دیدارنیوز _ احمد زیدآبادی*:
گرامیداشت یاد مردگان سنت است و سنت پسندیدهای هم هست. گرامیداشت را میتوان با یک مراسم ساده و کمخرج برگزار کرد. چیزی بیش از آن، گرامیداشت نیست و هدفی فراتر از آن را دنبال میکند. گویا قرار است به مناسبت سالگرد درگذشت مرحوم سید ابراهیم رئیسی ۱۲۰ هزار مراسم در سراسر کشور به صورت سازماندهی شده برگزار شود. گفته میشود هزینهٔ این ۱۲۰ هزار مجلس از بودجه عمومی است.
روشن است که منظور از برپایی این میزان از مجالس و مراسم، یادبود معمول و متعارف برای درگذشتگان نیست و مقصودی فراتر از آن مد نظر برگزارکنندگان است. پرسش، اما این است که چه مقصودی؟ اگر مقصود معرفی مرحوم رئیسی به عنوان رئیسجمهوری نمونه برای کشور است که این مقصود با برگزاری مراسم پرحجم حاصل نمیشود و اگر به فرض محال حاصل هم شود چه نتیجهای دارد؟
اینکه مسعود پزشکیان راه او را ادامه دهد؟ یا اینکه مردم متقاعد شوند بعد از دور اول ریاستجمهوری پزشکیان، به فردی با مختصات مرحوم رئیسی و تیم همراه او برای ورود دوباره به پاستور رأی دهند؟ اگر قرار به تشویق پزشکیان به ادامهٔ راه مرحوم رئیسی است که اولاً نیازی به این همه مراسم نیست و ثانیاً چه نکتهٔ خاصی در کارنامهٔ آن مرحوم بوده که الان ادامه یا تکرار آن توسط پزشکیان دردی از دردهای بیشمار کشور را درمان میکند؟
اما اگر این حجم از مراسم، خیزی سیاسی برای بازگشت تیم مرحوم رئیسی به قوهٔ مجریه در آینده است، به نظرم این اتفاق رخ نخواهد داد، زیرا ذائقهٔ جامعهٔ ایرانی هزاران فرسنگ از علایق و گرایشهای این طیف فاصله گرفته است. آن یک بار هم عمدتاً از سر تصادف و جبر روزگار بود و گرنه نسبتی با شرایط ایران نداشت.
* روزنامهنگار و فعال سیاسی
