یازدهمین شماره ستون «از چشم جهان» به ترجمه مقاله‌ای از نشریه نیوزویک اختصاص دارد که در آن به تبعات فاجعه‌بار خروج بی‌نظم آمریکا از افغانستان و انفجارهای کابل بر سرنوشت سیاسی بایدن پرداخته شده است.
دیدارنیوز: خروج آمریکا از افغانستان به یک افتضاح بی‌نظیر برای جو بایدن مبدل شده است. خروجی شتاب‌زده و غیر معمول که نه تنها حیثیت این کشور را در عرصه جهانی به بازی گرفت که احتمالا تبعات مهمی در عرصه سیاست داخلی آمریکا داشته باشد. بیل پاول در گزارشی در نشریه نیوزویک با عنوان «هرج و مرج در عقب نشینی آمریکا از افغانستان و انفجار کابل، یادآور فاجعه بن غازی برای بایدن است»به ابعاد فاجعه بار این رخداد برای بایدن و حزب دموکرات پرداخته است. که ترجمه آن را در ادامه می‌خوانید.
منبع: نیوزویک
نویسنده: بیل پاول
مترجم: حمید رضا بابایی
"جن ساکی" سخنگوی کاخ سفید اقرار کرده است، پنج شنبه ۲۶ آگوست (۴ شهریور) "بدترین روز" در ریاست جمهوری جو بایدن بود. مشکل بایدن و حزبش این است که این روز فقط یک روز بد نبود، بلکه به صورت بالقوه تعیین کننده نیز بود. حملات ویرانگر در فرودگاه بین المللی حامد کرزای کابل که در آن ۱۲ تفنگدار آمریکایی و یک نیروی کادر پزشکی آمریکا به همراه ۶۰ غیرنظامی افغان کشته شدند، ظاهرا زخمی دایمی بر چهره ریاست جمهوری بایدن نشانده است.
افتضاح رخ داده در کابل – هرج و مرجی که از غروب پنج شنبه همچنان پایان نیافته- شبیه هیچ چیزی نیست: سقوط سایگون (در ویتنام) در سال ۱۹۷۵ تحت نظارت جرالد فورد؛ سقوط هلیکوپتر آمریکایی "صحرای اول" نزدیک تهران در سال ۱۹۷۹ که ریاست جمهوری جیمی کارتر را به نابودی کشاند؛ عبارت معروف جورج دابلیو بوش در عرشه ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن که گفته بود "ماموریت انجام شد"؛ حملات بن غازی در لیبی که به قتل سفیر آمریکا و سه آمریکایی دیگر در سال ۲۰۱۲ منجر شد و هیلاری کلینتون را تا همین امروز به حاشیه راند. در مراحل پایانی بازی فاجعه بار بایدن در افغانستان، تمام این‌ها دیده می‌شود.
تبعات ناشی از حملات بن غازی، مدلی است با ابعاد کوچک‌تر از آن افتضاحاتی که انتظار بایدن را می‌کشد؛ و اگر جمهوری خواهان سال آینده بار دیگر کنترل مجلس را در دست گیرند، قطعا تا دو سال پس از آن، با تحقیقاتی که به عمل خواهند آورد و جلسات استماعی که برگزار می‌کنند، دولت بایدن را دفن خواهند کرد.
تنها هفت ماه از ریاست جمهوری بایدن می‌گذرد و تا همین جا هم محبوبیت او درحالِ سقوط بوده است. چند روز پیش، نظرسنجی دانشگاه "سافولک" در بوستون و روزنامه یو اس‌ای تودی نشان داد میزان محبوبیت بایدن ۴۱ درصد است، یعنی ۱۰ درصد کمتر از ماه قبل.
هرج و مرج رخ داده در کابل قطعا یکی از دلایل این مساله است، ناتوانی که گفته می‌شود در کنترل مرز‌های جنوبی کشور صورت گرفته، تورم رو به فزون و افزایش موارد کووید-۱۹ دیگر دلایل آن هستند. حملات مرگبار کابل قطعا موقعیت او را تضعیف خواهد کرد.
