در حالی که قیمت مرغ و سایر اقلام خوراکی روز به روز در حال افزایش است، سوال از دولت ابراهیم رییسی که خودش را «دولت مردمی» می‌داند این است که چرا تا این اندازه بیگانه با زندگی مردم است؟
دیدارنیوز: یک روزنامه به انتقاد از عملکرد دولت رییسی و گرانی‌ها پرداخت و نوشت: چرا دولتی که لقب خود را «دولت مردمی» گذاشت، تا این اندازه بیگانه با زندگی مردم است؟
روزنامه جمله نوشت: «ما مردم نجیبی هستیم و هرگاه که به‌خاطر تحریم‌ها و معادلات بین‌المللی و افزایش قیمت دلار، برخی کالا‌ها و خدماتی که به‌نوعی به دلار مربوط بودند، افزایش قیمت داشت، سکوت و حتی با دولت همدردی کردیم که دشمنان بدخواه و زیاده‌خواه با هدف بدنام کردن دولت و ایجاد فاصله بین مردم و حاکمیت به شکلی هدفمند دست به چنین کار‌هایی می‌زند و ضمن پذیرش فشار بر معیشت و اقتصاد خود، با دولت همراهی کردیم و زبان بر گلایه نگشودیم گواین‌که حفظ ارزش پول ملی هر کشوری، با دولت است و دولت‌مردان باید به مردم پاسخگو باشند اگر نتوانند از این اعتبار بزرگ ملی صیانت کنند.
آنچه که طی چند روز اخیر پیش آمد و همچنان به جلو می‌رود این است که در شرایطی که شاهد کاهش مختصری از نرخ دلار بودیم و تحریم جدیدی نیز از سوی دشمنان اعمال نشد، قیمت برخی اقلام که ارتباط چندانی با دلار ندارد از قبیل گوجه و گوشت مرغ و برخی اقلام خوراکی مورد نیاز خانوار‌ها افزایش یافت.
سخنگوی دولت در این زمینه سکوت کرد و با توجه به عزم دولت در لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ برای دریافت مالیات از کشاورزان و مستأجران و بی‌توجهی به درد بازنشستگان، برخی تحلیل‌گران نوشتند تیرِ این دوره از گرانی‌ها از چله‌ی دولت رها شده و احتمالاً به بسیاری از کالا‌ها و خدمات دیگر نیز تسرّی خواهد یافت.
نامه اپراتور‌های ارائه‌دهنده اینترنت به رییس‌جمهور که خواستار افزایش صددرصدی تعرفه برای بسته‌های دیتای همراه بالاتر از دو گیگابایت شدند، نیز در همین بستر ارزیابی شده است که دولت پشت بسیاری از این گرانی‌ها است.
حتی اگر این تحلیل‌ها را نادیده بینگاریم و دولت را آمر یا عامل در موج جدید گرانی‌ها ندانیم، وقتی سکوت سخنگوی دولت (بهادری جهرمی) را در قبال مرغ کیلویی ۱۲۰ هزار تومان می‌بینیم باید بپذیریم که دولت مشکلی با آن ندارد و وقتی دولت با وجود این‌همه فشاری که بر زندگی مردم آمده، در برابر این گرانی‌ها سکوت کرده است، احتمالاً خبری از زندگی شهروندان عادی ندارد، اما دلیل آن چیست و چرا دولتی که لقب خود را «دولت مردمی» گذاشت، تا این اندازه بیگانه با زندگی مردم است؟
باور ما این است که دولت ارتباط مهم و موثری با قاطبه مردم ندارد و به‌رغم سفر‌های متعدد استانی، گویا حرف و سخن مردم را نمی‌شنود و درد آنان را نمی‌بیند و شاید به همین دلیل است که سفر‌های متعدد دولت که تا امروز به چهل و یک سفر رسید، در تصمیمات کلان اقتصادی دولت و ترمیم رنج‌های معیشتی مردم تأثیری نداشته است.
حجت‌الاسلام حسن نوروزی، نماینده اصولگرا و حامی دولت در مجلس با اشاره به حضور رییسی در پرند، از تعداد زیاد محافظان و همراهان رییس دولت سیزدهم انتقاد کرد. این نماینده با اشاره به حضور بسته و محدود سید ابراهیم رییسی در پرند گفت: حدود ۴۰۰، ۵۰۰ محافظ به همراه رییس‌جمهور آمدند و به صورت محدود افتتاحیه صورت گرفت و مردم دور ایستادند و نگاه کردند.
مطلب مرتبط:
ماجرای یک نماینده و ۵۰۰ محافظ «رئیسی»! +ویدیو
حق با این نماینده اصولگرا و همسو با دولت است و روشن است وقتی دولت در سفر‌های خود، ارتباطی با مردم عادی نداشته باشد و نقد آنان را نشنود و درد آنان را نبیند چگونه می‌خواهد برای درمان این دردها، گامی بردارد؟ مدیران دولتی لازم است طرز تفکر خود را تغییر بدهند همان طرز تفکری که وضعیت امروز ما ریشه در آن دارد، اما آیا این مدیران، حاضر هستند طرز تفکر خود را تغییر دهند؟
لازم است برای جلب توجه مدیران دولتی و تیم اقتصادی دولت سیزدهم که در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری ادعا داشتند اقتصاد و زندگی مردم را به برجام گره نمی‌زنند یادآور شویم گوشت قرمز، ماهی، میوه و سبزیجات مدت‌های مدیدی است که از سفره مردم پرواز کرد و مردم نیز نجیبانه به توصیه کارشناس صدا و سیمای ملی گوش سپردند و به آن عمل کردند و به سمت گوشت مرغ و حبوبات پناه بردند، اما امروز همین حداقل‌ها نیز از سفره مردم فاصله گرفتند.
این بی‌توجهی و بی‌اعتنایی دولت به معیشت مردم که نمی‌تواند تصادفی باشد در شرایطی است که دوماه تا دو انتخابات مهم ۱۱ اسفند زمان باقی مانده است و اگر دولت‌مردان نتوانند یا نخواهند رویه خود را تغییر دهند و گشایشی در سفره شهروندان ایجاد کنند، نمی‌توان انتخاباتی با مشارکت بالا را انتظار داشت هرچند در بین دولت‌مردان، برخی نفوذی‌ها و جریانات مشکوک هستند که ترجیح می‌دهند انتخابات با مشارکت پایین برگزار شود تا خود و دارو دسته‌شان بیش از گذشته وارد مجلس شوند و طرح‌های بیشتری، چون صیانت و حجاب و عفاف را به تصویب برسانند و بیش از گذشته مایه ناامیدی مردم از نظام شوند.
نکته آخر این‌که دولت سیزدهم که دو سال از آغاز کارش سپری شده است دیگر نمی‌تواند دولت یا دولت‌های گذشته را مقصر مشکلات و نابه‌سامانی‌های اقتصادی و فقر و فساد بداند و باید در برابر نقد‌ها و گلایه‌ها پاسخگو باشد درغیراین‌صورت بعید نیست عنوان نخستین دولت یک‌دوره‌ای پس از انقلاب اسلامی را از آن خود کند.»
