وضعیت تیم ملی امید ایران، اما بغرنج‌تر از تیم ملی بزرگسالان است. تیمی که بر اساس استراتژی کاهش هزینه فدراسیون با کرانچار خداحافظی کرد و حالا باید یک مربی داخلی، آن را به سوی المپیک توکیو رهنمون سازد. مسیری که بسیار سخت و ناهموار به نظر می‌آید. دی و بهمن امسال امید‌های ایران باید با ۱۵ تیم دیگر آسیایی رقابت کنند؛ در حالی که هنوز سرمربی تیم معرفی نشده است.
دیدارنیوزـ آرش راهبر: صبح امروز مارک ویلموتس بلژیکی به ایران آمد تا کارش را با تیم ملی فوتبال بزرگسالان آغاز کند. ویلموتس دو دستیار نیز با خود همراه کرده تا دست کم، بخشی از کادر فنی تیم ملی معرفی شده باشد؛ در حالی که هنوز نامی از دستیاران ایرانی او شنیده نمی‌شود. به نظر می‌رسید که فدراسیون تا قبل از حضور ویلموتس در تهران به جمع بندی درباره کمک مربیان ایرانی تیم ملی برسد و تکه وطنی کادر فنی را هم معلوم کند، اما تا این لحظه، این اتفاق نیفتاده است. در واقع فدراسیون فوتبال، در این روز‌ها در تکاپو برای یافتن مربیان داخلی مناسب، هم برای تیم ملی بزرگسالان است و هم برای تیم امید...
یک سوال مهم...
شکی نیست که حضور مارک ویلموتس به عنوان سرمربی تیم ملی اتفاق مهم و تاثیرگذاری است و فدراسیون فوتبال نیز در تلاش است در کنار ماجرا‌های معمول تیم ملی، شخصیت حرفه‌ای یکی دو مربی جوان را در حین همنشینی و همکاری با ویلموتس ارتقا بخشد. با این حال حتی برای این کار به ظاهر ساده هم باید راهبرد مشخص و دقیقی داشت و با وسواس و دقت، کمک‌های ایرانی را انتخاب کرد. تا این لحظه، با توجه به نامهای مطرح شده، مکانیسم انتخاب کمک مربی ایرانی برای ویلموتس چندان روشن نیست و کسی نمی‌داند دقیقا در ذهن دست اندرکاران تیم ملی چه می‌گذرد.
اینکه دستیار ایرانی ویلموتس از کدام نسل فوتبال می‌آید سوال مهمی است. طبیعتا دستیار ایرانی ویلموتس بهتر است از او جوانتر باشد و در عین حال، نزد افکار عمومی نیز محبوبیت و اعتبار کافی داشته باشد. پیش از این، شایعاتی به گوش می‌رسید که در آن، نام‌هایی مثل جواد نکونام و وحید هاشمیان به عنوان دستیار ایرانی ویلموتس مطرح شدند، اما نکونام که سرمربی فولاد خوزستان شد و وحید هاشمیان هم با توجه به زندگی در آلمان و روحیات خاصی که دارد به نظر نمی‌آید در گروه نامزد‌های دستیاری سرمربی بلژیکی تیم ملی قرار بگیرد.
البته گزینه‌های پیش رو کمابیش باید از همین نسل باشند، بازیکنانی از نسل ۹۸ تا ۲۰۰۶. آن‌هایی که طعم حضور در جام جهانی را چشیده اند و در فوتبال اروپا نیز حضور داشته اند.
نومیدی در امید
وضعیت تیم ملی امید ایران، اما بغرنج‌تر از تیم ملی بزرگسالان است. تیمی که بر اساس استراتژی کاهش هزینه فدراسیون با کرانچار خداحافظی کرد و حالا باید یک مربی داخلی، آن را به سوی المپیک توکیو رهنمون سازد. جالب است که اولین حضور تیم المپیک ایران نیز در المپیک ۱۹۶۴ توکیو رخ داد و ۵۵ سال پیش مرحوم آقا فکری تیم را به میدان المپیک برد. بعد از این همه سال، امیدها باید در مسابقات زیر ۲۳ سال آسیا شرکت کنند تا ۳ تیم برتر به همراه ژاپن میزبان، راهی مسابقات شوند. مسیری که بسیار سخت و ناهموار به نظر می‌آید. دی و بهمن امسال امید‌های ایران باید با ۱۵ تیم دیگر آسیایی رقابت کنند؛ در حالی که هنوز سرمربی تیم معرفی نشده است.
گمانه زنی‌ها درباره سرمربی امیدها هم در این روز‌ها ادامه داشت و نام هایی، چون یحیی گل محمدی، مهدوی کیا، افشین قطبی و عبدالله ویسی به گوش رسید. ظاهرا رقم پیشنهادی فدراسیون برای هدایت امیدها آنقدر نبود که گل محمدی به پدیده نه بگوید و از آن سو هم افشین قطبی ظاهرا در کش و قوس با تراکتورسازی است. ویسی هم که تازه به لیگ برتر بازگشته است. به نظر مهدوی کیا هم بیشتر در انتظار پیشنهاد دستیاری برای ویلموتس باشد تا هدایت امیدها. حتی شنیده شده که پرویز مظلومی و حسن فرکی هم مذاکراتی با فدراسیون داشته اند، مربیانی از نسل قدیمی‌های فوتبال و دوره دوم و سوم المپیکی‌های ایران...
با این اوصاف از امیدها بیشتر بوی ناامیدی و بی تفاوتی می‌آید و شاید حسرت غیبت در المپیک باز هم ۴ سال تمدید شود.
