دیدارنیوز - علی شکوهی:
قسمت دوم| اصولگرایان احتمالا در انتخابات مجلس یازدهم با تصویری بسیار متفاوت در صحنه سیاسی کشور ظاهر خواهند شد. انتظار می‌رود آنان در چند زمینه تغییراتی در فعالیت خود ایجاد کنند:
اول- اصولگرایان در تلاشند تا ساختار تشکیلاتی تازه‌ای را جایگزین «جمنا» کنند تا امکان به تفاهم رساندن طیف‌های پراکنده اصولگرا را داشته باشند. گفته می‌شود «شورای ائتلاف جریان ارزشی انقلاب» یا «شورای وحدت» ممکن است جایگزین نهاد قبلی شود؛ هر چند بعید است اصولگرایان با توجه به گرایش سیاسی متفاوتی که دارند و با توجه به اختلافاتی که در شهرستان‌ها به صورت طبیعی بین نامزد‌های انتخاباتی بروز می‌کند، قادر به ایجاد ائتلافی واحد برای انتخابات مجلس یازدهم شوند.
دوم- شعار‌های انتخاباتی اصولگرایان در انتخابات آتی مجلس، حول نقد دولت روحانی می‌چرخد. اصولگرایان تاکنون ریشه مشکلات کشور را به دولت مستقر ارجاع می‌دادند. آنان دستاورد برجام را با توجه به خروج امریکا از آن، در حد صفر جلوه می‌دهند و معتقدند دولت روحانی نتوانست با مذاکره چیزی را به دست آورد. فضای تحریم امریکا علیه ملت ایران، مقاومت را طلب می‌کند و اصولگرایان طبعا بهتر از اصلاح‌طلبان می‌توانند شعار مقاومت بدهند. آنان در موضوع توافقات پالرمو و دیگر لوایح مرتبط با آن هم شعار عدم الحاق داده‌اند و الان تصور می‌کنند که کار درستی کرده‌اند. اساسا این شعار که نباید اهل سازش و مذاکره و اعتماد به غرب بود، در شرایط تحریم می‌تواند بیشتر مورد توجه قرار بگیرد و اصولگرایان از همین زمینه استفاده خواهند کرد تا در کنار دامن زدن به مشکلات معیشتی مردم، رای مردم را متوجه خود کنند.
سوم- اصولگرایان احتمالا در شهرهای بزرگ تلاش خواهند کرد، نیرو‌های تازه‌نفس و ناشناخته‌تری را به صحنه رقابت وارد کنند. فهرست انتخاباتی اصولگرایان احتمالا از بسیاری از مشاهیر و چهره‌های سیاسی سرشناس خالی خواهد بود؛ امری که تیغ دو دم است و ممکن است به ناکامی آنان هم منجر شود. این تغییرات در استراتژی انتخاباتی اصولگرایان به همراه بستر‌های مساعدی که در اختیار آنان هست، آنان را به نتیجه انتخابات مجلس آتی امیدوار کرده است به گونه‌ای که برخی بزرگان این طیف به صراحت خود را دارای زمینه رای‌آوری بیشتر از گذشته می‌دانند. امیدواری اصولگرایان به پیروزی در انتخابات مجلس، از چند زمینه زیر برخوردار است:
۱- اصولگرایان یک سبد رای نسبتا ثابت دارند که با انگیزه انقلابی و دینی در انتخابات شرکت می‌کنند و نیازی به تبلیغات برای به صحنه آوردن آنان نیست. این سبد رای اگر در کنار آرای مردم ناراضی از عملکرد اصلاح‌طلبان و دولت اعتدالی قرار بگیرد، شانس موفقیت اصولگرایان را افزایش می‌دهد.
۲- اصلاح‌طلبان و طرفداران دولت روحانی علاوه بر از دست دادن نسبی پایگاه اجتماعی خود، در درون هم دچار اختلاف بر سر اصل شرکت در انتخابات هستند و این فرصتی برای اصولگرایان است. اکنون نوعی یأس از انتخابات و نتایج شرکت در آن در میان نیرو‌های جوان و تندروتر اصلاح‌طلبان مشاهده می‌شود که کار سران اصلاحات را دشوار خواهد کرد. اصولگرایان همیشه وقتی میزان مشارکت بالا نباشد، شانس پیروزی خود را بیشتر می‌دانند.
۳- بخشی از زمینه مساعد برای اصولگرایان را چند نهاد‌های حاکمیتی تشکیل می‌دهند که در همه انتخابات، کارکرد حزبی و جناحی پیدا می‌کنند. اصولگرایان مطمئن هستند که بخش زیادی از نامزد‌های رقیب از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت می‌شوند، از حمایت برخی نهاد‌های نظامی که در سیاست مداخله می‌کنند برخوردارند، صدا و سیما در وقت خودش وارد میدان می‌شود و به نفع آنان تبلیغات خواهد کرد، ائمه جمعه و جماعات را به نفع نامزد‌های خود به صحنه خواهند آورد و در یک کلام امیدوارند که «ابر و باد و مه و خورشید و فلک» دست به یکدیگر بدهند و رقیب را از صحنه خارج کنند.
شاید در عمل اصولگرایان نتوانند از این فرصت استفاده کنند و شاید اختلافات درونی اصولگرایان به آنان اجازه تشکیل یک ائتلاف جدی را ندهد و شاید بار دیگر اصلاح‌طلبان بتوانند حامیان خود را امیدوار کرده و به صحنه بیاورند، اما وضعیت کنونی فضای سیاسی کشور به شکلی است که اصولگرایان را به نتیجه انتخابات امیدوار کرده است و این قابل انکار نیست.
ادامه دارد...
