دیدارنیوز ـ ملیحه سلطانی در خصوص تأسیس مرکز ملی گوهرسنگ‌ها اظهار کرد: قرار است پروژه‌ای با عنوان مرکز ملی گوهرسنگ‌ها در مشهد اجرا شود؛ این مرکز، مجموعه‌ای است که در آن هرگونه خدمات درخصوص سنگ‌های قیمتی (گوهرسنگ‌ها) را به زائران، گردشگران و مردم مشهد عرضه می‌شود.
وی ادامه داد: این خدمات می‌تواند ارزش‌گذاری‌ها، تبادلات مالی بین‌المللی، حراج گوهرسنگ‌ها، خریدوفروش، موزه، آموزش و حتی کتابخانه باشد به‌طوری‌که برای هریک از آن‌ها در این مجموعه مکانی تعبیه خواهدشد.
مسئول دبیرخانه شهر جهانی گوهرسنگ‌ها افزود: ما در زمینه‌ی تأسیس این پروژه پیشتاز بوده‌ایم و الگویی برای سایر شهر‌ها و روستا‌های جهانی ایران هستیم. این مرکز ملی پیشنهادی است که مشهد ارائه داده‌است و قرار است بودجه‌ای ملی نیز برای آن در نظر گرفته شود.
ملیحه سلطانی تشریح کرد: همه‌ی شهر‌های جهانی کشور نیز از این ایده استقبال کرده‌اند؛ به طوری که بناست در هر شهر، مرکزی ملی متناسب با محصول تولیدی که باعث جهانی شدن شهر‌ها شده‌است، تأسیس شود. به طور مثال در تبریز که شهر جهانی فرش است؛ مرکز جهانی فرش و در لالجین که شهر جهانی سفال است؛ مرکز جهانی سفال تأسیس شود.
وی خاطرنشان کرد: اقداماتی برای تأسیس این مرکز از جمله انتخاب محل احداث، نقشه‌کشی وتخریب ساختمانی که در گذشته در آن محل قرار داشته‌است انجام شده‌است؛ ولی نیاز به بودجه، پیگیری و بحث‌های مربوط به محتوا همچنان وجود دارد؛ بودجه‌ی استانی این طرح را ما دریافت کردهایم، ولی بودجه‌ی ملی هنوز اختصاص داده نشده‌است.
مسئول دبیرخانه شهر جهانی گوهرسنگ‌ها بیان کرد: آموزشگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای، مجموعه فنی‌وحرفه‌ای و مرکز آموزش میراث فرهنگی استان، کلاس‌هایی برای آموزش تراش سنگ‌های قیمتی برگزار می‌کنند؛ ضمن اینکه آموزش در زندان‌ها ومراکزی مانند آن نبز انجام می‌شود و مهم‌تر از این‌ها تدریس رشته‌های تراش سنگ، طراحی زیورآلات و ساخت زیورآلات در هنرستان‌های کارودانش مقطع متوسطه است.
ملیحه سلطانی تشریح کرد: من با آمارگرفتن و آمار دادن مخالف هستم و خواهان حذف این فرهنگ از مصاحبه‌ها هستم؛ به نظر من درمان را باید جایگزین آمار کنیم که این اتفاق باعت ارائه آمار‌های دقیق‌تری خواهدشد.
وی گفت: من آمار دقیقی از میزان فروش گوهرسنگ‌ها ندارم؛ زیرا، به‌قدری موانع و مشکلات بحث‌های صادراتی ما زیاد هستند که کسی به‌طور قانونی صادرات و واردات انجام نمی‌دهد؛ گمرک نیز آمار دقیقی از صادرات و واردات ندارد و این سنگ‌ها به‌طور غیرقانونی و قاچاق صادر و وارد می‌شود؛ و فقط دبیرخانه سنگ جهانی که وابسته به میراث فرهنگی است این موضوع را پیگیری می‌کند.
