مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی دقیق و سروقت انجام شد و پیش رفت. شاخص‌ترین تصویری که از این مراسم به یاد خواهد ماند شاید تصویر حسن روحانی در قاب بسته دوربین است. خسته و مستاصل!
دیدارنیوز ـ اسفندیار عبداللهی: راس ساعت ۱۰ و نیم سه شنبه ۱۲ مرداد مراسم تنفیذ سیدابراهیم رئیسی برگزار شد. در روی سن (جایگاه) در دو سوی مقام معظم رهبری، حسن روحانی، ابراهیم رئیسی، آملی لاریجانی، محمدباقر قالیباف، آیت الله جنتی و محسنی اژه‌ای رییس جدید قوه قضائیه مستقر شدند. ترکیبی شامل شش شخصیت معمم و یک نفر مکلا.
در این مراسم که طبق روال دوره‌های گذشته برگزار شد، شاید اگر فضای سیاست کشور در همه این سال‌ها به گونه‌ای دیگر پیش می‌رفت افرادی چون سیدمحمد خاتمی، علی اکبر ناطق نوری و محمود احمدی‌نژاد هم امروز میهمان این مراسم بودند. اما هر ۶ نامزد تایید صلاحیت شده انتخابات ریاست جمهوری در مراسم تنفیذ سیدابراهیم رئیسی حضور داشتند. اعضای کابینه حسن روحانی، منتخبی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، علی لاریجانی رییس سابق مجلس، مقامات لشکری و کشوری، چند تن از اعضای مجلس خبرگان رهبری و شورای نگهبان قانون اساسی و تعدادی از یاران نزدیک سید ابراهیم رئیسی –که احتمالا در ترکیب دولت سیزدهم هم حضور خواهند داشت-، کسانی بودند که امروز سه شنبه ۱۲ مرداد از نگاه دوربین و قاب تلویزیون شاهد حضور آن‌ها بودیم.
بعد از قرائت آیاتی از کلام‌الله مجید توسط قاری جلسه، عبدالرضا رحمانی فضلی گزارشی از کمیت و کیفت انتخابات ریاست جمهوری و تفاوت‌های این دوره از انتخابات با گذشته را به سمع و نظر حضار رساند. آیت الله گلپایگانی رئیس دفتر رهبری هم حکم تایید و تنفید مقام معظم رهبری را قرائت کرد. سیدابراهیم رئیسی که از امروز باید او را به عنوان رئیس جمهور ایران بشناسیم، ایراد سخن کرد و آمدنش در صحنه اجرا را برای درک شرایط و خدمت عنوان کرد و چندباره اعلام کرد و خدا را شاهد گرفت که نیتش از آمدن به صحنه، قدرت و مقام نبوده است. او وضعیت کشور را بد توصیف کرد و گفت آمده در کشور تحول ایجاد کند، تحولی که سندش همان بیانیه گام دوم انقلاب مقام معظم رهبری عنوان شد. سید ابراهیم رئیسی که سخنرانیش را با حرارت بیشتری ادامه داد، گفت برای رفع تحریم‌ها تلاش می‌کند، اما معیشت و اقتصاد مردم را به خارج گره نمی‌زند.
مقام معظم رهبری آخرین سخنران مراسم امروز بود. ایشان توصیه‌های زیادی به دولت جدید داشتند. مهمترین توصیه رهبری به رئیسی معطوف به شعار کمپین انتخاباتی رییس دولت سیزدهم بود، شعار "دولت مردمی". رهبری ضمن اینکه از رئیسی خواست برای مردمی بودن باید همواره در میان مردم باشد، تاکید کردند که البته نباید نقش نخبگان کشور را در پیش برد اهداف نادیده گرفت و همیشه باید از آن‌ها مشورت گرفت. به هر روی وضعیت معیشتی، تحریم ها، توجه به مردم و به میدان آوردن آن‌ها و نگاه به داخل، فصل مشترک همه اظهارنظر‌ها در مراسم تنفیذ امروز بود.