شخصیت‌های تاثیرگذار فراوان از دمکرات ها، تاکنون در خفا از این مساله که بایدن به خاطر سن و سالش بتواند در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ نامزد شود، ابراز تردید کرده اند. برخی کم کم می‌گویند ناتوانی‌های او مساله‌ای نیست که فقط در تصورات مجریان تلویزیونی بگنجد، زیرا شوخی نیست که بایدن در سال ۲۰۲۴، ۸۲ ساله خواهد بود. یک شخصیت بانفوذ و حامی مالی دمکرات‌ها از کالیفرنیا، ماه گذشته در پاسخ به این سوال که آیا به نظر او بایدن بار دیگر در رقابت‌های ریاست جمهوری شرکت خواهد کرد، گفت "من به نفع او شرط بندی نمی‌کنم. "
مقامات کاخ سفید و دمکرات‌ها در واشنگتن امیدوار بودند که عملیات انتقال هوایی آمریکایی‌ها از کابل تا ۳۱ آگوست (۹ شهریور) تکمیل شود بدون آن که هیچ تلفاتی به آمریکایی‌ها وارد شود یا آن که هیچ آمریکایی در افغانستان جا بماند، اما ظاهرا این نگاه واقع بینانه نبود. اگر روند خروج آمریکا از افغانستان به خوبی پیش می‌رفت، بایدن می‌توانست اعلام پیروزی کند و بگوید به جنگ پایان داده است و دمکرات‌ها نیز بلافاصله سراغ برنامه‌های داخلی خود می‌رفتند از جمله این که با حمله به جناح جمهوری خواهان، آن‌ها را در حال دفاعی قرار دهند.
اکنون، اما این بایدن است که در موقعیت دفاعی قرار گرفته. منتقدان تا همین جا هم به برنامه‌های متغیر او درباره افغانستان تاخته اند: وی در اوایل ژولای گفته بود "بسیار بعید" است که صحنه‌های متاثر کننده خروج بالگرد‌های آمریکایی از نمایندگی آمریکا در سایگون در سال ۱۹۷۵ تکرار شود، و یک ماه بعد به شبکه‌ای بی سی گفت بروز هرج و مرج قطعی است.
در شرایط کنونی سوالات زیادی به ذهن خواهد رسید، آن هم نه فقط در میان جمهوری خواهان. چرا سربازان پیش از نظامیان از افغانستان خارج شدند؟ آیا پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) در این باره هیچ سوالی مطرح کرد؟ دستگاه‌های اطلاعاتی درباره فروپاشی احتمالی ارتش ملی افغانستان دقیقا چه می‌گفتند؟ چرا آمریکا اصرار نکرد سرباز کافی در افغانستان نگه دارد تا امنیت فرودگاه را تامین کنند به جای آن که این مسئولیت به طالبان واگذار شود؟ (گروه تروریستی حقانی که متحد نزدیک القاعده و طالبان است، مسئولیت تامین امنیت کابل را برعهده دارد و فرمانده عملیاتی آن فردی است که اف بی آی برای سرش ۵ میلیون دلار جایزه تعیین کرده است) سرانجام این که آمریکا چرا پیش از این که تمام غیرنظامیان – آمریکایی و افغان‌هایی که به ارتش آمریکا کمک کردند- را خارج کند، پایگاه هوایی بگرام را ترک کرد؟ آن تصمیم باعث شد قابلیت نظارت و کیفیت پرواز‌های شناسایی آمریکا و همچنین توانایی اِعمال قدرت آن‌ها هنگام عملیات جابجایی هوایی، به شدت کاهش یابد؛ و این که پنتاگون آیا واقعا از این تصمیم همزمان با سخنرانی بایدن و تصریح وی در روز پنج شنبه حمایت کرده بود؟ "جک کین" ژنرال بازنشسته که مشاور غیررسمی ترامپ در امور نظامی بود، پس از سخنرانی بایدن گفت، "به نظرم حیرت انگیز است. "
او تنها نیست. بسیاری از دمکرات‌های کنگره هم از تحولات کابل متحیر شده اند. یکی از اعضای ارشد دمکرات در کمیته خدمات نظامی مجلس به نیوزویک گفت، "ما نیز به اندازه حزب اقلیت در مجلس، به پاسخ نیاز داریم. "
عوامل تهدید علیه ریاست جمهوری بایدن در حال افزایش است. در کوتاه مدت، احتمال بروز حمله‌ای دیگر پیش از ضرب الاجل خروج کامل نیرو‌ها در ۳۱ آگوست واقعی است. این احتمال هم وجود دارد که القاعده بار دیگر بتواند از افغانستان به کشوری خارجی حمله کند، و شاید این حمله در زمان حضور بایدن در کاخ سفید رخ دهد، زیرا اکنون القاعده احیاء شده است. (بایدن در کنفرانس خبری روز پنج شنبه اش بار دیگر از توانایی برای مقابله با این حملات سخن گفت و تصریح کرد با حضور"سریع" می‌توان مقابل آن ایستاد، مساله‌ای که پنتاگون و سیا آن را بسیار بعید می‌دانند)
بعید است دمکرات‌ها در مجلس آمریکا که در اکثریت هستند، بتوانند این مسایل را نادیده بگیرند، حداقل پس از تراژدی روز پنج شنبه در کابل؛ و حتی اگر هم بخواهند چنین کنند، جمهوری خواهان و اکثر افکار عمومی آمریکا، اجازه نخواهند داد.