فریده اولادقباد عضو کمیسیون آموزش مجلس در خصوص تضعیف پایه تحصیلی دانش‌آموزان در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ که در پی تعطیلات مکرر اتفاق افتاده است به دیدارنیوز گفت: شورای عالی وزارت آموزش و پرورش باید در جلسه‌ای تدابیری برای دانش‌آموزانی که به‌دلیل کمبود امکانات و یا هر دلیل دیگری امکان اتصال به اینترنت و یا بهره‌برداری از این کلاس‌های آنلاین را ندارند، بیندیشد. باید برای جبران دروس جامانده برنامه‌ریزی شود. قطعاً همه دانش‌آموزان شرایط استفاده از کلاس‌های مجازی را ندارند و از آنجایی که معلوم نیست این تعطیلات تا کی ادامه داشته باشد باید زیرساخت و نوع استفاده از این نوع آموزش را برای دانش‌آموزان محروم از این امکان، مهیا کرد.

والدین و بچه‌ها هر دو از این وضعیت خسته شده اند؛ به ویژه والدین که نمی‌دانند با مساله آموزش و سرگرمی بچه‌ها چه کنند. بعضی از والدین از وقوع مداوم دعوا و بگومگو بین فرزندان خود در خانه شکایت دارند و برخی نیز می‌گویند به غیر از نشاندن بچه‌ها پای تلویزیون و تبلت و انجام بازی‌های کامپیوتری، راهی برای سرگرم کردن آن‌ها ندارند. این موضوع که والدین برای راحتی خود، بچه‌ها را مدام به سوی بازی‌های کامپیوتری؛ آن هم بدون نظارت بر محتوای آن‌ها سوق می‌دهند، ضمن خسته کردن ذهن بچه‌ها خشونت و هیجانات منفی را در آن‌ها افزایش می‌دهد. مساله آموزش کودکان و نوجوانان در ایام قرنطینه به ویژه در مقطع دبستان، در حالی که امکانی برای آموزش آنلاین در مدارس ایران وجود ندارد بسیار دشوار بوده و به دغدغه گروهی از معلمین متعهد تبدیل شده است. این دشواری و عقب ماندن بچه‌ها از درسهایشان به دلیل تعطیلی مدارس، تنها محدود به فقدان آموزش آنلاین نیست، عملکرد بسیاری از خانواده‌ها و والدین در خصوص آموزش فرزندان و بی تفاوتی آن‌ها نسبت به آموزش در خانه، نگران کننده است.

تعلیم و تربیت یکی از اصلی‌ترین کار‌هایی است که دولت‌ها در تمام دنیا روی آن متمرکز می‌شوند. بعد از امنیت، سلامت و آموزش دو مقوله مهمی است که دولت‌ها برای آن برنامه ریزی می‌کنند. این روز‌ها که کشور هم از لحاظ امنیتی و هم از لحاظ سلامت درگیر مشکلات مختلفی است شاید آموزش به حاشیه برود، ولی چه کسی است که از اهمیت آموزش خبر نداشته باشد. تعطیلی زیاد باعث شده که دانش آموزان از فرآیند تعلیم و تربیت فاصله بگیرند. حال برای آنکه دانش آموزان از درس‌های خود عقب نمانند آموزش و پرورش دست به کار‌هایی زده است. در همین راستا برنامه‌هایی تهیه شده که از طریق شبکه آموزش سیما به دست مخاطبان برسد. باید به این نکته اشاره شود که باز هم مثل باقی مسائل، آموزش و پرورش و صداوسیما از فرهنگیان و خانواده‌ها عقب ماندند. بسیاری از معلمان خود با تشکیل گروه‌هایی در شبکه‌های اجتماعی کلاس‌های خود را در آنجا تشکیل دادند. اینترنت در حال حاضر مهم‌ترین بستر برای آموزش است. دولت می‌تواند با گسترش شبکه اینترنت در تمام کشور؛ چه از لحاظ کمی و چه از لحاظ کیفی به این مساله کمک کند.