مراسم تنفیذ سید ابراهیم رئیسی سر ساعت و با برنامه ریزی دقیق انجام شد و تقریبا از حیث محتوا همان چیزی بود که انتظار می‌رفت. اما هر گاه به کاستی‌ها و مشکلات معیشتی و اقتصادی اشاره‌ای می‌شد، دوبین صدا و سیمای جمهوری اسلامی، سیمای حسن روحانی را هدف قرار می‌داد. بخصوص زمانی که رئیس دولت سیزدهم به بخش مشکلات کشور رسید، مرتبا حسن روحانی و یک بار هم اسحاق جهانگیری معاون اول او در قاب بسته صدا و سیما جای گرفتند.
رئیسی تلویحا می‌خواست بگوید یک زمین سوخته را تحویل گرفته است. هنگامی که رئیسی به تورم بیش از ۴۴ درصدی، حجم نقدینگی، فقر معیشتی مردم، فساد، کسری درشت بودجه و مهمتر از همه نکوهش سیاست نگاه به خارج می‌پرداخت چند بار دوبین صدا و سیما چهره حسن روحانی را نشان داد. نگاه‌ها و چهره حسن روحانی طوری بود که آدم احساس می‌کرد عن قریب بلند شود و اعتراض کند که "مگر این مشکلات تقصیر من است"؟
اعتراضی که روحانی تحت عنوان ناگفته‌هایش بار‌ها از آن یاد کرده است. ناگفته‌هایی که او فکر می‌کند مردم نمی‌دانند. پر مسلم است بخش زیادی از ناگفته‌های حسن روحانی همان حرف‌هایی است که محمدجواد ظریف در آن کلیپ صوتی لو رفته به آن پرداخته بود. یقینا اگر قرار بود از نا گفته‌ها بگوید یا اگر در آینده در کتابی یا مصاحبه‌ای از آن پرده بردارد، اختیارات ناچیز او و دولتش در بحث دیپلماسی، بحث میدان و دیپلماسی، دخالت نهاد‌های موازی با نهاد‌های رسمی و کارشکنی داخلی در کنار تحریم‌های خارجی بود.
حسن روحانی امروز در حالی دولت را تحویل داد و از مقامش کنار رفت که او و همکارانش مانند جهانگیری و نوبخت و ظریف تنهاترین افراد در مراسم بودند. سیاستمدارانی که انتخابات را واگذار کرده‌اند، به پایان دوران مسئولیت خود رسیده‌اند، در مراسم خداحافظی گاه و بیگاه به کارنامه آن‌ها اشاره‌ای منفی می‌شود و تنها واکنش آن‌ها سکوت در قابی از استیصال است.
کارنامه حسن روحانی و دولت او نه فقط در عرصه اداره امور عمومی کشور که به لحاظ معادلات کلان عرصه سیاست احتمالا تا سال‌ها در معرض نقد و بررسی کارشناسان و فعالان سیاسی قرار خواهد گرفت. این که سهم او و دولتمردانش در بحران شدیدی که دامن جریان اصلاح‌طلبی و حتی راست میانه را گرفته است و تقریبا آن‌ها را به نقطه صفر رسانده است؛ چیست؟ آیا فرصت و امکانی برای پیشگیری از این شکست ناگوار وجود داشت یا ترامپ و کرونا چنان آن‌ها را چنگ خود گرفته‌اند که حاصل نمی‌توانست چیزی جز این باشد.
این سوالات را از امروز دیگر باید به تاریخ سپرد. تاریخ اما قاب بسته و پر استیصال از صورت حسن روحانی را در این روز خاص از یاد نخواهد برد.
از امروز روحانی دیگر رئیس جمهور ایران نیست و سکان اجرایی کشور در اختیار سید ابراهیم رئیسی و جریان معروف به اصولگرایی است. جریانی که همه قوای کشور را در دست دارد. امروز می‌توان گفت همه نهاد‌های انتخابی و انتصابی در اختیار جریان اصولگرایی است. آن‌ها حالا دیگر رقیبی در صحنه ندارند و هیچ سیاستمدار مهمی از جناح‌های رقیب در صحنه سیاسی کشور حاضر نیست. این گوی است و این میدان که به روی اصولگرایی گشوده شده است...
رییسی متشکریم