در بسیاری از کشورها حتی همین همسایه‌های خودمان، برگزاری کنسرت و مراسم شاد و خانوادگی به صورت عادی در حال انجام است، اما در ایران ظاهرا برخی‌ها نان‌شان در ناراحتی، جداسازی و غم مردم است و حتی وسط این همه بحران و مشکلات فراوان داخلی که قطع برق و آب هم به آن اضافه شده، میانه‌ای با موسیقی و شادی ندارند و با آن مقابله و دشمنی می‌کنند. آیا خیابان برای مردم است یا تنها برخی مراسم خاص؟
دیدارنیوز _ افشین امیرشاهی*:
کنسرت همایون شجریان در میدان آزادی لغو شد. قرار بود پس از ۱۰ سال پیگیری، او اولین خواننده‌ای باشد که در ایران رویای برگزاری کنسرت خیابانی را محقق می‌کند. رویایی که در بسیاری از شهر‌های جهان امری بدیهی است، اما در کشور ما همچنان به آرزو و حسرتی دست‌نیافتنی تبدیل شده است.
انگار مدیران فرهنگی کشور و شهرداری تهران متوجه نیستند که لغو چنین کنسرتی فقط محروم کردن مردم از شنیدن موسیقی زنده نیست. چون با این نحوه مدیریت و تصمیم‌گیری‌شان، ضربه‌ای محکم به سرمایه اجتماعی وارد کردند. در روز‌های گذشته، بحث این کنسرت در شبکه‌های اجتماعی و میان مردم به یک موضوع ملی بدل شده بود.
برخورد عجولانه و سلیقه‌ای مسئولان با مردمی که ماه‌ها منتظر بودند در فضایی عمومی لحظه‌ای فارغ از رنج‌ها و مشکلات شادی کنند، چیزی جز دلسردی و ناامیدی به‌جا نگذاشت. طبیعی است که با چنین رفتار‌هایی اعتماد مردم به نهاد‌های فرهنگی و شهری بیش از پیش فرسوده شود.
این فرصت می‌توانست لحظه‌ای نادر از همبستگی اجتماعی باشد. مردمی از هر طبقه، نسل و محله در کنار هم، بدون تبعیض و فاصله در تجربه‌ای جمعی شریک شوند. در جامعه‌ای که مدام با شکاف‌های طبقاتی و سیاسی روبه‌رو است، چه سرمایه‌ای ارزشمندتر از چنین لحظه‌ای؟
*روزنامه‌نگار
منبع: چندثانیه
