دکتر بیژن عبدالکریمی، فیلسوف ایرانی و دانشیار گروه فلسفه دانشگاه آزاد اسلامی پیامی به مناسبت نوروز ۱۴۰۳ منتشر کرده که در دیدارنیوز می‌خوانید.
دیدارنیوز _ بیژن عبدالکریمی:
هنوز این جا جوانی دلنشین است
هنوز این جا نفس‌ها آتشین است
مبین کاین شاخه‌ی بشکسته خشک است
چو فردا بنگری پر بیدمشک است
مگو کاین سرزمینی شوره‌زار است
چو فردا در رسد رشک بهار است
بر آرد سرخ گل خواهی نخواهی
و گر خود صد خزان آرد تباهی
اگر خود عمر باشد سر برآریم
دل و جان در هوای هم گماریم
دگر بارت چو بینم شاد بینم
سرت سبز و دلت آباد بینم... (هوشنگ ابتهاج)
سالی با درد‌ها و رنج‌های بسیار سپری شد و سال جدیدی را با امید‌هایی نه چندان پرفروغ آغاز می‌کنیم. اما فراموش نکنیم علی‌رغم آنکه شاخه‌هایمان را شکسته‌اند و بر تنه‌مان با چاقو‌هایی تیز به یادگار کنده کاری کرده‌اند و حتی پیکرمان را به آتش کشیده‌اند، اما هنوز ریشه‌هایمان در آب است. من به این ریشه‌ها، و فقط به این ریشه‌ها، و نه به باغبانان ایمان و امید دارم.
بدین وسیله به همه دوستان، عزیزان، برادران و خواهران، اساتید، سروران، فرزندان و دانشجویانم فرا رسیدن سال نو را تبریک گفته، از خداوند بزرگ برای جهانیان پایان جنگ‌های خونین و ستم‌های آشکار و صلحی پایدار و عادلانه، به خصوص برای ملت بسیار مظلوم فلسطین و مردم کشور اوکراین، که زندگی و سرنوشتشان بازیچه دست قدرت‌ها گردیده است، و برای هموطنانم «ظهور خودآگاهی ملی»، ایران شدن ایران، غلبه بر شکاف‌ها و دوقطبی‌های عمیق اجتماعی، هر چه عمیق‌تر شدن حس تعلق عمیق به سرزمین و میراث مشترکمان، ایران عزیز، فائق آمدن بر احساسات گرایی و حس خشم و کینه و ظهور نوعی عقلانیت تاریخی را به منزله یگانه راه‌های ممکن برای برون شد از انسداد‌ها و بحران‌های کنونی آرزومندم.
یقین دارم خرد ایرانی، با غلبه بر پوپولیسم و لمپنیسمی که در هر دو قطب اجتماعی، پوزیسیون و اپوزیسیون، فضای تفکر اجتماعی را تیره و تار ساخته و مردم ما را دچار سردرگمی‌های تاریخی بسیاری کرده است، می‌تواند ما را از بحران‌ها و انسداد‌ها و شرایط سخت تاریخی کنونی رهایی بخشد.
عید بر عاشقان مبارک باد
عاشقان عیدتان مبارک باد
یکم فروردین ماه ۱۴۰۳
