علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیس جمهور گفت: کشورهای بسیاری پس از جنگ‌های طولانی و با تلفات اقتصادی و انسانی بالا توانسته‌اند دوباره برخیزند و سیاست‌هایی را اتخاذ کنند. حتی در ایالات متحده آمریکا، پس از جنگ ویتنام و یازده سپتامبر، سیاست‌هایی اتخاذ شد که بیشتر سیاسی و امنیتی بود، اما نشان‌دهنده این ضرب‌المثل است که هیچ سیستمی پس از بحران، شبیه به قبل از بحران نخواهد بود.
دیدارنیوز: دستیار اجتماعی رئیس جمهور گفت: کشورهای بسیاری پس از جنگ‌های طولانی و با تلفات اقتصادی و انسانی بالا توانسته‌اند دوباره برخیزند و سیاست‌هایی را اتخاذ کنند. ژاپن یکی از این کشورهاست که پس از جنگ، سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی خاصی را اتخاذ کرد. همچنین، هلند و کره جنوبی هم پس از جنگ، سیاست‌های اداری و اجتماعی خاصی را اتخاذ کردند. حتی در ایالات متحده آمریکا، پس از جنگ ویتنام و یازده سپتامبر، سیاست‌هایی اتخاذ شد که بیشتر سیاسی و امنیتی بود، اما نشان‌دهنده این ضرب‌المثل است که هیچ سیستمی پس از بحران، شبیه به قبل از بحران نخواهد بود.
علی ربیعی در نشست همبستگی اجتماعی و دفاع ملی اظهار داشت: در حین بحران و پس از بحران جامعه نیازمند تحلیل و تبیین مسائل است و شاید فرصتی در حین بحران برای بیان موارد تبیینی و تحلیلی ایجاد نشود چراکه جامعه بیشتر در حالت تهییجی قرار دارد، اما نیازمند این است که اگر خدایی نکرده بحران دوباره سر گرفته شد، از نظر ذهنی به یک تحلیل مناسب دست یابد و بر اساس شناخت و فهم مشترک، بتواند برای دفاع از میهن ایستادگی کند. امیدواریم نتایج این نشست‌ها علاوه بر بازتاب رسانه‌ای بعد‌ها در قالب کتاب و جزوات برای آینده منتشر شود.
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور بیان کرد: برای ما مهم است که بدانیم در جامعه‌ای که در انتخابات ریاست‌جمهوری حدود ۲۴ درصد در یک شهر بزرگ مشارکت کرده و در کل کشور حدود ۵۰ درصد مشارکت داشته است و برخی از سنجش‌ها میزان عدم رضایت را بیش ۷۴ درصد نشان می‌داد یا بحث اعتماد و سرمایه اجتماعی عدد مناسبی را نشان نمی‌داد، چه عناصر و متغییر‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی موجب عدم همراهی مردم با متجاوز و حتی همراهی آنها در کنار نیرو‌های مسلح شده است؟ این یک پرسش اساسی است که نیاز داریم به موقع به آن پرداخته شود و اکنون بهترین زمان برای این کار است.
وی افزود: مسئله بعدی این است که چه عناصر و متغیر‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی وجود داشتند و نقش این متغیر‌ها در آینده برای تداوم حضور و مشارکت مردم و حفظ آنها چگونه باید سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی شود؟ همچنین، پرسش این است که تاب‌آوری اجتماعی و اقتصادی چه عواملی داشت و برای تاب‌آور کردن جامعه در آینده، با توجه به تحلیلی که از شرایط داریم، چه سیاست‌هایی را می‌توان دنبال کرد؟ به‌طور خلاصه باید گفت چه اقداماتی برای جامعه در قبال بحران‌هایی که احتمالاً در پیش خواهد بود یا پس از عبور از بحران، که امیدواریم این‌چنین باشد و گمان من هم این است که خواهد بود، متصور است؟
ربیعی با اشاره به این که تجارب جهانی زیادی وجود دارد، گفت: کشورهای بسیاری پس از جنگ‌های طولانی و با تلفات اقتصادی و انسانی بالا توانسته‌اند دوباره برخیزند و سیاست‌هایی را اتخاذ کنند. ژاپن یکی از این کشورهاست که پس از جنگ، سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی خاصی را اتخاذ کرد. همچنین، هلند و کره جنوبی هم پس از جنگ، سیاست‌های اداری و اجتماعی خاصی را اتخاذ کردند. حتی در ایالات متحده آمریکا، پس از جنگ ویتنام و یازده سپتامبر، سیاست‌هایی اتخاذ شد که بیشتر سیاسی و امنیتی بود، اما نشان‌دهنده این ضرب‌المثل است که هیچ سیستمی پس از بحران، شبیه به قبل از بحران نخواهد بود.
