دیدارنیوز: اقدام سه کشور اروپایی (آلمان، فرانسه و انگلیس) در فعالسازی مکانیسم ماشه علیه جمهوری اسلامی ایران واکنشهای فراوانی در داخل و خارج از کشور داشته است.
شبنم شعبانی در بیبیسی فارسی نوشت: «سه کشور اروپایی روز پنجشنبه رسما به شورای امنیت اطلاع دادند که سازوکار اسنپبک یا همان مکانیسم ماشه را فعال میکنند. این همان ابزاری است که در قطعنامه ۲۲۳۱ تعبیه شده بود و اگر در ماه اکتبر پیشرو براساس برجام منقضی میشد، برای همیشه از بین میرفت؛ بنابراین شاید تا حدودی روشن باشد که چرا اروپا نمیتوانست اجازه دهد این ابزار از دست برود، بدون آنکه ایران به گفته آنها با «پایبندی کامل» به مذاکرات بازگردد.
به عبارتی دیگر به نظر میرسد که برای لندن، پاریس و برلین، هزینه از دست دادن این ابزار بسیار بیشتر میتوانست باشد تا هزینه رویارویی و تنش دیپلماتیک با ایران مشابه آن چه تا کنون در جریان بوده است.
همزمان، روسیه پیشنویس قطعنامهای را برای تعویق مکانیسم ماشه ارائه کرده است، اما تقریبا همه در محافل مطبوعاتی و سیاسی بر این نظرند که این پیشنویس پشتوانه کافی ندارد و شانس زیادی برای تصویب نخواهد داشت. تلاش مسکو بیشتر شاید یک مانور سیاسی با در نظر گرفتن منافع ملی خود باشد تا یک مسیر واقعی برای باز کردن گره کور پرونده هستهای ایران.
اروپا بارها تأکید کرده است که هدف نهاییاش دستیابی به یک توافق جامع است: توافقی که بتواند بحران هستهای ایران را بهطور کامل حل کند. اما تا زمانی که چنین توافقی به دست نیاید، دستکم به زعم اروپاییها اسنپبک تنها گزینهای است که نمیتوان از آن صرفنظر کرد.
ایران حالا در صورت بازگشت تحریمها بهای سنگینی خواهد پرداخت: برای برنامهای که دستکم در جنگ ۱۲ روزه در واقع یا از بین رفته و یا آنچنان آسیب دیده که تنها با هزینه هنگفت مالی، زمانی، امنیتی و سیاسی دوباره از زیر آوار بیرون آورده خواهد شد.
پرسش بزرگ همین جا است: آیا ایران میخواهد همچنان این هزینه سنگین را پرداخت کند؟ هزینهای که با وضعیت فعلی روابط قدرت در جهان، و حقیقت جاری روی زمین در خاورمیانه جنگزده، نه در قالب پیشرفت واقعی هستهای، بلکه در شکل انزوای بینالمللی، تحریمهای گسترده و فشار دیپلماتیک، گریبان ایران را بیش از پیش خواهد فشرد.»
