ما مسافرکش‌ها و شما مسافرهای سفارت

دیدارنیوز ـ عوام الملک:

رییس محترم خواص‌الدوله‌ها،
جناب آقای مسعود،

سلام علیکم.

انتصاب مثل همیشه شایسته و طبیعی عبدالرضا به عنوان سفیر ایران در چین را تبریک و تهنیت عرض می‌کنم. مدت‌ها بود برای اشتغال ایشان و برخی دیگر از خواص که هنوز بعد از نزدیک به یک سال از شروع دوران مسعود به طور علنی و رسمی مشغول به کار نشده‌اند نگران بودم. انتصاب عبدالرضا نشان داد که اگر حتی همه پست‌های مشاوره و تشخیص مصلحتی هم برای خواص ادوار پر شود سفارتخانه‌هایی در چین و جا‌های دیگر هست که بتوان خواص خاص را به آنجا فرستاد و از همه ظرفیت‌ها و توانشان که هیچوقت تمام نمی‌شود بقیه استفاده را کرد. اصلا یکی از شباهت‌های بین عوام و خواص همین است که هیچکدام هیچوقت بازنشسته نمی‌شوند. اما دو تا فرق مهم بین عوام و خواص وجود دارد. یکی اینکه خواص به درستی فکر می‌کنند که هیچوقت نمی‌میرند و به همین خاطر همیشه باید پست و مقام مناسب برای آدمی که تا قیام قیامت فرصت حیات دارد را در اختیار داشته باشند، اما عوام فی کل زمان و مکان باید منتظر مرگ خودشان یا شنیدن خبر مرگ سایر عوام باشند و به همین دلیل از یک جایی به بعد باید بازنشسته شوند. البته الان این انتصاب شایسته نشان داد که همانطور که یکی از گزینه‌های روی میز برای عوام بعد از بازنشستگی، مسافرکشی است یکی از گزینه‌های روی میز برای خواص بعد از اینکه در راه خدمت به عوام همه دورهایشان در همه پست‌ها و مقام‌ها را زدند مسافرت به چین یا سایر کشور‌ها به عنوان سفیر است. فقط به عبدالرضا بگو حالا که قرار است به چین برود مراقب تفاوت‌های فرهنگی در همه مکان‌ها باشد. درست است که ما و رفقای چینی از این حرف‌ها با هم نداریم و چین، برزیل نیست، اما بالاخره احتیاط شرط عقل است. ضمنا خوب است عبدالرضا برای بازآموزی سری هم به میدان تیان‌آن‌من بزند. برایش مفید است. 

آقا مسعود!

ضمنا فردا بیست و هشت سال از آن دوم خرداد می‌گذرد. بیست و هشت سال یک عمر است. یعنی یک نسل از جوانان و نوجوانان به طور کامل به میانسالی رسیده‌اند و یک نسل از جوانان و نوجوانان جایشان را گرفته‌اند که اصلا آن موقع به دنیا نیامده بودند. از طرف آن نسل از جوانان و نوجوانان از همه خواص به خاطر همه بلا‌هایی که در این بیست و هشت سال سرشان آورده‌اند تشکر ویژه کن. بالاخره خواص حق دارند تا قبل از رسیدن به سن سفارت و مشاورت هر کاری که دلشان می‌خواهد با عوام بکنند. البته بعدش هم حق دارند. کلا همیشه و در همه حال فقط خواص حق دارند.

وصف حال ما عوام هم همین شعر سایه است که:

گذشت عمر و به دل عشوه می‌خریم هنوز
که هست در پی شام سیاه صبح سپید

عوام‌الملک
طهران، پنجشنبه، یک خرداد (جوزا) سنه یکهزار و چهارصد و چهار خورشیدی