حسین مرعشی، فعال سیاسی در نشست رونمایی از کتاب «در اندیشه ایران؛ روایت ۸ سال معاون اولی» گفت: نمی‌شود کشور را بدون داشتن تشکیلات سیاسی منسجم و با برنامه اداره کرد.
دیدارنیوز: یک فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: ما با کشور و مسائل کشور مسئولانه برخورد کردیم، اما پروژه‌ای سازمانی نتوانستیم ایجاد کنیم که توسعه پایدار ایران را رقم بزند. اینکه پس از ۱۶ سال مدیریت درخشان آیت‌الله هاشمی و خاتمی کشور را سپردیم به پدیده‌ای که می‌گویند معجزه هزاره سوم، نتیجه این بود که ما سازمان سیاسی نداشتیم؛ نخ تسبیح نداشتیم تا این شخصیت‌های مؤثر را همچون دانه‌های تسبیح به هم وصل کند.
حسین مرعشی در نشست رونمایی از کتاب «در اندیشه ایران؛ روایت ۸ سال معاون اولی» نوشته اسحاق جهانگیری، با بیان اینکه سابقه دوستی من با جهانگیری به ۴۹ سال پیش بازمی‌گردد، گفت: من فکر نمی‌کنم اینجا هیچ‌کس ۴۹ سال سابقه دوستی با جهانگیری داشته باشد. دوستی ما برمی‌گردد به اینکه در سال ۱۳۵۵ جهانگیری از سیرجان در رشته فیزیک پذیرفته شد و من از رفسنجان در رشته شیمی.
مرعشی یادآور شد: آشنایی و کار جمعی ما از سال ۱۳۵۶ در دانشگاه کرمان و با تأسیس جامعه اسلامی دانشگاهیان آغاز شد و تا امروز آن جمع هنوز وجود دارد؛ جمعی که سابقه‌دارترین در کار جمعی در ایران است که مرتب، باوجود تقسیم‌بر۲ شدن‌های معمول، امتداد داشته است. هدف از بیان این صحبت‌ها یک تجربه و یک نگاه به آینده همراه با نقد است.
وی تأکید کرد: ما همواره با حفظ احترام و با به‌رسمیت‌شناختن استقلال یکدیگر کار جمعی منسجم انجام دادیم. اگر در استان کرمان تغییراتی در شاخص‌ها به وجود آمده، نتیجه همین انسجام جمعی بوده است. استان کرمان، استانی محروم از بسیاری نعمت‌ها؛ بدون نفت، بدون گاز، بدون مرز بود، اما امروز کرمان بعد از تهران و اصفهان سومین استان کشور در پرداخت مالیات است و این نتیجه یک کار جمعی بسیار منسجم است.
مرعشی خاطرنشان کرد: هیچ‌وقت معلوم نشد که جهانگیری تابع آقای مستقلی است یا میرزایی تابع من. همه با هم بودیم.
وی با انتقاد از رویکرد مسئولان پس از پایان مسئولیت خودشان گفت: من اول نقد را متوجه بزرگ‌ترین شخصیت‌های مؤثر تاریخ معاصر ایران می‌کنم؛ از آیت‌الله هاشمی تا خاتمی و سپس تا جهانگیری و زنگنه. می‌گویم ما با کشور و مسائل کشور مسئولانه برخورد کردیم، اما پروژه‌ای سازمانی نتوانستیم ایجاد کنیم که توسعه پایدار ایران را رقم بزند. اینکه پس از ۱۶ سال مدیریت درخشان آیت‌الله هاشمی و خاتمی کشور را سپردیم به پدیده‌ای که می‌گویند هزاره سوم، نتیجه این بود که ما سازمان سیاسی نداشتیم؛ نخ تسبیح نداشتیم تا این شخصیت‌های مؤثر را همچون دانه‌های تسبیح به هم وصل کند.
مرعشی عدم تمایل نخبگان سیاسی ایران به کار حزبی را نقد کرد و گفت: ما از کار جمعی حزبی و تشکیلاتی فرار می‌کنیم. اگر ماهاتیر محمد در مالزی موفق شد، به‌خاطر آن بود که سازمان سیاسی ایجاد کرد و با اتکای یک حزب توانست بیش از ۲۵ سال مالزی را با نرخ رشد بالا اداره کند. من همیشه فکر می‌کردم کاش آیت‌الله هاشمی رفسنجانی روزی که دوره ریاست‌جمهوری‌شان تمام شد، به‌جای نشستن در کرسی ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام، در جایگاه ریاست یک حزب فراگیر می‌نشستند و این شخصیت‌های بسیار مؤثر تاریخ ایران را دور هم جمع می‌کردند.
مرعشی افزود: ما نباید مانند کسی باشیم که رفتیم جایی و یک نفر ما ده نفر را کتک زد. وقتی برگشتیم و گفتیم چرا کتک خوردی، گفت: «ما ده نفر بودیم و او یک نفر؛ اما تنها او یک نفر بود و ما همراه نبودیم.»
وی خطاب به جهانگیری گفت: همین الان آقای جهانگیری، جایگاه ظریف کجاست؟ جایگاه شما کجاست؟ جایگاه جنتی کجاست؟ جایگاه خانم جنیدی کجاست؟ نمی‌شود کشور را بدون داشتن تشکیلات سیاسی منسجم و با برنامه اداره کرد.
مرعشی با اشاره به دولت تدبیر و امید گفت: شما دولت تشکیل دادید، اما دولت شما از پشتوانه حزبی فراگیر برخوردار نبود. مجلس در کارتان می‌گذاشت و نهایتش این می‌شود که همه زحماتی که کشیدید، ناتمام می‌ماند. زنگنه همه زحمات را کشید، اما امروز وقت نقش‌آفرینی او با چهل‌وهفت، چهل‌وهشت سال تجربه کجاست؟ این نقش باید در سازمان سیاسی ایفا شود.
