دیدارنیوز: تمام کارکنان مشمول قانون کار که طبق تعریف این قانون «کارگر» شناخته میشوند، مشمول عیدی و پاداش پایان سال هستند. عیدی این گروه، متفاوت با میزان عیدی کارکنان دستگاههای اجرایی و دولتی است و به تناسب میزان «حقوق پایه» متفاوت است.
مبنای پرداخت عیدی کارگران در صورتی که یک سال کامل در محل کار خود سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشند، حداکثر (سقف عیدی کارگران) ۱۲ میلیون و ۵۳۹ هزار و ۲۵۰ تومان و حداقل (کف عیدی کارگران) نیز ۸ میلیون و ۳۵۹ هزار و ۵۰۰ تومان است.
کارگرانی هم که کمتر از یک سال یعنی از یک تا ۱۱ ماه سابقه پرداخت حق بیمه دارند، مشمول عیدی پایان سال هستند. این دسته از کارگران به میزان «دو برابر حقوق پایه مندرج در فیش حقوقی، تقسیم بر ۱۲، ضربدر تعداد ماه کارکرد» عیدی دریافت میکنند.
مبنای تعیین عیدی پایان سال همه کارگران مشمول قانون کار، حداقل دو و حداکثر سه برابر مصوبه دستمزد شورای عالی کار است و کارفرمایان باید دو ماه پایه حقوق را به عنوان حداقل عیدی و سه ماه پایه حقوق را به عنوان حداکثر عیدی و پاداش آخر سال به کارگران و نیروهای کار خود بدهند.
در واقع کارفرمایان مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار، معادل ۶۰ روز آخرین مزد به عنوان عیدی و پاداش بپردازند و مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارگران نباید از معادل ۹۰ روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.
۱۹ اسفند سال ۱۴۰۰ شورای عالی کار، حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۱ را ۵۷.۴ درصد افزایش داد که با تصویب آن پایه حقوق کارگران از دو میلیون و ۶۵۵ هزار تومان به ۴ میلیون و ۱۷۹ هزار تومان رسید.
بنابر این گزارش، اگر عدد ۱.۳۹۳.۲۵۰ ریال که مبلغ دستمزد روزانه در سال ۱۴۰۱ است را در ۶۰ ضرب کنیم، حداقل عیدی سال ۱۴۰ به دست خواهد آمد؛ بنابراین حداقل عیدی سال ۱۴۰۱ طبق فرمولهایی که از قبل ارائه شده است، مبلغ ۸۳.۵۹۵.۰۰۰ ریال معادل ۸ میلیون و ۳۵۹ هزار و ۵۰۰ تومان خواهد بود.
اگر عدد ۱.۳۹۳.۲۵۰ تومان که مبلغ دستمزد روزانه در سال ۱۴۰۱ است را در معادله بالا قرار دهیم، به مبلغ سقف عیدی سال ۱۴۰۱ خواهیم رسید. بنابراین، حداکثر عیدی سال ۱۴۰۱ طبق همین فرمول، مبلغ ۱۲۵.۳۹۲.۵۰۰ ریال است که معادل ۱۲ میلیون و ۵۳۹ هزار و ۲۵۰ تومان خواهد بود.
