دیدارنیوز: تامین هزینههای مسکن در شهرهای بزرگ جزو مهمترین دغدغههایی است که این روزها سهمی بزرگ از سبد معیشت خانوارها را به خود اختصاص میدهد. بر اساس آمارها بهطور میانگین ۴۴ درصد از هزینه خانوار شهری فقط صرف مسکن میشود.
آمارهای موجود نشان میدهد، تهرانیها ۵۷ درصد از حقوق خود را طی سال ۱۴۰۳ صرف هزینه مسکن کردهاند. این رقم در برخی استانهای دیگر از جمله البرز و فارس نیز بالای ۴۴ درصد است.
طبقه متوسط زیر بار هزینههای زندگی له شده است
مرتضی افقه به فرارو گفت: «قابل انتظار بود که با شرایط موجود با این اعداد و ارقام در حوزه مسکن مواجه شویم. بیش از ۳ دهه است که برنامههای آمایشی رها شدهاند. دو گروه در این وضعیت مسکن تهران، زمینه مهاجرت به تهران را پیدا کردند. یک گروه ثروتمندان هستند که کل امکانات، تفریحات و دسترسی هایشان تهران است و بنابراین، اغلب ثروتمندان و ابرثروتمندان کشور به تهران کوچ و مهاجرت کردهاند. گروه دوم اما، فقرا یا گروههای بسیار کم درآمد هستند که، چون کل سرمایهها در تهران جمع شده و در نتیجه بهترین بسترهای اشتغال در تهران فراهم است، از شهرستانها و استانهای محروم در سودای شغل یابی به تهران آمدهاند. گروه اول که شامل ثروتمندان است مناطق مرفه نشین تهران را اشغال کردهاند و گروه دوم یعنی ضعفا و فقرا، به شهرکهای اطراف و مناطق حاشیهای تهران رفتهاند.»
وی افزود: «به همین دلیل حدود ۲۰ درصد از جمعیت ایران، در تهران و شهرکهای اطراف آن متمرکز است. بین این دو طبقهای که اشاره کردم، طبقه متوسط قرار دارد که زیر بار هزینهها و به طور ویژه هزینههای مسکن له شده است. فشار جمعیت و محدود بودن فضا، باعث شده که قیمت مسکن به شکل بی محابایی افزایش پیدا کند. طبیعیست که وقتی حدود ۵۰ درصد درآمدهای مردم صرف مسکن شود، قاعدتا از بقیه هزینههای ضروری کاسته خواهد شد و تبعات دارد و این تبعات، خود را در کاهش سطح آموزش، بهداشت، تفریح و حتی افسردگی نشان میدهد. این نوع نیازها باید به شکل متعادل تامین شود و اگر این اتفاق رخ دهد که تامین این موارد بیات شود، پیامدهای سنگینی خواهد داشت. شواهد به وضوح نشان میدهد مردم هم در حوزه بهداشت، هم تفریح و آموزش دچار مشکل شدهاند.»
در موضوعات متعددی به شکل دومینووار از تعادل خارج شدهایم
این اقتصاددان در ادامه گفت: «در بسیاری از موارد از تعادل خارج شدهایم و فقط اقتصاد نیست. اقتصاد که از تعادل خارج شود، جنبههای روانی، اجتماعی، فرهنگی و بسیاری دیگر از جنبهها از تعادل خارج میشود و همین امر باعث شده یک سردرگمی عجیب، بین مسئولان رخ دهد. آقای پزشکیان در مواجهه با مشکلات موجود در شهر تهران یک نسخه میپیچد و فورا میگوید باید از تهران خارج شویم و پایتخت را به مکان دیگری منتقل کنیم. نتیجه این نوع اظهارنظر هم این میشود که پرونده فورا مختومه شود، چرا که وقتی چنین پیشنهادهای بی تفکر و فی الفوری صادر میشود، نتیجهای ندارد، قابل اجرا نیست، هزینه بر است و در نهایت نیز از دستور کار خارج میشود و به فراموشی سپرده میشود.»
وی افزود: «همه چیز از تعادل خارج شده و هر از گاهی، وقتی یک خبر یا یک آمار مثل همین هزینه مسکن منتشر میشود توجهات را به سمت خود جلب میکند، اما حقیقت این است که یک مسئله و دو مسئله نیست که چنین شرایطی دارد. بلکه موضوعات بی شماری درگیر این وضعیت است. همه این موارد نیز به شکل طبیعی به هم مرتبط هستند و مثل دومینو، یکدیگر را زمین میزنند. اگر همه جانبه بررسی نشود نیز دومینوی مذکور تا تخریب کامل پیش میرود.»
این عضو هیئت علمی دانشگاه چمران اهواز در خصوص راه حلهای برون رفت از شرایط فعلی گفت: «حقیقت این است که با این ساختارها و با این وضعیت، که با وجود این همه بحران، آقایان تصمیم گیر، تحمل برگزاری یک کنسرت را ندارند، مشخص است که طرز فکرها تا چه حد سطحی است و اولویتهای ایدئولوژیک بر منطق و ضرورتهای معیشتی، رفاهی و اجتماعی برتری دارد. تا زمانی که این طرز فکر عوض نشود و انسانها به علت انسان بودنشان مهم ارزیابی نشوند، این وضعیت، دومینووار ادامه پیدا میکند.»
