در پی پلمپ ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران توسط شهرداری، عبدالرضا خزایی در یادداشتی این اتفاق را ضربهای به اعتماد عمومی دانست و نوشت: محدود کردن نهادهای صنفی تنها صدای روزنامهنگاران را خاموش نمیکند؛ بلکه کل نظام حکمرانی را از بازخورد و نقد محروم میسازد. جامعهای که در آن صداهای مستقل حذف شوند، دیر یا زود با بحرانهای بزرگتر اجتماعی و سیاسی روبهرو خواهد شد.
دیدارنیوز _ عبدالرضا خزایی*:
اقدام شهرداری تهران در پلمپ و تخلیه ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران، فراتر از یک تصمیم اداری ساده است.
این اتفاق در عمل، حمله به یکی از معدود نهادهای مدنی مستقل کشور محسوب میشود؛ نهادی که هم مدافع حقوق حرفهای خبرنگاران است و هم نقشی نظارتی در برابر قدرت ایفا میکند.
چنین برخوردی پیام بیثباتی و بیاعتمادی به جامعه میدهد. وقتی یک انجمن صنفی کوچک تحمل نمیشود، سایر تشکلهای مدنی چگونه میتوانند به آینده خود امیدوار باشند؟ نتیجه مستقیم این رفتار، افزایش ناامیدی و انفعال در جامعه است.
از سوی دیگر، شهرداری تهران اگر دغدغه قانون و نظم دارد، دهها پرونده کلان و حیاتی پیشرو دارد؛ از فسادهای میلیاردی در حوزه املاک و ساختوساز گرفته تا تخلفات گسترده پروژههای شهری. تمرکز بر پلمپ یک نهاد صنفی کوچک نه نشانه اقتدار که گواه خطای محاسباتی و سیاسیکاری است. شهرداری به جای مدیریت شهر، وارد برخوردهای جناحی شده است.
در این میان، دولت چهاردهم هم در آزمونی جدی قرار دارد. پزشکیان با شعار شفافیت و حمایت از جامعه مدنی روی کار آمد. سکوت یا بیتفاوتی دولت در برابر این برخورد، تناقض آشکار میان وعدهها و عمل خواهد بود و سرمایه اجتماعی آن را مستقیماً تهدید میکند.
محدود کردن نهادهای صنفی تنها صدای روزنامهنگاران را خاموش نمیکند؛ بلکه کل نظام حکمرانی را از بازخورد و نقد محروم میسازد. جامعهای که در آن صداهای مستقل حذف شوند، دیر یا زود با بحرانهای بزرگتر اجتماعی و سیاسی روبهرو خواهد شد.
پلمپ انجمن روزنامهنگاران یک هشدار جدی است؛ اگر حاکمیت به دنبال اصلاحات پایدار است باید منتقدان را بخشی از راهحل بداند، نه مشکلی که باید حذف شود.
*روزنامه نگار
منبع: چندثانیه
