«یورو بیست» عنوان ستونی است که به مناسبت برگزاری مسابقات فوتبال جام ملت‌های اروپا یا یورو منتشر می‌شود و روزنگار‌هایی است از آرش راهبر مسئول میز ورزشی دیدارنیوز.
دیدارنیوز ـ آرش راهبر: جشن و شادمانی طرفداران و تماشاگران فوتبال در افتتاحیه مسابقات یورو ۲۰۲۰، به فاصله ۲۴ ساعت جای خود را به بهت و حیرت جهانی داد، حکایت آن شعری که می‌گوید: «به راحت نفسی رنج پایدار مجوی، شب شراب نیرزد به بامداد خمار!» انگار که رب‌النوع فوتبال می‌خواست خوشی و شادکامی بازگشت به سکو‌های ورزشگاه‌ها را بعد از چند ماه، زهرمار تماشاگران کند و یادشان بیاورد که هنوز خیلی از هواداران فوتبال دربسیاری از ممالک، نمی‌توانند به خاطر شیوع کرونا به استادیوم‌ها بروند و تیم محبوب‌شان را تشویق کنند.
بعد از ترنم صدای آسمانی آندره‌آ بوچلی و بونو و خوش خوشان تماشاگران ایتالیایی در استادیوم المپیکو رم، صحنه ایست قلبی اریکسن بازیکن دانمارک در بازی مقابل فنلاند همچون کابوس سهمگینی بود که همه لذت‌های فوتبال را برای ساعاتی به عقب راند و فوتبالدوستان را دنیای تنهایی خود بازگرداند. ساعتی بعد، اما خبر خوشحال‌کننده این بود که اریکسن در وضعیت پایدار و خوبی است. شاید برای نخستین بار یوفا حکم به لغو بازی داد، اما دو ساعت بعد دانمارک و فنلاند با هم بازی کردند تا ثابت کنند فوتبال هرگز نمی‌میرد!
دانمارکی‌ها اگرچه به فنلاند در کپنهاگ باختند، اما هیچ کس آن‌ها را شماتت نکرد. وایکینگ‌ها در دوره‌های مختلفی در یورو درخشیده و حتی یک قهرمانی غافلگیرکننده در سال ۱۹۹۲ داشته‌اند. تیم ملی فوتبال دانمارک تا اواخر دهه ۱۹۷۰ به عنوان زنگ تفریح اروپا محسوب می‌شد و با اینکه بازیکنانش در باشگاه‌های غول اروپا از جمله انگلیس جایگاه خوبی داشتند، اما در تیم ملی بی‌آزار و عافیت‌طلب بودند. تا اینکه سر و کله آلمانی سختگیری به نام سپ پیونتک پیدا شد.
نظم آهنین و سختگیری وحشتناک پیونتک باعث شد که نسل جنگجو و پرتلاشی در تیم ملی دانمارک پدیدار شود و در دهه ۱۹۸۰ نفس تیم‌های بزرگ دنیا را بگیرد. دانمارک در جام‌جهانی و بهتر از آن در یورو درخشید و بازیکنانی مثل لادروپ، لارسن، راسموسن، سیمونسن و چند «سِن» جذاب دیگر رتبه این تیم را بالا بردند و در نهایت دانمارک در یورو ۱۹۹۲ با مربیگری ریچارد مولر نیلسن و در حالی که به عنوان جایگزین یوگسلاوی به این جام قدم گذاشت، قهرمان شد. در آن روز‌ها به این تیم دینامیت دانمارکی (Danish Dynamite) گفته می‌شد و در نهایت ثابت شد که آن‌ها برازنده این لقب هستند.
دانمارک مدل ۲۰۲۱ هم در واقع میراث‌دار همان دانمارک ۱۹۹۲ است، از کَسپِر پسر پیتر اشمایکل بزرگ در دورن دروازه تا یوسف پولسن مهاجم زهردار تیم که پدرش تانزانیایی است و نماد ازدواج یک مهاجر آفریقایی با یک زن دانمارکی محسوب می‌شود. شاید اتفاقی که برای اریکسن رخ داد نیز زمینه‌ای برای بازگشت دانمارک به سقف فوتبال اروپا شود!
