خبر استعفای فرزانه ترکان و جمع دیگری از اعضای حزب کارگزاران سازندگی در روزهای اخیر در محافل رسانهای شنیده می‌شود. گفته می‌شود که این استعفاها به دلیل اختلافات درون حزبی است. محمد عطریانفر عضو شورای مرکزی کارگزاران ضمن تکذیب این موضوع گفته است که به جز خانم ترکان استعفای دیگری در کار نبوده است.
دیدارنیوز: روز گذشته فرزانه ترکان، عضو سابق حزب کارگزاران سازندگی، در گفت‌وگویی با خبرگزاری «برنا» خبر از استعفای خود از ادامه عضویت در این حزب داد و مدعی شد تعدادی از بزرگان حزب هم استعفا داده‌اند. او گفته است: «من به دلیل زاویه‌ای که با برخی سیاست‌های حزب کارگزاران، خصوصا در انتخابات اخیر پیدا کردم از عضویت در حزب کارگزاران استعفا دادم. چند نفر از افراد صاحب‌رأی و بزرگان حزب هم علاوه بر من از عضویت در حزب کارگزاران استعفا دادند».
ترکان بیان کرد که اختلافاتی درون حزب کارگزاران وجود دارد: «مشکل ما در حزب و در جامعه بزرگ‌تر یعنی اصلاح‌طلبان این است که با زاویه بسته خودشان و فقط به جهت اینکه در قدرت جایی داشته باشند، وارد سیاست شدند و به مشکلات جامعه نگاه کردند؛ درصورتی‌که من فکر می‌کنم برای حل مشکلات باید برنامه‌ریزی صورت می‌گرفت... اگر قرار باشد همیشه دبیر و رئیس ما و کمیسیون سیاسی ما همان افرادی باشند که ۱۵ و ۲۰ سال قبل بودند، نمی‌توان تغییری حس کرد؛ چراکه این افراد هر کاری که بلد بودند و هرچه به ذهنشان رسیده تا امروز انجام داده‌اند، باید اجازه بدهیم ایده‌های نو و جوان‌هایی که خلاق هستند بیایند و برنامه، کمک و راهکار ارائه بدهند».
علاوه بر این‌ها گفته می‌شود یکی از شخصیت‌های مستعفی، یدالله طاهرنژاد، از اعضای اصلی این حزب است که البته هنوز مورد پذیرش حزب قرار نگرفته است.
برای پیگیری این ادعا‌ها با محمد عطریانفر، رئیس کنگره و از اعضای شورای مرکزی کارگزاران، تماس گرفتیم و او به «شرق» گفت: «تن‌ها کسی که از حزب کارگزاران استعفا داده، سرکار خانم ترکان است و هیچ‌یک از دیگر اعضای حزب از عضویت استعفا نداده‌اند».
او درباره وضعیت یدالله طاهرنژاد هم بیان کرد: «تصمیم جناب آقای طاهرنژاد و یکی، دو نفر دیگر از دوستان مبنی بر انصراف از عضویت شورای مرکزی برای پاسخ به خواسته مدنظر سرکار خانم ترکان مبنی بر اینکه باید میدان برای جوان‌تر‌ها باز شود و مسئولیت‌های درون‌حزبی به جوانان واگذار شود، بوده است و مرجع تصمیم‌گیری برای پذیرش استعفای عزیزان از شورای مرکزی هم کنگره حزب است و تا زمانی که کنگره برگزار نشود، این استعفاها منشأ اثر نیست و من همین‌جا اعلام می‌کنم آنچه خانم ترکان مبنی بر اینکه برخی بزرگان حزب از ادامه عضویت در حزب کارگزاران استعفا داده‌اند، قرین به صحت نیست و چنین سخنانی را تکذیب و باز تأکید می‌کنم به‌جز خود ایشان، هیچ فرد دیگری از حزب کارگزاران استعفا نداده است و آن یکی، دو نفر هم صرفا برای ایجاد فضای باز و حضور فعال‌تر جوانان در شورای مرکزی حزب از استمرار عضویت در شورای مرکزی استعفا داده‌اند».
عطریانفر در پاسخ به این پرسش که آیا اختلاف‌نظر‌هایی میان اعضای حزب کارگزاران وجود دارد یا خیر، مطرح کرد: «اینکه در حزب درباره مسائل مختلف گفتگو شکل می‌گیرد و دیدگاه‌های مختلفی هم مطرح می‌شود، هویت و طبیعت حزب است. افراد با دیدگاه‌های مختلف دور هم جمع می‌شوند و به بحث می‌پردازند و مناقشه می‌کنند تا بر پایه این رویکرد، سطح اختلاف‌ها کاهش یابد و به جمع‌بندی برسند. حزب، پادگان نیست که همه یک‌طور فکر کنند و مثل هم اظهارنظر کنند. در هر حزبی دیدگاه‌های متنوع و متکثری وجود دارد و دیدگاه‌ها متفاوت است. اصالتا برای نیل به یک تصمیم سیاسی واحد گفتگو می‌شود و نتیجه مشترک از طریق رأی اکثریت بازتاب پیدا می‌کند. اینکه برخی افراد وقتی نظرشان در جبهه اکثریت قرار نمی‌گیرد، نباید گلایه کنند و راه قدرناشناسی را در پیش بگیرند و چنین رویکردی با منطق کار جمعی قابل پذیرش نیست».
او در پایان گفت: «حتما اختلافات درون احزاب طبیعی است و این تفاوت‌ها در اندیشه و فهم سیاسی، خصصیه ذاتی کارکرد حزبی است و هیچ‌کس نباید انتظاری غیر از این داشته باشد. همه اعضا هیچ‌گاه مانند هم فکر نمی‌کنند. حتی اگر آن‌هایی که در اقلیت حضور دارند به دلیل تأمین‌نشدن خواسته‌شان از حزب کنار بروند، باز هم ممکن است در موضوع دیگری میان همان اکثریتی که پیش‌تر در موضوعی موافق بودند، در بحثی دیگر اختلاف به وجود آید؛ بنابراین انتظار فقدان اختلاف‌نظر در میان اعضای یک حزب سالبه به انتفاء موضوع است. اصلا کارکرد حزب و توفیقات کار جمعی با وجود اختلافات پیش می‌رود و حزب ایجاد می‌شود تا برای تصمیم‌گیری، اختلاف‌ها کم شود. اگر همه نیرو‌های سیاسی اختلاف‌نظر‌ها را به رسمیت بشناسند و همگان تن به رأی اکثریت دهند، حتما و هیچ‌گاه اختلافات مشکل‌ساز نخواهند بود، بلکه پیش‌برنده و باعث تصمیم‌سازی‌های مؤثر خواهد شد و منطق حیات سیاسی حکم می‌کند که در پی هر اختلافی، نتیجه واحد مبتنی‌بر رأی اکثریت حادث می‌شود».
گزارش: مهرشاد ایمانی