اندروید عوامی

دیدارنیوز ـ عوام الملک: نازنین مریم خانم مکرمه و محترمه! الان که این متن را در فضای غیراندرویدی برایت می‌نویسم ساعت یازده و پنجاه دقیقه شب است و در حالیکه یک دست تسبیح و دست دیگر سجاده است و نگاهم را هنگام نوشتن این متن به زمین دوخته‌ام که مبادا با دیدن عکس پروفایل شما که یک شاخه گل سرخ است به گناه بیفتم به این می‌اندیشم که ما باید طوری زندگی کنیم که اگر اندوه لبنان و سوریه و عراق و یمن هم ما را نکشت، غم و غصه دوستان خوب و عزیزمان مثل آقای طبری یا بی‌سرپناهیانی که در جمع رفقای ما هستند بکشدمان. بالاخره ما که به قدر بعضی‌ها با زندگی واعظ و منبری و مداح، آشنا نیستیم که بفهمیم هدیه گرفتن عیب نیست. پس بیا تخریب نکنیم. حتی اگر کره گران شد و گیرمان نیامد آن هم ایرادی ندارد. در عوضش آووکادو داریم. نگران دنای نیم میلیارد تومانی هم نباش. به جایش شاکر باش که خودرویی به اسم دماوند نداریم. وگرنه، چون از دنا بلندتر است، قیمتش حداقل یک‌میلیارد می‌شد. بیا به هم قول بدهیم که در آینده، دوش به دوش هم، روستا به روستا برویم و هر جا تبلت یا وسیله رسانه‌ای یا لپ‌تاپ دیدیم به هر طریق ممکن آن را نابود کنیم که همه ملت با خیال راحت بتوانند به بهشت بروند. نازنین مریم خانم تا لحظاتی دیگر، ساعت دوازده شب خواهد شد و بهتر است قبل از آنکه مقصدمان عوض شود و مجبور شویم از این فضای زیبا و مطبوع غیراندرویدی وارد فضای مستهجن اندرویدی شویم..

ساعت۰۰:۰۰

مری نازی! عجقم! عجیجم! داشتم جمله قبلم را تمام می‌کردم که ساعت از دوازده شب گذشت. الان که لخت و عور در این فضای مستهجن اندرویدی خوابیده‌ایم به نظرم بهتر است چند تا دوست خوب پیدا کنیم که به جای هدیه دادن خانه در سعادت‌آباد یا کل لواسان، با ما خشکه حساب کنند و پولش را بدهند که بتوانیم به کانادا برویم. درست است که پدر ما مدیر عامل بانک ملی نبوده، اما اگر دوستان خوبمان به ما هدیه بدهند می‌توانیم مثل خش خاوری در کانادا بساز و بفروشی راه بیندازیم و بعدا به دوستان خوبمان در ایران کمک کنیم. راستی عجیجم! شنیده‌ای که می‌خواهند به فرزندان سوم سهام پتروشیمی و پالایشگاه بدهند؟ این معنیش آن است که ما باید قبل از ساعت شش صبح از گیگابایت‌های اینترنتمان طوری استفاده کنیم که بتوانیم به سطح تولید سه فرزند برسیم. وگرنه سهام از دستمان می‌پرد. من به نظرم بیا از اپلیکیشن "داد" استفاده کنیم که با غنی‌سازی گیگابایت‌های‌مان در این فضای مستهجن و خوب، به افزایش جمعیتمان کمک می‌کند. خب! خیلی حرف زدم. اگر همین الان دست به کار نشویم ساعت شش صبح می‌شود و به عقب برمی‌گردیم و مقصدمان عوض می‌شود و نه از سهام خبری هست و نه می‌توانیم پول‌ها را برداریم و به کانادا برویم. نهایتا ما می‌مانیم و دنای‌مان. کره هم که نداریم که لااقل بعد از شش صبح روی نان بمالیمش. بیا تا صبح نشده با فسادمان در این فضای مستهجن اندرویدی حال کنیم که پس از طلوع آفتاب در فضای مقدس غیراندرویدی هیچ امکان فساد وخاک تو سری کردنی وجود نخواهد داشت.