حکمرانی مانند پزشکی، مهندسی و معماری یک تخصص است؛ متونی در حد چند هزار کتاب دارد. محتاج تجربه و یادگیری است. به چارچوبی فکری به نام قرارداد اجتماعی میان مجریان نیاز دارد و از همه مهم تر تابع یک سیستم با ثبات است.

برای اینکه از نام سازمان مجاهدین حنیف و شریف سوءاستفاده نشود می‌گویم گروه رجوی. این گروه یکبار در سال 60 با ورود به فاز مسلحانه و ترور، فرصت قدرت گرفتن جریان خشونت‌طلب درون سیستم را فراهم و 30سال ما را گرفتار چرخه خشونت کرد و توسعه ایران را عقب انداخت و پس از پیوستن به ارتش صدام حالا با بودجه عربستان سعودی و همپالگی شدن با اسراییل و ترامپ و شعار فدایی‌طلبی در میتینگ اجاره‌ای پاریس می خواهد جریان تغییر را به نابودی بکشند.

مدیرانی نالایق یا خائن یا شریک دزد و صاحب منافع، این ارز را که محصول واگذاری امتیازات فراوان از حیثیت کشور است، به نورچشمی‌ها یا شرکت‌های مجعول برای کالاهای غیرضرور یا در اساس غیرواقعی اختصاص داده‌اند. این اگر بحران عقلی یا خیانت  نیست پس چیست؟

دکتر بهشتی شخصیتی عالم، عاقل، آشنا به مقتضیات زمان و فرهیخته و فرزانه بود. به‌همین‌ دلیل توانست جایگاه رفیعی در مدیریت جامعه پس از انقلاب داشته باشد و به همان نسبت دشمنان فراوانی داشت.

نظام شاهنشاهي که تازه از بيستم خرداد از خروج شريعتي با نام علي مزيناني آگاه شده و رد پاي او را در انگلستان يافته بود، از ابعاد گسترده پخش خبر مرگ شريعتي به وحشت مي‌افتد و مي‌کوشد اين فضا را مديريت کند. چه کند؟ مجوز مراسم بدهد يا ندهد؟ در مسجد باشد يا در دانشگاه؟ در تهران يا مشهد؟ در خانه‌ها يا در خيابان‌ها...؟ برگزاري مراسم را به دوستانش بسپارد يا به خانواده، به دانشگاهيان يا به فعالان سياسي و ...؟

سیاست، صبح تا شام ما را اشغال کرده است و همگان مرتب دل‌مشغول اخبار سیاسی هستیم. شاید بیش از همه مردم عالم. اما ما به هیچ‌روی سیاسی نیستیم. دل‌مشغول سیاست بودن با سیاسی بودن یکی نیست. حتی گاهی دل‌مشغول سیاست بودن مانع از سیاسی بودن است.

صالح نقره‌کار در وبلاگ خود یادداشتی منتشر کرده و انتشار لیست ۲۰ نفره از وکلا را تهدید حق آزادی انتخاب وکیل قلمداد کرده و آن را مغایر حقوق شهروندی می‌داند. متن یادداشت به این شرح است:

اخیراً خاطره‌ای از شاعر معاصر نادر نادرپور منتشر شده که گویا مربوط به گفتگوی او با صدرالدین الهی است. وی در این مطلب درباره دیدارش با امام خمینی مطالبی را می‌گوید که به نظر قابل قبول نیست.

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در واکنش به رویدادهای چهاردهم می در مرز غزه، کشتار وسیع معترضان فلسطینی توسط نیروهای مسلح رژیم صهیونیستی را شوک‌آور، نقض فاحش حقوق بشر و جنایت علیه بشریت دانست. این مسئله ربطی به داستان عرب و عجم و یا تفکر سلفی حماس که مدافع مصعب زرقاوی(تئوریسین شیعه‌کشی) بود و یا برای صدام حسین عزای عمومی اعلام کرد، ندارد بلکه یک مسئله انسانی است.

نباید کمترین تردیدی داشت که مربع واشنگتن - تل‌آویو - ریاض‌- امارات جدی‌تر از همیشه برای تحقق سیاست «تغییر رژیم» در ایران متحد شده و برنامه‌های عملیاتی گسترده‌ای را در دستورکار قرار داده‌اند. هدف غایی آنها هم ایجاد بی‌ثباتی، هرج و مرج در ایران و نهایتا تجزیه ایران است.