قسمت پنجم از برنامه «گپی‌نو» به تصویر زن در رمان‌های عربی اختصاص داشت و در این رابطه با سمیه آقاجانی، یکی از مترجمان توانمند ادبیات عرب گفتوگو کردیم.
دیدارنیوز ـ سپیده موسوی: در پنجمین قسمت از برنامه گپی‌نو به سراغ یکی از مترجمان توانمند ادبیات عرب، سمیه آقاجانی رفتیم و با او درباره تصویر زن در رمان‌های عربی سخن گفتیم.
ویدیوی این گفتوگو را می‌توانید اینجا، یوتیوب و آپارات ببینید.
آقاجانی از مترجمان توانمند زبان عربی است که پیش از این، ترجمه آثاری، چون «بنویس من زن عرب نیستم»، «کام آخر» و «نافه» را ارایه داده است. او در این برنامه، پیرامون علت علاقمندی‌اش به ترجمه آثار نویسندگان زن عرب پرداخت و گفت: زنان نویسنده عرب هر چند دیرتر از مردان دست به قلم بردند و در دستیابی به این حق، مسیر دشواری را طی کردند، اما در ادامه توانستند راه پیش روی خود را به خوبی طی کنند و از معضلات سنت و مدرنیته در جهان عرب سخن بگویند.
او می‌گوید: این نویسندگان در به تصویر کشیدن مشکلاتشان حتی گوی سبقت را از زنان نویسنده ایرانی ربودند و از فقدان سانسور و نظارت بر آثارشان نهایت استفاده را بردند و در مقایسه با نویسندگان زن ایرانی از ابعاد متفاوت‌تری از مشکلات اجتماعی سخن گفتند.
در این گفتوگو آقاجانی همچنین به مشکلات مشترک زنان عرب و ایرانی اشاره می‌کند و درباره پژوهشی که پیرامون نقد تطبیقی میان آثار غزاله علیزاده و غاده السمان انجام داده بود، می‌افزاید: نگاه علیزاده در مقایسه با غاده السمان نگاه شخصی‌تری است و انعکاس ابعاد اجتماعی آن به گستردگی آثار داستانی غاده السمان نیست.
این مترجم می‌افزاید: در اغلب این آثار ادبی، نویسندگان زن عرب از مشکلات زنان مطلقه و چند همسری گرفته تا معضلاتی، چون موانع اجتماعی پیش روی زنان شاغل صحبت کرده‌اند. این موضوعات به خوبی توانست روح زنانه نویسی را در ادبیات معاصر عرب تقویت کند و نقش مؤثری را در اجتماعی نویسی این ادبیات ایجاد کند.
