وفات عارف زلال و خطیب آرام

دیدارنیوز ـ اسفندیار عبداللهی: آیت‌الله سید عبدالله فاطمی‌نیا استاد اخلاق و عرفان و کارشناس مطرح تلویزیون، یکشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ در سن ۸۰ سالگی دارفانی را وداع گفت. او در سال ۱۳۲۵ در تبریز متولد و از کودکی تحت تربیت دینی پدر خود (میر اسماعیل) که از جمله علمای اهل عرفان بود، قرار گرفت.

فاطمی‌نیا همزمان تحصیلات حوزوی خود را هم دنبال کرد و پس از مصطفوی از محضر علمایی چون علامه طباطبایی، سید محمدحسن الهی طباطبایی (برادر کوچکتر علامه طباطبایی)، محمدتقی آملی، سید رضا بهاءالدینی، محمد تقی بهجت، علامه جعفری و… در علوم اسلامی استفاده کرد.

از وی آثاری در زمینه آگاهی اسلامی و شرح مفاهیم شیعی به جا مانده که از آن جمله می‌توان به نکته‌ها از گفته‌ها، فرهنگ انتظار (در مورد غیبت امام زمان و مباحث اسلامی دیگر، فرجام عشق (شرحی بر غزل حضرت امام خمینی (ره) به زبان فارسی و اردو، یک نکته از هزاران در دو جلد شامل فرهنگ انتظار و فرجام عشق، ارمغان غدیر (چهل حدیث از منابع شیعه و سنی، دربارهٔ رویداد غدیر خم)، شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره، نغمه عاشقی نام برد. استاد فاطمی نیا خطیب، استاد اخلاق، مورخ اسلامی و کتاب شناسی است که در زمینه اخلاق و عرفان، حدیث و شعر عربی تحقیقاتی انجام داده است.

این عارف و خطیب خوشنام ضمن تلمذ در محضر پدر، نزد حضرت آیت الله مصطفوی تبریزی (عارف کبیر و از شاگردان حضرت آیت الله سید علی آقای قاضی) برای تربیت و علم‌آموزی می‌رود که نزدیک به ۳۰ سال تحت تربیت ظاهری و باطنی مرحوم قاضی بود. از دیگر فعالیت‌هایش می‌توان به تدریس در حوزه‌های علمیه، حضور در برنامه‌های مذهبی صدا و سیما به عنوان کارشناس و سخنرانی در مراکز حوزوی و دانشگاهی اشاره کرد.

در مورد علم رجال و عرفان نظری دارای آگاهی گسترده بود و در عین حال بیشتر به خطابه در منابر عمومی اشتغال داشت و با این کار خود را مکتوم کرد تا جایی که بسیاری ایشان را یک خطیب توانا و استاد برجسته سخن می‌شناسند. استاد، از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج البلاغه به‌شمار می‌رفت و جلسات متعددی در این موارد به سخنرانی پرداخت.

فاطمی‌نیا، خاطرات شیرین و دلپذیر خود را در چشمخانه جانم به یادگار نهاد

حجت‌الاسلام محمدرضا زائری روحانی سرشناس و فعال سیاسی در باره او نوشت: «کم چیزی نیست که کسی از دنیا برود و همه از مهربانی، ادب، لطافت، ذوق، محبت و صفایش بگویند. در همین روزگاری که روحانیت نتوانسته تصویر خودش در افکار عمومی را مدیریت کند و ناخواسته در ذهنیت مردم از این لباس و سلک و سلوک، تصوری گاه بسیار منفی نقش بسته است، استاد فاطمی‌نیا بسیار محبوب بود؛ وسط تلخی‌ها شیرین بود، میان سختی‌ها آسان بود، بین درشتی‌ها و تندی‌ها نرم و ظریف بود.

وی افزود: «مرحوم استاد سیدعبدالله فاطمی‌نیا که به حکمت و فهم و دانش و کتاب شناخته می‌شد، در روز‌های برپایی نمایشگاه کتاب به دیدار خدا رفت و خاطرات شیرین و دلپذیر خویش را در چشمخانه جانم به یادگار نهاد. به طوری که گویی همچنان صدای گوشنواز و لهجه خاص و آهنگ متمایز سخن گفتنن هنرمندانه و منحصر به فرد او را در پختن مضمون و ایجاد شوق در مخاطب را می‌شنوم که زمزمه می‌کند و از حافظ می‌خواند».

مُهری که بر جان می‌زنند

همه مرحوم فاطمی‌نیا را در برنامه‌های مختلف صدا و سیما به یاد دارند و لحن آرام و همراه با مهر او فراموش ناشدنی است. در چند دهه اخیر انگشت شمار معممانی بودند که نقش خود را در اذهان عمومی به صورت مثبت حک کرده باشند. آخرین نفری که قبل از مرحوم فاطمی‌نیا این جایگاه را در نزد اهل علم و سیاست و در میان نخبگان و عامه داشت مرحوم حجت‌الاسلام داود فیرحی روحانی و استاد دانشگاه تهران بود. او هم مهربان، صبور، عالم و تاثیر گذار بود و نمی‌توان از این جنس افراد گفت و از مهر و مُهری که بر جان می‌زنند نگفت. به اعتقاد نگارنده انگشت‌شمار نخبگانی که از میان ما رفتند مصداق این بیت عرفی شاعر بودند و هستند: "چنان با نیک و بد سرکن که بعد از مردنت عرفی/مسلمانت به زمزم شوید و هندو بسوزاند".
خدایش رحمت کند.