با پذیرش شکست برابر قزاقستان، تیم ملی فوتسال ایران از حضور در مرحله نیمه نهایی جام جهانی بازماند و این اتفاق به مذاق هواداران این تیم خوش نیامد. چه دلایلی باعث این ناکامی شد؟
دیدارنیوز ـ سرویس ورزشی: آخرین بازی تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی لیتوانی داشت خوب پیش می‌رفت. نیمه اول مقابل قزاقستان را سالنی‌باز‌های ایران خوب پشت سر گذاشتند و سبک و سیاق ایرانی را در جام جهانی به نمایش گذاشتند، اما نیمه دوم ورق برگشت و زهر حملات ایران گرفته شد. در مقابل قزاقستان و برزیلی‌های سرحال و قبراقش که منتظر پاور پلی بودند، پنج نفره تیم ملی ایران و بازیکنان پا به سن گذاشته‌اش را در منگنه قرار دادند و سه بار گل زدند.
تیم ملی فوتسال ایران خداحافظی تلخی با جام جهانی داشت درست برعکس دوره قبل که سرانجام قهرمان چند باره آسیا توانست روی سکو بایستد و سوم شود. این بار هم انتظارات زیادی از تیم ملی ایران وجود داشت و شاید عده‌ای منتظر بودند که ایران در فینال حضور داشته باشد. اما باید به دنبال پاسخی بر این سوال بود که آیا تیم ملی فوتسال ایران سزاوار حضور در نیمه نهایی و قرار گرفتن چهار تیم برتر جهان بود یا همین که در جمع ۸ تیم برتر دنیا هستیم هم باید خوشحال باشیم!
فوتسال ایران از دومین دوره جام جهانی این ورزش نوپا در میدان جهانی حاضر بود و در روزگاری که هنوز قوانین فوتسال و توپ آن شبیه به فوتبال اوریجینال بود توانست به رتبه چهارم جام جهانی ۱۹۹۲ در هنگ کنگ دست پیدا کند. تیم ملی آن روز‌های ایران با استفاده از یک مشت فانتزی‌باز و دریبل‌زن و با مربی‌گری محمد مایلی‌کهن به جنگ رقبا رفت و در دیدار رده‌بندی به آمریکا باخت و چهارم شد.
از همان روز‌ها توقع از سالنی‌باز‌های ایران بالا رفت و قهرمانی‌های متعدد در قهرمانی آسیا نیز بر این انتظار و امید افزود. حدود ۱۰ سال بعد از آن مقام چهارمی در جام جهانی، فوتسال ایران دارای یک لیگ نسبتا مرتب و منظم شد و برخی شهر‌های ایران که توانایی اداره یک تیم فوتبال را در لیگ برتر ایران نداشتند سراغ تربیت یک تیم فوتسال رفتند تا سری میان سر‌های فوتبال ایران درآورند.
ایران با اینکه قهرمان بلامنازع آسیا بود و در دنیا نیز عموما زیر رتبه ۱۰ رنکینگ فیفا قرار داشت، اما در جام جهانی‌ها نتوانست پا به پای برزیل و اسپانیا و حتی روسیه جلو برود و مداوم روی سکو بایستد. در جام جهانی ۲۰۱۶ کلمبیا، اما سرانجام محمد ناظم‌الشریعه توانست کار نیمه‌تمام حسین شمس را به پایان برساند و با برتری مقابل برزیل و پرتغال، سرانجام تیم ملی را روی سکو ببرد.
قرار گرفتن روی سکوی سوم جام جهانی افتخاری بزرگ در ورزش‌های گروهی برای ایران بود و البته در پی یک روند طولانی و سرمایه‌گذاری مناسب و پرورش استعداد‌های پرشمار ایران به دست آمد. شاید به همین خاطر بود که قاطبه هواداران فوتبال در ایران انتظار داشتند تیم ملی فوتسال ایران در جام جهانی ۲۰۲۱ لیتوانی به فینال برسد و تعالی خود را تکمیل کند.
با این همه، اما فوتسال ایران در لیتوانی از صعود به نیمه نهایی بازماند در حالی که سلسله‌ای از اتفاقات باعث این ناکامی شد. تیم ملی فوتسال ایران در لیتوانی آن تیم جذاب و پرانگیزه همیشگی نبود. بالا بودن میانگین سنی از یک سو و همچنین از دست رفتن یکی دو بازیکن در حین مسابقات نیز از دلایل اصلی ناکامی ایران بود.
با اینکه فیفا اجازه اعزام دو بازیکن اضافه را به تیم‌ها داد و نفرات از ۱۴ نفر به ۱۶ نفر تغییر کردند، اما به نظر می‌آید کادر فنی تیم ملی از این فرصت عالی به خوبی استفاده نکرد و از جوانان درجه یک لیگ فوتسال برای به دست اوردن تجربه در جام جهانی سود نبرد. در عین حال اعزام حسین طیبی مصدوم که ظاهرا شانسی برای به دست آوردن سلامت خود نداشته نیز از اشتباهات کادر فنی تلقی می‌شود.
اینچنین شد که تیم ملی ایران در مقابل تیم دونده قزاقستان تنها یک ترکیب قدرتمند داشت و با بروز خستگی در تیم اصلی، تمام نقشه‌های ناظم‌الشریعه برای به دست آوردن پیروزی ناکام شد. شاید استفاده از جوانان پرانگیزه لیگ فوتسال می‌توانست در لحظات حساس، ورق را برگرداند و ایران را از این مرحله هم عبور دهد.
اما حالا که جام جهانی فوتسال برای ایران تمام شده، به نظر می‌آید بهترین فرصت برای تغییر نسل فرا رسیده و باید تحولات اساسی در تیم ملی به وجود بیاید. شش ماه دیگر مسابقات فوتسال جام ملت‌های آسیا برگزار خواهد شد و حتی به قیمت از دست رفتن قهرمانی، باید روح تازه‌ای در کالبد تیم ملی ایران و حتی کادر فنی آن دمید. چشم به هم بزنیم جام جهانی ۲۰۲۴ از راه خواهد رسید.