.
اگرچه عامل اصلی مرگ و میر پرندگان بوتولیسم تشخیص داده شد، اما عدم احیای تالاب در بروز این حادثه متهم اصلی است و برای پیشگیری از بروز چنین حادثه‌ای، آب باید در رگ‌های تالاب جریان یابد.
دو سال قبل ۳۲ گونه پرنده زمستان گذران در میانکاله جانشان را از دست دادند که چنگرها، مرغانی، فلامینگو و باکلان و کاکایی‌ها بیشترین شمار آن بوده است.
به تاکید کارشناسان و صاحبنظران، احیای تالاب میانکاله نیازمند تأمین و انتقال آب مورد نیاز است طبق اعلام آب منطقه‌ای مازندران ۲۰۰ میلیون مترمکعب آب برای احیای تالاب نیاز داریم درحالی که اکنون فقط ۱۷۰ مترمکعب آب در شبانه روز به این تالاب وارد می‌شود و این به معنای مرگ تدریجی و احتمال تکرار بوتولیسم و تلفات پرندگان در میانکاله خواهد بود.
هر روز آوای خوتکاها و چنگرها که خود را از سرزمین‌های دور به میانکاله و دشت‌های مازندران می‌رسانند شنیده می‌شود، پرندگانی که برخی از آن‌ها فرصت بازگشت به سرزمین‌های دیگر را پیدا نمی‌کنند.